.
I m B é a l a n P h o b a i l
Peadar Bairéad
.
“a Different journey” by Brian D’Arcy
.
You go your way…….
Mar adeir an t-údar fhéin linn, ní GnáthDhírbheathaisnéis atá anseo againn, is cóngaraí, i ndáiríre, do Chuimhní Cinn é. De thaisme a tháinig mé ar an leabhar seo, nó, cé go raibh mé ag tnúth lena fháil, le tamall, nuair a tháinig mé air, thíos i Leabharlann an Locha Bhuí, anseo i gCill Chainnigh, shocraigh mé láithreach ar é a thabhairt liom, nó is leabhar é atá i mbéal an phobail, le scathamh anois, bíodh nár cuireadh cló air go dtí an bhliain seo caite. Ní dóigh liom go bhfuil gá ar bith agam leis an údar cáiliúil seo a chur in aithne dhaoibh, nó déarfainn gur beag duine sa tír nach bhfuil aithne, agus aithne mhaith, aige ar an údar céanna seo, nó is fear é, a bhfuil colún rialta i gcló uaidh, ar an Sunday World, le thart ar thriocha bliain anois, agus is dócha go bhfuil muid ag breathnú ar a aghaidh ghealgháireach, ar ár scáileáin leis an achar céanna, geall leis. Is duine é, a bhfuil a dhearcadh fhéin aige ar chuile fhadhb a chránn ár bpobal, agus cé gur Eaglaiseach gradamach den scoth é, ní i gcónaí a bhuaileann sé an casán ceartchreidmheach, ach é sásta, chuile bhabhta, fuascailt na bhfadhbanna sin a mholadh, de réir mar a fheictear dósan iad. Ba chóir a lua anseo, nach guth aonair sa bhfásach é sa dhearcadh seo, ach oiread.
Tuaisceartach é an tAthair Brian, a rugadh i mbaile beag i gContae Fhear Manach. Féach mar a chuireann sé tús lena scéal, ar leathanach a 17.
“My family is an ordinary working-class family. We lived in the village of Bellanaleck (which means ‘the town of the flagstones’) about five miles from Enniskillen in County Fermanagh. I lived there with my father, Hugh, my mother, Ellie, my sisters, Marie and Joan, and my only brother, Gaby, in a nice cosy little house. Our house was beside the road and everybody who walked up and down dropped in.”
One of Us
Duine dínn fhéin isea an sagart seo, duine den chosmhuintir, ach ag an am gcéanna, is duine neamhghnách, amach is amuigh é, an Brian céanna seo, fear ildánach; eaglaiseach cumasach; iriseoir déanta; aithriseoir nádúrtha; agus críostaí nach bhfuil aon rian den Tadhg-an-dá-Thaobhachas ag baint leis. Sea, fear a dhéanfadh a chion fhéin, cuma céard a déarfaí faoi. Féach mar a scríobh sé i Sunday World an 11ú Márta 2007, agus é ag tagairt don sagart úd, Kieran Creagh, a scaoileadh san Aifric Theas, ar na mallaibh, deir sé go bhfuil an baol ann, go gceapfadh sagairt nach bhfuil gá leo i saol achrannach an lae inniu….
“It’s easy to wonder late at night if we make a difference at all.
Well, people like Kieran Creagh do…..
Good priests who are different, will always make a difference.
Chuaigh Brian le sagartacht agus é ina dhéagoir, agus dár ndóigh, níor roghnaigh sé aon ribín réidh dó fhéin nuair a chinn sé ar dhul isteach sna Paiseadóirí, Comhthionól Crábhaidh, a chleachtaíonn riail dian an mhanachais, ach ag an am gcéanna, d’éirigh leis, ar bhealach amháin, nó ar bhealach eile, a bheith páirteach i saol an iriseora, agus i saol lucht na seóbhannaí; i saol na n-aisteoirí agus i saol na n-amhránaithe, nó glacadh leis mar shéiplíneach ag lucht Amharclainne agus Ceoil, mar ar éirigh leis éacht oibre a dhéanamh, agus ag an am gcéanna, ceirdeanna a bhí gar dá chroí fhéin a chleachtadh agus a thuiscint.
