C a t h a i r C h a i n n i g h .

.

.

Ársa buan an chathair seo, ar bhruach na Feorach groí,

Suite anseo go sásta ar dhúshraith ghlé na Rí,

Foscadh fial dá muintir, Thar áirsí caol’ na mblian,

A gcaisleán is a séipéil mar dhíon ar olc ‘s ar phian.

.

Nach iomaí duine a d’áitigh na tailte seo, i gcuan

Ár n-abhann iascmhar, álainn, ó laethe Chainnigh anonn?

Nár dhian a throid a dtaoisigh, ar leo an caisleán nocht,

Ar bhruach na Feorach áille, is a chosain é go docht?

.

Sníofa trí scéal na cathrach, tá fuil, is glóir, is crá,

Ó laethe Chainnigh chráifigh, go Cromail duairc an áir.

Inniu, faoi theas na gréine, i Samhradh na ngéabha buí

Codlaíonn sráid is tithe ag smaoineamh ar ghlóir a bhí

.

Nuair ba Phríomhchathair Éireann uile, Ardchathair seo Osraí Tráth shuigh a Dáil go socair i Sráid na Feise thíos

Ach maireann fís an aontís, cois Feorach groí an áigh,

Nuair a cheangail Gaeil is SeanGhaill snaidhm charadais gan cháim.

.

Is tuigtear fós cois Feorach,

Go bhfíorófar anseo a bhfís,

Is go mairfidh feasta faoi shíocháin,

Sliocht a sleachta siúd faoi shíth.

.

*******************************

.

.

.

.

.

.

en_USEnglish