Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Scríobh mé alt le déanaí ar theacht chun cinn na heite deise ailtéarnaí atá ag tarlú in a lán tíortha faoi láthair, na Stáit Aontaithe san áireamh.  Idir deireadh an Dara Cogadh Domhanda agus timpeall 2005, bhí tréimhse fhada againn ina raibh síocháin i dtaca le holc – ré óir an daonlathais. Tar éis sin, thosaigh roinnt mhaith tíortha ar an mbealach i dtreo údarásaíochais, agus níl an turas sin críochnaithe fós, is dócha. Tarraingíonn na hathruithe suntasacha sin ceist mhór bhunúsach – cad ba chúis leo? Sa cholún seo, iarrfaidh mé an cheist chasta sin a fhreagairt.

Tar éis rugadh an iPhone sa bhliain 2007, ní raibh an domhan mar an gcéanna arís, mar d’athraigh an fón cliste sin an tslí ina maireann muid. Tá beagnach gach rud ar bharr ár méara sa lá atá inniu ann, an nuacht san áireamh, agus an t-idirlíon ar fáil dúinn an t-am go léir. Bíonn ár laethanta faoi shíor-ionsaí gan sos ag brúfhógraí i mbun cogaíochta ag lorg ár n-airde.  Mar sin, is minic a mbíonn muid trí chéile, agus an iomarca eolais ag briseadh isteach orainn.

Cé go gceapfá nach mbaineann an dá rud thuasluaite le chéile, ní haon timpiste é gur mhéadaigh na hathruithe i dtreo údarásaíochas tar éis teacht an fhóin cliste, i mo thuairim.  Toisc nach bhfuil an t-am againn smaoineamh go domhain faoin na rabhartaí eolais atá ag teacht isteach, in ionad sin úsáidimid ár n-iomas.  “Cén dochar? Cé chuma?” An ea?

Scríobh mé alt tamaill ó shin ag caint faoi bheirt eolaithe sóisialta, Amos Tversky agus Daniel Kahneman. Fuair siad amach go bhfuil lochtanna nádúrtha orainn nuair a dhéanaimid breithiúnais nó tuar – ‘claonadh cognaíoch’ a bhaist siad air. Scríobh Kahneman leabhar iontach darb ainm ‘Thinking, Fast and Slow’, agus molaim go hard é.  Deir sé sa leabhar sin go bhfuil an t-iomas an-úsáideach nuair atá bagairt práinneach ann (mar shampla, leon sa tóir ort!), gan an t-am agat a bheith ag smaoineamh roimh rud éigin a dhéanamh.  Is córas fabhtach é sin, áfach, agus tá an réasúnaíocht i bhfad níos sofaisticiúla, níos cumhachtaí agus níos cirte ná an t-iomas. Nuair a bhíonn strus orainn, úsáidimid ár n-iomas in ionad na réasúnaíochta, ag déanamh dóighe dá mbarúil. Tagann claonadh cognaíoch agus go háirithe claontacht dearbhaithe isteach sa scéal ansin nuair atá iomas i gceist.

Le claontacht dearbhaithe, déanfaimid faisnéis a chuardach, a léirmhíniú, a fhabhar, agus a thabhairt chun cuimhne a dhearbhaíonn ár gcreideamh atá ann cheana féin.  Sin an rud a tharlaíonn nuair a bhíonn muid báite le heolas an t-am go léir. Toisc go mothaíonn daoine faoi bhrú, ní dhéanann siad taighde ar fhoinsí an t-eolas, chun idirdhealú a dhéanamh idir foinsí iontaofa agus foinsí neamhiontaofa. Ansin, glacann siad na scéalta a dhearbhaíonn a gcreideamh, agus diúltaíonn siad scéalta eile, beag beann ar an fhírinne!

