Tír gan teanga, tír gan anam!

Tír gan teanga, tír gan anam!

Bhí mé ar an idirlíon le déanaí, agus de thimpiste tháinig mé ar alt an-spéisiúil.  Cheap mé go díreach go roinnfinn libh céard a fuair mé amach. Tá náire orm a rá go raibh mé aineolach go huile is go hiomlán ar an ábhar seo. Gaeilge Mhanann, nó Maininnis, atá i gceist agam anseo.

Cé go raibh cleachtadh agam ar Ghaeilge na hAlban, an Bhreatnais, agus fiú amháin an Bhriotáinis, níor chuala mé riamh faic faoi Ghaeilge Mhanann.   Baineadh stangadh asam nuair a bhreathnaigh mé ar thaifead ar YouTube agus bhí mé in ann roinnt mhaith den teanga labhartha a thuiscint.

Thosaigh an t-alt thuasluaite le tagairt don ‘Atlas theangacha an Domhain atá i mbaol i 2009’.  Sa tuarascáil sin, dúirt siad gur theanga mharbh í an Mhanainnis ón mbliain 1974, an bhliain a fuair an cainteoir dúchais deireanach, Ned Maddrell, bás.  Chuir an dearbhú sin fearg ar lucht scoile ‘Bunscoil Ghaelgach’ ar Oileáin Mhanann. Scríobh na daltaí litir as Gaeilge Mhanann go UNESCO, ag cur an cheist seo orthu: Má tá ár dteanga marbh, cén teanga ina bhfuil sé seo scríofa?   Tar éis sin, d’athraigh UNESCO stádas na teanga sin go -‘i mbaol criticiúil -’. Tá an stádas mar a bhí i 2019, ach tá stádas ‘Athnuaite’ ag an teanga freisin, mar tá feabhas tagtha uirthi le déanaí. Tá níos mó daoine ag labhairt Gaeilge Mhanann, agus tá níos mó eachtraí teanga agus cultúrtha ar siúl freisin ná mar a bhí le blianta.  B’fhéidir go bhfuair an cainteoir dúchais deireanach bás – ach ní bhfuair an teanga féin bás. Bhí cúpla duine ag obair go dian ó na seascaidí i leith chun a dteanga a chaomhnú – mar shampla, Douglas Faragher agus Brian Stowell. Gúgláil iad, má tá suim agat.

Thóg manaigh agus trádálaithe an Ghaeilge as Éirinn go dtí Oileán Mhanann sa cheathrú agus sa chúigiú haois.  Bhí na hÉireannaigh an-láidir sna laethanta sin, agus ceaptar gur thóg siad an Ghaeilge go hAlbain timpeall an ama sin freisin, agus faoi mar a tharla in Albain, d’athraigh an Ghaeilge in Oileán Mhanann agus d’éirigh sí ina teanga indibhiúil fhéin, faoi dheoidh.

Sa naoú haois déag, thosaigh an teanga ag dul i léig.  Ag an am sin, bhí an-tóir ag turasóirí ar an gcuid seo den mBreatain Mhór, agus ba mhór an bua é a bheith in ann an Béarla a labhairt.  Bhain daoine tairbhe eacnamaíoch as an turasóireacht agus dá bhrí sin d’fhás drochmheas ina measc ar a dteanga féin. Chomh maith le sin, d’aistrigh oibrithe ó áiteanna iargúlta, áiteanna ina raibh a dteanga bheo láidir fós go dtí na cathracha chun obair a fháil. Tharla rudaí mar sin in Éirinn freisin, agus tá siad ag tarlú fós. Tá sé deacair teanga a chaomhnú nuair nach bhfuil obair ar fáil sa bhaile.

