Ceann de mo chuimhní is glinne ó m’óige ná mise i mo shuí ar ghlúin mo mháthair, agus í ag léamh dom ó stiallchartún i gceann de na hirisí do mhná a bhíodh an-tóir orthu sna seascaidí. Bhí loinnir an áthais orm mar ní raibh aon rud níos fearr ná aird mo mháthair.  Is dócha go bhfuil sé mar sin do beagnach gach naíonán ámharach, agus maireann an grá sin eadraibh go deo!  

Le linn mo shaol go léir, chuir mo mháthair brú orm a bheith uaillmhianach maidir le mo chuid spriocanna. Níor mhaith liom í a ligean síos, agus mar sin d’oibrigh mé go dian chun iad a bhaint amach.  Thug focail mo mháthair misneach dom, agus de ghnáth bhain mé mo mhian amach. Fiú amháin nuair a bhí mé fásta agus ag obair, mheabhraigh mo mháthair dom na héachtaí a bhí le déanamh fós. Ní raibh mé in ann dearmad a dhéanamh orthu nó a bheith leisciúil fúthu!  Bhí sé níos éasca mo spriocanna a bhaint amach, agus sin díreach cad a tharla! Caithfidh mé buíochas a ghabháil do mo mháthair don tacaíocht dhílis a thug sí dom i gcónaí.

Bhí triúr páistí inár dteaghlach, agus bhí cúraimí teaghlaigh ar mo mháthair. Bhí sí gafa le hobair an tí an lá ar fad, bliain i ndiaidh bliana. Obair chrua fhisiciúil a bhí ann ag an am sin, mar ní raibh a lán meaisíní ann chun cabhrú a thabhairt duit.

Ba ghnaíúil an mhaise di an obair sin a dhéanamh, go háirithe nuair a fhaigheann tú amach go raibh a lán fadhbanna sláinte ag mo mháthair i rith a saoil.  Is í an fhadhb shláinte ba thromchúisí ar fad a tharla di ná ailse chíche.  Tháinig an ailse sin uirthi trí huaire, agus ní raibh sí ach ina caogaidí an chéad uair!

Ar an drochuair, tá ailse uirthi anois nach féidir a leigheas, agus tá sí faoi chúram maolaitheach agus ag tógáil cógas, pianmhúcháin láidre san áireamh. Níl lúth na gcos aici agus tá sí ag brath go hiomlán ar na haltraí agus na cúramóirí sa teach altranais ina bhfuil sí ina cónaí anois. B’éigean di a saol a chaitheamh mar sin gan a neamhspleáchas, agus ní rud éasca é cur suas leis sin. Ach léiríonn sí misneach iontach in aghaidh na hanachana agus iompraíonn sí í féin le dínit shéimh. Tá sé sin dochreidte nuair a smaoiníonn tú ar na heachtraí eile a tharla le déanaí.

Fuair a fear céile, Peadar, bás ag deireadh 2019, tar éis iad a bheith pósta le 64 bliain. Thit siad i ngrá le chéile chomh luath agus a leag siad súil ar a chéile, agus ní raibh mo mháthair ach déagóir ag an am. Ní aon ionadh é mar sin go mbraitheann uaithi go mór é, agus bhí sé an-deacair a bheith ina aonar tar éis iad a bheith le chéile chomh fada sin.

Ar shlí éigin, lean mo mháthair Pádraicín ar aghaidh go misniúil. Bhí a páistí in ann cuairteanna rialta a thabhairt di, agus chuidigh na cuairteanna sin go mór.  Thosaigh sí ag cur in oiriúint don réalachas míthaitneamhach nua nuair a tharla drochrud eile fós!

Ansin tháinig géarchéim an choróinvíris, agus bhí ar an teach altranais rialacha dochta a chur i bhfeidhm. Tá baol ard ón víreas do na hothair atá ina gcónaí ann, mar tá an chuid is mó dóibh aosta agus le galar díblithe orthu freisin. Níl cead ag aon duine teacht ar cuairt go dtí an teach altranais fad is atá contúirt mhór ag baint leis an víreas. Bímid i dteagmháil lenár máthair ar an bhfón gach lá, ach níl sé mar an gcéanna.  In ainneoin gach rud, tá dearcadh dearfach fós ag an bhean iontach seo!

Tréimhse aisteach í seo, leis an choróinvíreas, agus srianta dian orainn go léir. Ach cé chomh dona is atá rudaí dúinn, tá siad i bhfad níos measa do mo mháthair agus do dhaoine eile cosúil léi. Nuair a bhímid ag déanamh trua dúinn féin, caithfimid smaoineamh ar na daoine ina gcónaí i dtithe altranais ar fud na tíre, atá i gcontúirt mhór ón gcoróinvíreas, agus iad scartha amach óna dteaghlaigh agus óna gcairde go ceann i bhfad.

Do mo mháthair agus do gach duine i dteach altranais ag an am seo – tá sibh inár smaointe agus ár bpaidreacha ag an am deacair seo!

.

.

.

en_USEnglish