Tá sé i bhfad níos measa ná sin fós, mar fhormhór an ama déanann algartaim na cinntí faoi céard a thaispeánfar duit, go háirithe ar na meáin sóisialta! Taispeántar duit an nuacht agus an t-eolas is ansa leat, ag iarraidh tú a choimeád ar líne chomh fada agus is féidir, mar ansin tá deis ann níos mó fógraí a thaispeáint duit, agus is é fógraíocht an rud a shaothraíonn airgid ar an idirlíon.  Ach, is cineál claontacht dearbhaithe é sin freisin, bunaithe ar na rudaí a dhéanann tú ar an idirlíon, go háirithe in áiteanna cosúil le Google agus Facebook. Ní rud maith é sin, agus tá téarmaí speisialta ann as Béarla cosúil le ‘filter bubble’ agus ‘echo chamber’ ag baint le tionchar na halgartaim sin orainn.

Úsáideann grúpaí éagsúla an t-idirlíon – go háirithe na meán sóisialta – mar arm, chun tionchar a imirt ar dhaoine, ar mhaithe leo féin. Mar sin, tá siad in ann cuir isteach ar an bpróiseas polaitiúil. Sa tslí sin, tá naimhde an domhain thiar ar iarraidh ár ndaonlathais a dhíchobhsú, agus tá na torthaí le feiceáil go soiléir, go háirithe sna Stáit Aontaithe.

Ach níl aon tír slán sábháilte ó ionsaithe mar sin, agus ní foláir dúinn go léir aghaidh a thabhairt ar an mbagairt mhór seo, sula mbeidh sé ródhéanach. Cad is féidir linn a dhéanamh? Bhuel, sin scéal eile do cholún eile.

.

.

.

.

  .

Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Cruachás na Navachóch

An tseachtain seo chaite, bhíomar ag caint faoin Náisiún Choctaw sna Stáit Aontaithe agus faoin síntiús airgid ar thug siad dúinn le linn an Ghorta Mhóir. Thosaigh sé sin sraith imeachtaí atá ar siúl fós, agus is é an ceann is deireanaí ná an lámh chuidithe atá muintir na hÉireann ag tabhairt do bhundúchasaigh Navachóch agus Hopi chun dul i ngleic leis an gcoróinvíreas.  Nuair a léigh mé alt a scríobh Nicholas Kristoff sa ‘New York Times’ le déanaí, cheap mé go mbeadh sé oiriúnach cuid amháin den alt a roinnt leat, a léiríonn cé chomh tábhachtach is atá sé cuidiú leis na treibheanna bundúchasacha sin in am a ngátair, go háirithe mar tá neamhaird thubaisteach tugtha ag rialtas feidearálach na Stáit Aontaithe orthu. Anois, seo scéal Shawna Gonzalez.

Is as Chinle, in Arizona, ar dhúiche na Navachóch í Shawna. Tá seachtar páiste aici, agus iad go léir ina gcónaí i dteach traidisiúnta na Navachóch darb ainm ‘hogan’. Níl ach seomra amháin ann, agus níl uisce reatha acu.  Inimirceach mídhleathach Meicsiceach is é a fear céile, ach díbríodh é tamall ó shin.  Ní bheadh Shawna in ann leanúint ar aghaidh murach cabhair óna máthair, ach níorbh fholáir í a chur san ospidéal le déanaí nuair a bhí sí ionfhabhtaithe leis an gcoróinvíreas.  Tar éis sin, ní raibh an dara rogha aici ach rudaí a choinneáil ar siúl ar bhealach éigin, cé go ndeachaigh cúrsaí in olcas di.

Gan aon uisce reatha, bíonn ar Shawna tiomáint i bhfad i gcéin go minic chun seasca lítear uisce a fháil.  Ní foláir di an t-uisce a úsáid go barainneach ansin.  Caithfidh Shawna dul go dtí Oifig a Phoist chun a post a fháil, mar níl aon seachadadh poist ar fáil di. Ní mór di dul go dtí ionad níocháin chun éadaí an teaghlaigh a ní freisin.  Tá rioscaí go dtolgfaidh Shawna an coróinvireas ag baint leis na turais sin, mar bíonn go leor daoine eile bailithe le chéile sna háiteanna sin. Ach níl an dara rogha ag aon duine acu, i ndáiríre.