Bunaíodh ‘Yn Cheshaght Ghailckagh’ (cosúil le Conradh na Gaeilge) sa bhliain 1899, chun an teanga a chaomhnú agus chun taifeadtaí fuaime a dhéanamh.  Chuaigh an tUachtarán De Valera ar cuairt go hOileán Mhanann i 1948 agus sheol sé gléas taifeadta chucu chun cúnamh a thabhairt dóibh.

Sna nóchaidí, nuair a chonaic daoine cé chomh maith is a d’éirígh le naíonraí Gaeilge na hAlban in Albain, bunaigh carthanacht oideachais darb ainm Mooinjer Veggey (Muintir Beaga) a naíonra féin in Oileán Mhanann.  D’éirigh leis go maith, agus in éineacht le ‘Sheshaght ny Parentyn’ (grúpa tuismitheoirí) agus an Roinn Oideachais, thosaigh siad ranganna as Gaeilge Mhanann, agus ansin thosaigh siad Gaelscoil bheag darb ainm ‘Bunscoill Ghaelgagh’.  Sa bhliain 2006 deineadh scoil neamhspleách di lena hardmháistir féin.  Tá níos mó ná seachtó dalta sa scoil sin anois, agus tá a lán tuismitheoirí agus daoine fásta eile ag foghlaim na teanga freisin.  Tá athbheochan an cheoil thraidisiúnta ag tarlú chomh maith, agus bannaí cosúil le ‘Barrule’ ag seinm cheoil ar fud an domhain. Agus tá na meáin shóisialta ag cabhrú le teanga agus cultúr a scaipeadh freisin.

Cé go bhfuil Gaeilge Mhanann i mbaol níos measa ná an Ghaeilge s’againne, nach suimiúil na cosúlachtaí atá idir an dá chur chuige chun na dteangacha a chaomhnú.  Ag deireadh an lae, is í an phoiblíocht an t-inneall caomhnaithe, le tacaíocht an Rialtais, agus is é lántumadh luath an eochair a chinntíonn na torthaí.

.

Tír gan teanga, tír gan anam!

Na Rioscaí Domhanda!

Ní h-aon ionadh go bhfuil a lán rudaí ag bagairt ar an saol comhaimseartha!

Ag an bhFóram Eacnamaíoch Domhanda (FED) gach bliain, déantar liostaí de na bagairtí is measa agus is dóichí a bheith os ár gcomhair amach sa chéad deichniúr eile..  Foilsítear tuarascáil ar na rioscaí domhanda sin gach bliain. Tá an tuarascáil seo an-spéisiúil, mar cabhraíonn sé linn na príomhcheisteanna domhanda a fheiceáil ina gcheart.  Chun na torthaí a fháil, déantar suirbhé gach bliain, ina bhfreagraíonn míle baill den bFhóram ceisteanna faoi thríocha rioscaí tábhachtach sa domhan anois. Tá cúig chatagóir riosca ann: eacnamaíoch, timpeallachta, geopholaitiúil, sochaíoch agus teicneolaíoch.    

Bunaíodh an FED sa bhliain 1971 i Geneva chun tarraingt le chéile príomhshaineolaithe ó earnálacha éagsúla cosúil le rialtas, tionscal, neamhrialtas (NGO), acadúil agus na healaíona, chun plé ar na cúrsaí is tábhachtaí agus chun réitigh éifeachtacha a chur chun cinn.  Rinneadh eagraíocht idirnáisiúnta de sa bhliain 2015 agus tá ardmheas air ar fud an domhain le fada.  

Níl spás chun athbhreithniú a dhéanamh ar tuarascáil FED 2019 go léir anseo.  Dá bhrí sin, dírím m’aird ar chúpla rud is suntasaí atá le foghlaim ón tuarascáil.  Ach má tá fonn ort tuilleadh a fháil amach, téigh go dtí an suíomh www.weforum.org.   

