M Á I R T N A M I R E .

Fanfaidh cuimhne an lae sin

Gearrtha go doimhin dearfa

Ar chlár dúr darach na cuimhne,

Nuair a ligeadh srian le sceimhle

Ar an aonú lá déag, go dearfa,

De Mheán Fómhair úd an bhasctha.

.

Ba lá é lán dóchais is misnigh,

Lá ag tuar na maitheasa,

Gan scamall gur fiú trácht air

Ar spéir gheal, ghlé, na gile,

Ach de phlimp, gan aon choinne,

Dhorchaigh spéir is talamh,

Le fuath is le binib,

Ó bhun go barr na cruinne

.

Ar scáileáin ár dteilifíseán,

Léiríodh dúinn go soiléir,

Cumhacht an oilc is an doichill,

Nuair a leag fir sin na sceana

Trádthúir áille an domhain,

Is chuala an saol an tuairt,

Nuair a thit na foirgnimh arda

Ó spéir anuas ar thalamh.

.

Tá deireadh leis an tseanré,

Nó tuigfidh gach éinne feasta,

Nuair a bearnaíodh ár ndóchas

Nach buan ár ré ar thalamh.

I sléacht úd Mháirt na Mire,

Sheathlaigh soineann ár gcine,

Nó deineadh sléacht gan teorainn

Nuair a leagadh trádthúir na cruinne..

.

Tá deireadh feasta le cinnteacht, is le naofacht ár mbeatha ar thalamh,

Nó bearnaíodh gan stró le sceana, fallaí cosanta na cruinne,

Ach guímis solas na soilse, agus scíth shíoraí na síochána,

Dóibh siúd uilig a cailleadh, in ár dearg Mháirt na Mire.

.

.

********************************************************

en_USEnglish