De ghnáth, bíonn Shawna ag obair ar leoraí bia a dhíolann fulachtaí fia. Le linn na pandéime, áfach, ní théann an leoraí amach ach go hannamh. Cé go raibh sí ar ioncam íseal roimh na pandéime, níl ach fíorbheagán airgid ag teach isteach anois. Dá dheasca sin, bíonn sí ag streachailt chun a clann a chothú. Deir sí go bhfuil go leor imní uirthi faoi sin.

As ábharaí an tsaoil, tá eagraíocht dheonach in Chinle darb ainm ‘Chinle Planting Hope’. Tá feachtas Gofundme acu anseo: https://www.gofundme.com/f/support-for-elderly-on-navajo-nation. Tá siad ag déanamh obair iontach in Chinle le linn na géarchéime, ag seachadadh bia do theaghlaigh bhochta, Shawna agus a páistí san áireamh.  Is seirbhís éigeantach é seo freisin do dhaoine nár cheart dóibh a bheith gar do dhaoine eile; daoine atá i bhfíorchontúirt ón gcoróinvíreas.  Is oibrí deonach í Shawna ag banc bia, mar is maith léi an comhar a íoc leis an bpobal.

Cé go bhfuil sé go hiontach go bhfuil daoine ar fud an domhain ag cabhrú leis na Navachóch agus treibheanna eile, níl aon leithscéal don easpa tacaíochta a bhfaigheann siad ó Rialtas Feidearálach na Stáit Aontaithe, atá ag déanamh neamairt iontu le fada.  Déanta na fírinne, bhí siad in umar na haimléise cheana féin, agus chuaigh siad in olcas le teacht an choróinvíris ar an bhfód.

Chuir rialtas na Stáit Aontaithe an tarcaisne i gceann na héagóra maidir le dáileadh an airgid éigeandála a bhí curtha ar leataobh acu do threibheanna bundúchasaí. Bhí an rialtas ag iarraidh cuid den airgead sin a thabhairt do chomhlachtaí in Alasca nach bhfuil cáilithe mar threibheanna. Mar sin, bhí ar na Navachóch agus treibheanna eile caingean dlí a thabhairt i gcoinne an rialtais chun stop a chur leis sin, agus chun an t-airgead ceart a fháil dóibh féin. Faoi dheireadh – sé seachtaine níos déanaí ná mar ba cheart – fuair siad $600 milliún ón rialtas chun dul i ngleic leis an bpandéim. Is fearr déanach ná riamh, agus idir an dá linn, bhí an t-airgead a fuair siad go dtí seo ón Éireann an-úsáideach ar fad, agus tá an Náisiún Navachóch an-buíoch dúinn as.  Níl aon dabht faoi sin, mar ghabh Ard-Aighne an Náisiún Navachóch Doreen McPaul buíochas dúinn in Éireann, ag rá freisin go bhfuil dúchas Éireannach aici a bhfuil sí an-bródúil as. Is as Éireann a seanaithreacha, agus tá déshaoránacht ag a hathair. Nach é an domhan atá beag!

.

.

.

.

    .

.

.

.

  .

.

.

Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Éire agus an Náisiún Choctaw – Achoimre

Le linn an Ghorta Mhóir, bhunaigh baill de Chumann na gCarad tithe anraith, agus chuir siad córas tiomsaithe airgid le chéile chun cuidiú le híospartaigh an Ghorta Mhóir. Mar chuid den obair sin, d’eagraigh siad Coiste Faoisimh Ghorta, le brainsí ar fud an domhain, sna Stáit Aontaithe san áireamh.

Sa bhliain 1847 – ’47 an Bhróin – rinne Ceannfort Gnóthaí na nIndiach, an Maor William Armstrong, cathaoirleacht ar chruinniú i Skullyville in Oklahoma, ag iarraidh airgid a chruinniú don Choiste Faoisimh Ghorta. Bhailigh sé $710 (nó b’fhéidir $170 – níl na staraithe cinnte) ó threibh bhundúchasach darb ainm an Náisiún Choctaw – méid dochreidte ag an am, go háirithe mar bhí an treibh bhocht sin ag streachailt le blianta beaga anuas.  Chríochnaigh an t-airgead sin suas i Mainistir na Corann i gContae Chorcaigh.