Is é an chéad rud a d’fhoghlaim mé ná go bhfuil an chuid is mó de na dúshláin is mó atá againn casta agus idirnáisiúnta, agus mar sin is é an comhoibriú idirnáisiúnta an cur chuige atá i réim.  Ar an drochuair, tá rudaí ag fuarú idir tíortha an domhain ag an am seo, agus mar sin, tá sé an-deacair comhoibriú le chéile a chur i bhfeidhm..

Is é an dara rud a d’fhoghlaim mé ná má leanann cúrsaí ag dul an bealach céanna, beimid i dtrioblóid mhór taobh istigh de dhá bhliain déag!  Ba chóir dúinn a bheith faiteach!

Deir siad sa tuarascáil go bhfuil géarchéim ag teannadh linn agus go bhfuil muid dall ar fad uirthi!  Ag an am díreach a bhfuil comhoibriú as faisean, tá an gá chuige níos mó ná riamh! Seachas sin, ní bheimid in ann dul i ngleic leis na fadhbanna a chuireann muid go léir i gcontúirt.

Is é an tríú rud a d’fhoghlaim mé ná go bhfuil triuch mór ann maidir leis na cineálacha fadhbanna a mheasaimid tábhachtach le blianta anuas.  Nuair a chuirim san áireamh na rioscaí is measa agus is doichí, tá an patrún an-soiléir! Tá na rioscaí timpeallachta ag méadú bliain i ndiaidh bliana, mar tá siad ag éirí i bhfad níos dóichí gach bliain nach ndéanann muid aon rud chun iad a réiteach.  Sa tuarascáil is deireanaí, ba iad rioscaí timpeallachta trí de na cúig riosca is dóichí, agus ceithre cinn de na rioscaí is measa.

Is é an cheathrú rud a d’fhoghlaim mé ná gurb é an t-athrú aeráide an riosca bunúsach atá os ár gcomhair anois, agus nach bhfuil ach dhá bhliain déag againn leis an mheánteocht domhanda a choimeád faoi 1.5 ºC níos airde ná mar a bhí sa ré réamhthionsclaíoch.  Tá sé 1.0 ºC níos airde cheana féin. Is mór an tábhacht a bhaineann le 0.5 ºC, maidir lena dhrochthionchar ar an aimsir agus ar an gcine daonna. Cé go mbeadh ardú de 0.5 C dona go leor, bheadh ardú fiú amháin de 2 C i bhfad níos measa fós,, mar tá an éifeacht easpónantúil!  Mura ndéanfaimid aon rud, beidh ardú teocht timpeall 3 ºC faoi 2100, agus bheadh iarmhairtí tubaisteacha ag baint leis.

Tharla Comhaontú Páras ar an aeráid i 2015, inár shocraigh beagnach gach tír go gcaithfimid oibriú as lámha a chéile feasta, leis an bhfadhb seo a réiteach, agus céard iad na céimeanna atá orainn a thógáil.

Ach nuair a toghadh Trump mar Uachtarán na Stát Aontaithe, dúirt sé go dtarraingeodh sé as an gcomhaontú tábhachtach seo.  Is uafásach an cinneadh é seo, mar caithfimid obair le chéile chun na torthaí a fháil,

Ach coinnigh do mhisneach fós!

Bhí slógadh agóide ag daoine óga ar fud an domhain ar Márta 15, i níos mó ná céad tír, ag cur brú ar na ceannairí polaitiúla gníomh a dhéanamh feasta faoin athrú aeráide.  Tá fuinneog bheag dóchais infhoscailte againn fós, ach caithfimid go léir gníomhú anois, sula mbeidh sé ró-dhéanach!

.

Tír gan teanga, tír gan anam!

Dea-Chleachtais Chosta Rica

Tír an-suimiúil is ea Costa Rica i Meiriceá Láir, agus tá ceachtanna tábhachtacha le foghlaim againn ón tír iontach seo.  Tá an tír dara domhanda seo beagán níos lú ná Éire, le daonra cosúil le hÉirinn.

