I mBéal an Phobail

Peadar Bairéad

An Ród seo romhainn

Tharla inniu, go bhfuair mé ríomhphost ó Phádraig Mac Fhearghusa, Eagarthóir Feasta, agus Uachtarán Chonradh na Gaeilge, agus tuigeadh dom ar an toirt, dá mba mhaith fhéin, go mba mhithid, nó ba é an t-ábhar ar dhírigh Pádraig ár n-aire air, nó……………

Ach b’fhéidir go mba chóir dom díriú láithreach ar ócáid, agus ar ábhar, an ríomhphoist chéanna sin. Is í an ócáid atá i gceist againn, nó ócáid na dtoghchán éagsúil atá ag spreagadh agus ag aclú aigne agus consias an Stáit s’againne, le scathamh anuas, agus i dtaobh an ábhair de, bhuel, faoi mar a bheifeá ag súil, baineann an t-ábhar sin le ceist agus le todhchaí na Gaeilge, go háirithe todhchai na Gaeilge inár gcóras oideachais, sna blianta atá romhainn amach. Leis na haidhmeanna sin a chur i gcrích, díríonn údar a ríomhphoist ar roinnt ceisteanna tábhachtacha.

Dírionn an chéad cheist ar pholasaí an luath-thumoideachais, faoi mar a theastaigh ónár nGaelscoileanna é a chur i gcrích, sna bunranganna atá faoina gcúram. Bhuel! Chuir an Rialtas s’againne críoch leis an bpolasaí céanna sin trí chiorclán a d’eisigh an Roinn Oideachais sa bhliain 2007, – Ciorclán 44/’07, a baisteadh air – Anois, scríobh mé fhéin píosa anseo i mBéal an Phobail, faoi na cúrsaí céanna sin i nDeireadh Fómhair na bliana 2007, agus seo mar a chuir mé tús leis an bpíosa sin…..

.

“Ciorclán 44/07”

Nach beag Gaeilgeoir sa tír nár chuala trácht eicínt, faoin am seo, ar an gCiorclán cinniúnach úd, 44/07, agus murar chuala, chuile sheans go gcloisfidh siad faoi, sna laethe atá romhainn amach.

Céard é fhéin, an ea?

Ciorclán a sheol an tAire Oideachais agus Eolaíochta chuig na Scoileanna lán-Ghaeilge, tamall ó shin, ag cur ar a súile dóibh, nach mbeadh sé ceadmhach feasta, luath-thumoideachas iomlán sa Ghaeilge a úsáid i ranganna naíonán sna Scoileanna Gaeltachta agus sna Scoileanna lán-Ghaeilge. Ní call dom a rá, go gcuireann údaráis na Scoileanna céanna sin go tréan i gcoinne chinneadh úd an Aire.

Ag deireadh na haiste sin, mhol mé go ndéanfaí an Ciorclán úd a aistharraingt, nó ba é dearcadh Údarás na nGaelscoileanna nó go mba fheiliúnach, agus go mba éifeachtach, an modh múinte é an luath-thumoideachas do dhaltaí na mbunranganna i scoileanna dá leithéid.

Níor tharla tada!

Ní gá dhom a rá, nár deineadh tada dá leithéid, agus go bhfuil an Ciorclán céanna sin i réim fós. Bhuel! is é tuairim Uachtarán an Chonartha anois, go bhfuil an t-am feiliúnach le glaoch ar an Aire an Ciorclán a aistharraingt, agus ó tharla go bhfuil toghcháin an doras isteach chugainn, i dtús na míosa seo chugainn, nár chóir dúinn an scéal a leagan os comhair na n-Iarrthóirí a bheidh ag teacht chugainn, lá ar bith feasta, ag iarraidh orainn vótáil ar a son?

Déarfaidh na hIarrthóirí, b’fhéidir, gur cheist í sin don Dáil, agus nach bhfuil cumhacht ar bith ag na hÚdaráis Áitiúla sna cúrsaí sin. An ceart ar fad acu sa mhéid sin, ach ag an am gcéanna, is ceist pholaitíochta í, a bhfuil suim ag chuile phobal sa tír inti, agus chomh maith le sin, nach bhfuil ceist na nGaelscoileanna ina chloch, ar phaidrín chuile phobal sa tír? Agus más féidir suim na n-Iarrthóirí Áitiúla a mhúscailt sa scéal seo, chuile sheans, go mbeidh ar a gcumas-san tábhacht na ceiste seo, a chur ar a súile dóibh siúd, a bhfuil cónaí orthu fan lánaí na cumhachta.

Anois an t-am

Níl aon am le cailleadh againn, nó ta muid ag druidim, faoi dheifir, le críoch an chluiche. Anois an t-am le cibé mámh atá sa lámh againn a imirt, ag súil go n-éireoidh linn.

Ní gá a rá, go raibh tuilleadh maith mór sa ríomhphost céanna sin, ach nach leor an méid sin do thuras na huaire seo? B’fhéidir go ndéanfása freisin do mharana ar an scéal, sna laethe atá romhainn amach, agus gur mhaith leat bleid a bhualadh ar na cuairteoirí polaitíochta a thiocfaidh ar chuairt chugatsa?

.

.