Is dócha gur bhog a n-anás croí an Náisiún Choctaw, agus bhí dáimh acu le muintir na hÉireann. Ó 1831 go dtí 1833, díbríodh iad as a dtír dhúchais féin agus seoladh iad soir ó Mississippi go dtí Oklahoma. Bhí ar an chuid is mó dóibh an bealach ar fad (timpeall 900 ciliméadar) a chur díobh de shiúl na gcos. Meastar gur bhogadh 15,000 duine idir 1831 agus 1833, agus go bhfuair suas le 4,000 acu bás. Bealach na nDeor (Trail of Tears) a thugtar ar an mbealach uafásach sin. Is léir gur thuig an Náisiún Choctaw cruatan an tsaoil, agus nuair a chualadar faoin nGorta Mór in Éirinn, chuidíodar a oiread agus ab fhéidir leo.  

Nuair a d’fhoghlaim Éireannach darb ainm Don Mullan an scéal thuasluaite i Nua Eabhrac ag deireadh na hochtóidí, chuaigh sé go smior ann, agus sa bhliain 1989 chuaigh sé go Oklahoma, chun buíochas a ghabháil don Náisiún Choctaw, agus chun cuireadh a thabhairt dóibh a bheith i gceannas ar an tSiúlóid Náisiúnta an Ghorta Mhóir i 1990, siúlóid bhliantúil eagraithe ag Don, chun comóradh a dhéanamh ar scéal tragóideach a tharla in Éirinn i 1849. Sa bhliain sin, shiúil na céadta duine a bhí stiúgtha leis an ocras beagnach fiche ciliméadar idir Cluain Cearbán agus Dumha Locha i gContae Mhaigh Eo chun bia a fháil, faoi stiúir na n-údarás.  Ach ní raibh aon bhia ar fáil ann, agus bhí orthu filleadh ar ais go Cluain Cearbán. Fuair an chuid is mó dóibh bás ar an tslí an-chontúirteach sin, idir teacht agus imeacht.

Tugtar an t-ainm Bealach na nDeor (Trail of Tears) ar an tsiúlóid bhliantúil sa bhliain 1990, agus bhí toscaireacht an Náisiúin Choctaw páirteach ann, Ceannaire Roberts san áireamh. Ceapadh Don mar Cheannaire Oinigh an Náisiúin Choctaw ag tús na siúlóide.

Sa bhliain 1992, chuaigh baicle Éireannach ar shiúlóid ‘Bealach na nDeor’ sna Stáit Aontaithe, eagraithe ag an Náisiún Choctaw. Ócáid speisialta a bhí ann, chun airgead a chruinniú ar mhaithe le daoine na Somáile a bhí buailte go holc le gorta. Bhailigh siad $710,000 don chúis charthanachta sin (€1,000 do gach €1 ar bhronn an Náisiún Choctaw d’Éirinn).

Níos déanaí sa bhliain chéanna, tháinig ionadaithe an Náisiúin Chowtaw ar chuairt go hÉirinn agus nochtadh plaic chuimhneacháin in onóir an Náisiúin ag Teach an Ard-Mhéara i mBaile Átha Cliath.  Ceapadh an tUachtarán Robinson mar Cheannaire Oinigh an Náisiúin Choctaw le linn na cuairte céanna. Chuaigh sí ar chuairt stáit go Oklahoma i 1995, chun buíochas a ghabháil don Náisiún Choctaw.

Sa bhliain 2017, i mBaile Mainistir na Corann, nocht ionadaithe Choctaw leacht cuimhneacháin, a coimisiúnaíodh go speisialta chun bronntanas an Náisiúin a chomóradh.