A Chaplain Extraordinary
Chomh maith le sin, d’éirigh leis aithne a chur ar aisteoirí an tsaoil mhóir, agus ar Sheó-bhannaí, ar amhránaithe, agus ar cheoltóirí, ó chuile cheard, agus ag an am gcéanna, bhí ar a chumas, dualgaisí a shagartachta a choimhlíonadh. Ní bréag ar bith a rá, go raibh ar chumas an údair ildánaigh seo, beara iomadúla a choinneáil sa ghríosach, ag an am gcéanna, agus úsáid a bhaint as na beara céanna sin, ar a seal. Chuir an teilifís ar a chumas freisin fáil isteach i gcistineacha agus i bparlúis na tíre seo, ó Thigh Mhóire go Donncha Dí, nó mhair sé i ré na sagart, tráth a raibh meas ag an bpobal ar an té a bhí i bhfeisteas an tsagairt, agus ómós, nach raibh tuillte, uaireanta, ag dul dóibh freisin. Tá’s ag an saol, go raibh sé fhéin agus an tAthair Michael Cleary an-mhór lena chéile, thar na blianta, agus chuir scéal an tsagairt sin an-díomá, amach is amuigh air, agus ba dheacair dó muinín a bheith aige as duine ar bith uaidh sin amach, no nior lig Micheal, nó a leannán Phyllis tada orthu thar thréimhse fhada, ach iad ag cur ar a shúile do Bhrian nach raibh tada míchuíosach ag tarlú eatarthu. Níor chabhraigh Dermot Morgan leis, ach oiread, nuair a bhaist sé, Father Brian Trendy, ar charachtar eaglasta, a bhí á chruthú aige, le mugadh magadh a dhéanamh den chléir, charachtar ar deineadh Fr.Ted de, i ndeireadh na dála. Ar bhealach, deineadh staicín áiféise den Athair Brian, tríd an gcarachtar céanna sin. Ach le filleadh ar Fr. Michael Cleary, nuair a tuigeadh don údar, iar bhás dn Athar Michael, go raibh saol an fhir phósta a chaitheamh aige, agus nuair a cuireadh scéal an Easpaig Uí Chathasaigh taobh le taobh leis an scéal sin, tuigeadh do dhaoine áirithe, agus an tAth Brian ina measc, gur chóir deireadh a chur leis an aontumhacht, mar ghné riachtanach den tsagartacht, bíodh nach bhfuil ár bPápa Benedict XVI, sásta dul síos an bóthar sin, de réir an ráiteas is déanaí uaidh.
In the public eye
Tá píosa breá spéisiúil le léamh freisin, faoi fhuadach John O’ Grady ag Dessie O’Hare, agus an pháirt a d’imir Brian san eachtra uafásach, scanrúil, sin.
D’fhéadfá a rá go raibh tionchar an-mhór ag daoine áirithe air, agus é ar thuras a oilithreachta, trí choraí crua an tsaoil, agus b’in iad, “Poor old Charlie” faoi mar a thugadh Father Charles of Mount Argus air fhéin, an fear úd atá le fhógairt ina naomh, amach anseo. Sea, agus duine eile a bhfuil a thionchar le tabhairt faoi deara ag dul tríd an scéal seo, ó thús deireadh, faoi mar ba shnáith i mbraisléad brád é, agus sin an scríbhneoir cáiliúil, ildánach, Trapach, úd, Thomas Merton.
A special Journey
Sea, is spreagúil, spéisiúil, suimiúil, an leahar é, “a Different journey”, sé sin, turas Bhriain. Ní thiocfainn leis i ngach a ndeir sé sa leabhar seo, ach, ag an am gcéanna, chuirfeadh sé duine ag smaoineamh, agus nach breá an phaidir a úsáideann sé, le críoch a chur lena scéal anseo, paidir le Thomas Merton….
I will not fear, for You are ever with me,
and You will never leave me to face my perils alone.
Tá súil agam, go n-éistfidh Dia leis an bpaidir chéanna sin i gcás chuile dhuine againn.
An-leabhar, an-scéal, an-fhear, léitheoireacht éigeantach do chuile dhuine a bhfuil spéis aige i stair chomhaimseartha na tíre seo. Bain taitneamh agus toit as!
English 
Gaeilge