Léiriú Gairid Staire

Nuair a tháinig Columbus i 1502, d’fháiltigh an pobal dúchais roimh na heachtrannaigh Spáinneacha  go croíúil. Bhí treibheanna ansin leis na mílte bliain, agus bhí sibhialtacht ársa acu. Ar an drochuair, tar éis colíniú Spáinneach na tíre, chuaigh cuid acu ar imirce, agus tháinig an bholgach ar an gcuid is mó de na daoine a bhí fágtha, agus fuair siad bás.  Bhí easpa oibrithe ina dhiaidh sin agus thug na Spáinnigh sclábhaithe Afraiceacha go Costa Rica chun an bhearna sin a líonadh. Anois, níl ach a dó, nó a trí faoin gcéad daoine ón phobal dúchais, ocht faoin gcéad de bhunadh na hAfraice, agus níos mó ná ochtó faoin gcéad de bhunadh na hEorpa.  Is í an Spáinnis an teanga náisiúnta ann.

Nuair a d’éirigh Mexico amach in aghaidh na Spáinne sa bhliain 1821,  rinne tíortha Mheiriceá Láir an rud céanna. Mar sin, tír neamhspleách is ea Costa Rica le beagnach dhá chéad bhliain anuas.  I gcomparáid leis na tíortha eile i Meiriceá Láir, tír chobhsaí atá ann. Bhí cogadh cathartha gairid ann sa bhliain 1948, agus tar éis sin scríobhadh Bunreacht nua.  D’ullmhaigh an Bunreacht sin an tír i gcomhair daonlathais láidir agus seirbhísí maithe poiblí. Sa Bhunreacht, fógraíodh deireadh leis an arm seasmhach náisiúnta! Rinneadh sin chun caiteachas ar shláinte agus ar oideachas a mhéadú!  Sin cinneadh misniúil, go háirithe nuair a aithnítear gur réigiún míshocair é Meiriceá Láir. Is dócha gurb é sin dlúthchuid den chúis go bhfuil sláinte and oideachas i gCosta Rica chomh maith is atá sé, go háirithe i dtír nach bhfuil saibhir.

Rangaithe idirnáisiúnta

Tá a lán tuairiscí a chuireann tíortha an domhain i gcomparáid maidir le critéir éagsúla.

Ní iontas ar bith go ndéanann Éire go han-mhaith i mbeagnach gach tuairisc idirnáisiúnta atá ann.  Is iontas é áfach go ndéanann Costa Rica go han-mhaith freisin; de ghnáth beagán níos measa ná Éire, ach i gcúpla cás, níos fearr.  Is iontach é freisin go mbíonn Costa Rica níos fearr ná na Stáit Aontaithe i mbeagnach gach tuairisc. Nach aisteach go bhfuil Costa Rica ar cheann den bhfiche daonlathas  iomlán (agus Éire ina measc) sa domhan, agus go bhfuil na Stáit Aontaithe i gcatagóir lochtach daonlathach. Sin as tuairisc a d’fhoilsigh ‘The Economist’ an bhliain seo caite.

Seo cúpla sampla de thuairiscí ina ndéanann Costa Rica níos fearr ná Éire agus na Stáit Aontaithe:  ‘World Happiness Report 2018’ agus, ‘Happy Planet Index ‘ (tagann Costa Rica sa chéad áit, Éire in áit 48 agus na Stáit Aontaithe in áit 108).  Déanann Éire níos fearr ná Costa Rica i ngach catagóir sna tuairiscí sin ach amháin sa chatagóir ‘lorg éiceolaíoch’!

Sa chatagóir sin, chuir Rialtas Costa Rica i bhfeidhm cinnteoireacht réamhghníomhach, agus b’iontach an t-eiseamláir í do thíortha eile ar fud an domhain, Éire san áireamh.  Sa bhliain 1983, ní raibh ach fiche faoin gcéad den tír faoin fhoraois (tar éis trí cheathrú i 1945). Ach anois tá níos mó ná leath na tíre faoin fhoraois!