Sa bhliain chéanna, chomhoibrigh beirt fhile cháiliúla le chéile chun dánta a chumadh ina dteanga dhúchais féin – LeAnn Howe as Choctaw, agus Doireann Ní Ghríofa as Gaeilge. D’úsáid siad Béarla mar theanga choiteann, agus mar sin leabhar trítheangach is ea ‘Singing, Still’.

Sa bhliain 2018, chuaigh an Taoiseach Leo Varadkar ar chuairt stáit go dtí an Náisiún Choctaw, agus d’fhógair sé clár scoláireachta nua ar fáil do mhic léinn ón Náisiún Choctaw chun freastal ar ollscoil in Éirinn.

Níorbh aon ionadh é mar sin an freagra an-dearfach a tharla le déanaí nuair a roinn an t-iriseoir Naomi Ó’Leary feachtas tiomsaithe airgid chun cabhrú le bundúchasaigh Navachóch agus Hopi dul i ngleic leis an gcoróinvíreas. Meastar gur dheonaigh Éireannaigh níos mó ná €500,000 agus é seo á scríobh. Fágfaidh mé an focal deireanach do dheontóir amháin, a scríobh: “Chabhair sibh linn nuair a bhíomar ar anchaoi. Is onóir dom an comhar a dhíol libh. Is cuimhin le hÉirinn, le buíochas.”

.

.

.

.

.

Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Caveat Emptor (Cuid 2)

An tseachtain seo caite, d’inis mé duit faoi m’odaisé ar thóir an tSoithigh Naofa sin – páipéar leithris. Léigh tú faoi na suáilcí is na duáilcí ag baint leis an eachtra ait seo, agus mé ag siopadóireacht i mo cheantar féin ar dtús, agus ansin ag siopadóireacht ar líne freisin. Ag deireadh an ailt sin, bhí mé dóchasach go bhfaighinn an páipéar luachmhar sin sula mbeadh ár soláthairtí féin ídithe.  Bhí dhá ordú déanta agam ar líne, ceann amháin ar Amazon ach bheadh orm fanacht le mí chun é a fháil, agus i gcás an chinn eile tobcheannach a bhí i gceist, agus i ndiaidh an ghnímh, bhí aithreachas ceannaitheora orm. Leanaimis ar aghaidh anois ón áit ar stopamar.  

Fuair mé ríomhphost ag deimhniú mo scaollcheannach, agus tháinig frídíní amhrais isteach i m’intinn nuair a chonaic mé gurb ón tSín a thiocfadh sé. Bhí nasc sa ríomhphost chun seiceáil ar stádas m’ordú, agus nuair a bhain mé triail as, d’oibrigh an nasc, ach chonaic mé nach bhfaighinn mo rollaí go ceann coicíse. Bheadh orainn ciondáil páipéir leithris a chur i bhfeidhm idir an dá linn! Bhuel, déanta na fírinne, níor stad mé ag lorg páipéir leithris sna hollmhargaí agus ar líne freisin. Ar ámharaí an tsaoil, fuair mé ceithre rolla san ollmhargadh gar dom – ní fhaca mé arís ach seilfeanna folmha sna siopaí! Uair eile agus mé ag déanamh cuardach ar líne, bhí mé in ann ordú a chur isteach ar Amazon, ach thógfadh sé mí amháin chun teacht! Ach chuir mé isteach an ordú ar aon nós agus is maith an rud é, mar a tharla sé!  

Tar éis coicíse eile, fuair mé pacáiste ón tSín – páipéar leithris! Ach bhí fadhb ann, mar ní bhfuair mé an rud ar ordaigh mé, ach táirge faoi bhun caighdeán – stiall chaol pháipéir i ngach rolla agus iad go léir gan pholl sa lár chun iad a cur ar dháileoir. Nuair a chonaic mo bhean chéile iad, bhris sí amach ag gáire ach ag an am céanna bhí fearg uirthi. “Cén fáth faoin spéir a bhfuair tú iad sin?” a d’íarr sí orm. “Ní úsáidfinn iadsan ach amháin b’fhéidir ar shaoire an mhála droma! Cuir ar ais iad chuig an díoltóir, in ainm Dé!”

“Níl sé chomh héasca sin”, a d’fhreagair mé, “is ón tSín a fuair mé iad!”

“Is cuma”, a dúirt sí, “faigh réidh leis an diabhal rud!”

Ní dúirt mé rud eile faoi, ach tháinig cuthach feirge orm ansin. “Rachaidh mé isteach i bPayPal agus déanfaidh mé gearán i gcoinne an díoltóra mhímhacánta sin. Gheobhaidh mé m’airgead ar ais, agus tarrthálfaidh mé mo chlú i súile mo bhean chéile, ar a laghad,” a dúirt mé liom féin. Agus rinne mé é sin díreach, agus ag an am céanna rinne mé iarracht teagmháil a dhéanamh leis an díoltóir. Ní bhfuair mé freagra don ríomhphost ar sheoladh mé chuig an díoltóir, áfach, agus nuair a rinne mé iarracht dul isteach sa suíomh a bhí aige, bhí sé imithe. Fuair mé freagra ó PayPal agus dúirt siad gurb é an rud is fearr dom a dhéanamh nó an díchorda a scaoileadh díreach leis an díoltóir. D’fhreagair mé nach raibh mé in ann teagmháil a dhéanamh leis. Dúirt siad liom fanacht tamall agus bheadh freagra acu.

Tar éis coicíse, bhí a bhfreagra agam ach gan aon mhíniú, ag rá go raibh an fhadhb réitithe ar thaobh an díoltóra. D’iarr mé an cás a oscailt arís, ach ní raibh an rogha sin agam. Bhí an t-ádh dearg orm nach raibh mórán airgid i gceist, mar ní raibh aon rud eile ab fhéidir liom a dhéanamh. Bhí ionadh an domhan orm go ndearna PayPal an cinneadh sin, agus beidh mé i bhfad níos cúramaí as seo amach.

Ar an dea-uair, tháinig mo pháipéar leithris ó Amazon níos luaithe ná mar a dúirt siad, agus díreach ag an am ceart – bhíomar ar na rollaí deireanacha ag an am sin!

Thar aon rud eile, bhí díomá orm nach raibh mé ar m’aire ar shiopadóireacht ar líne agus gur úsáid mé suíomh nach raibh ar eolas agam, lonnaithe sa tSín! Ní fhaca mé na bratacha dearga ag mún in aghaidh na gaoithe! An raibh an frása Caveat Emptor dearmadta agam?

Ar aon nós, tá rollaí deasa déanta sa tSín le díol agam, má tá suim ag aon duine!

.

.

.

Teicneolaíocht agus Polaitíocht

Caveat Emptor (Cuid 1)

Níl mé an-bhródúil asam, mar buaileadh bob orm le scéim cham. A Dhiabhail! Nach mé an cnapán folamh! Bhí mé idir dhá chomhairle faoin rud arbh fhearr dom a dhéanamh, ach faoi dheireadh shocraigh mé go roinnfinn mo scéal leat.  Cheap mé go mb’fhéidir go n-oibreodh mo bhotúin mar shaghas rabhadh duit, ionas go mbeifeá in ann an cleas suarach sin a sheachaint.

Ar dtús, caithfidh mé a rá nach dtarlódh a leithéid dom, murach géarchéim an choróinvíris. De ghnáth, bím ar m’fhaichill agus mé ag ceannach ar líne, mar tá a fhios agam a chontúirtí is atá sé.  Úsáidim suímh ghréasáin atá ar eolas agam le fada agus gan aon fhadhb agam leo, cosúil le Amazon agus Ebay. Úsáidim PayPal chun íoc as mo cheannacháin, mar bíonn siad ina n-idirghabhálaí idir díoltóirí agus ceannaitheoirí, agus tá próiseas acu chun fadhbanna a réiteach eatarthu. Beidh tuilleadh le rá agam faoin bpróiseas sin níos déanaí.       

Ar aon nós, mar is eol do chách, chomh luath is a thosaigh an ghéarchéim bhí sciob sceab ar pháipéar leithris, agus i bpreabadh na súl, bhí na soláthairtí go léir ídithe. Iompar gan chiall, a cheap mé ar dtús. Ach ar an taobh eile den scéal, ar an drochuair, ní raibh ach cúpla rolla leithris inár dteach ag an am sin. Bhí brú mór orm sa bhaile an fhadhb a réiteach gan mhoill! Mar sin, thosaigh mé ag obair ar an misean práinneach seo.

Léim mé isteach i mo charr, agus ar aghaidh liom ag lorg na cloiche ba mhó ar mo phaidrín, rollaí trídhualacha! Níor thuig mé a dheacra is a bheadh sé na rollaí céanna a fháil. Baineadh siar asam, mar a shamhlófá, agus gan a oiread is rolla amháin ar na seilfeanna sna hollmhargaí go léir ar chuardaigh mé iontu.  D’éirigh mé go moch an mhaidin dár gcionn agus amach an doras liom ag lorg rollaí arís. Nuair a shroich mé an chéad ollmhargadh, chonaic mé bean agus rollaí ina lámha aici, agus í chomh sásta le píobaire! Isteach liom ar nós na gaoithe, ach ní raibh an t-ádh liom mar ní raibh aon pháipéar leithris fágtha. Bhí an scéal céanna ag fanacht liom i ngach ollmhargadh agus siopa ar thug mé cuairt orthu agus dá mhéad a chonaic mé is ea is mó buaireamh a tháinig orm.  Dúirt fear amháin liom go raibh daoine ag fanacht i líne ar feadh breis is uaire sular osclaíodh na hollmhargaí. Cé go raibh mé i mbarr mo chéile anois, ní raibh mé réidh fós le seasamh i líne ar feadh uaire go moch ar maidin, chun páipéar leithris a fháil. Nach raibh mé níos cliste ná sin!  

.

Siopadóireacht ar líne

.

Ar an drochuair, ní raibh cúrsaí i bhfad níos fearr ar líne. Bhuail leath an domhain go ceart cóir mé. Chun rudaí a dhéanamh níos measa, bhíomar ag teacht gann i bpáipéar leithris sa bhaile. Mhothaigh mé mo chroí ag preabadh, agus mé ag imeacht chun scaoll. As sin amach, ní raibh ach smaoineamh scaipthe agam agus nochtadh laige bhunúsach ansin! Thosaigh mé ag googláil go hainrianta, ag úsáid gach téarma ag baint le páipéar leithris ar féidir liom smaoineamh air. Bhain mé triail as athlódáil a dhéanamh go leor uaireanta ar shuímh shiopadóireachta nach raibh páipéar leithris ar fáil acu, ag súil go n-athródh sé agus go dtiocfadh cinn isteach idir cliceanna. Bhí mé an-sásta ar fad nuair tar éis athlódáil amháin ar shuíomh áirithe, bhí páipéar leithris ar fáil. Chuir mé isteach ordú, d’íoc mé as, agus ansin léim mé suas san aer! Is dócha go raibh boc mearaí orm! Bhí mé róluath ag ceiliúradh mo bhua, mar chúpla uair ina dhiaidh sin, fuair mé ríomhphost, ag gabháil leithscéil mar ní raibh m’ordú ar fáil níos mó. Bhí a oiread scaoill orm ansin go ndearna mé mo bhotún. Thosaigh mé ag googláil arís, agus ag leanúint gach leid ar chaith mo chuardach suas. Chonaic mé tairiscint speisialta le fáil ar pháipéar leithris trídhualacha, mura miste leat! B’fhéidir go mbeinn ar mhuin na muice faoi dheireadh! Chuaigh mé isteach, agus iontas na n-iontas, bhí an páipéar leithris sin i stoc. Chuir mé isteach m’ordú ar an toirt, agus nuair a chonaic mé gur féidir íoc as le Paypal, bhrú mé ar an deilbhín agus chríochnaigh mé an t-idirbheart.

Tuilleadh le teacht an tseachtain seo chugainn…

.

.

  .

.

  .

.

.

.

en_USEnglish