Agus tá an ceathrú cuid den tír faoi chosaint mar pháirceanna agus tearmainn náisiúnta.

Úsáideann an tír foinsí in-athnuaite le giniúint a leictreachais ar fad, beagnach, agus tá sé mar aidhm ag an Rialtas deireadh a cur le húsáid d’aon bhreoslaí iontaiseach, faoi 2050.

Comhairle

Cad iad na ceachtanna atá le foghlaim anseo?

Bhuel, tá sraith tosaíochtaí ag Rialtas Costa Rica agus cé go bhfuil sé deacair iad a chur i bhfeidhm, ag an am céanna tá siad críonna.   Agus tá ‘díbhinn ghlas’ ag baint leo freisin, mar is é earnáil na turasóireachta an ceann is brabúsaí ann anois.

Tá sé an-soiléir gur rud maith do Rialtas aon tíre béim a chur ar Shláinte, Oideachas agus an Timpeallacht.  Tá sé ró-éasca airgead a chur i dtreo tosaíochtaí eile, cosúil le córais chosanta, fuinneamh neamh-inathnuaite agus gnó ar an mórscála.   Ach tá sé i bhfad níos fearr gníomhú ar mhaithe le Pobal agus le Tír. Tuigeann Pobal Costa Rica go maith an seanfhocal: “Is fearr an tsláinte ná an táinte”.  B’fhéidir gur cóir dár Rialtas féin athchuairt a thabhairt ar an nathán gaoise seo!

.

.

.

   .

.

Tír gan teanga, tír gan anam!

Ar Bhealach a Shlánaithe!

Buaileann na ‘Sopranos’ leis an ‘Apprentice’!  B’in é an smaoineamh a bhí agam nuair a chonaic mé Michael Cohen ag tabhairt fianaise do Chomhdháil na Stát Aontaithe le déanaí.  Saghas teilifís réaltachta atá ar siúl, ach ag an am céanna, tá a fhios agam gur eachtra stairiúil atá ar siúl, cosúil le cúrsaí Nixon sa seachtóidí.

D’éist mé le beagnach gach rud a tharla agus bhí cúpla rud aisteach le tabhairt faoi deara.  Seo na rudaí is tábhachtaí a d’fhan liom tar éis na n-Éisteachtaí sin.

Iar-dhlíodóir an Uachtaráin Trump is ea Michael Cohen.  Seo an fear a dúirt uair amháin go nglacfadh sé piléar don Uachtarán.  Ach, ar chlár na mionn, ba scéal eile ar fad aige é. Rinne sé a lán rudaí a d’iarr Trump air a dhéanamh, nuair a bhí a fhios aige nach raibh siad ceart nó dlíthiúil.  Agus cuirfear sa phríosún é ar feadh trí bliana dá mbarr.

Ag tús a fhianaise, leag sé síos an chaoi a mbeadh cúrsaí an chuid eile den lá, nuair a d’fhógair sé gan frapa gan taca faoin Uachtarán Trump: “Tá náire orm mar tá a fhios agam cén saghas duine é an tUasal Trump.  Is ciníoch é, is cneámhaire é agus is séitéir é!” Focail thintrí ba ea iad sin, go háirithe nuair a thuigtear nach raibh sé ag caint faoi cheann feadhna ar bhuíon coirpeach, ach faoi Uachtarán Mheiriceá féin!

Thug Cohen a lán samplaí de rudaí dona ar chabhraigh sé le Trump iad a dhéanamh.  Mhínigh sé a ról in a lán gníomhaíochtaí neamhcheadaithe, ó imeachtaí eastát réadach go ceannach portráid an Uachtaráin, ó litreacha bagracha faoi mharcanna an Trumpaigh ar scoil go híocaíochtaí Stormy Daniels!

D’inis sé dúinn faoi rudaí a chonaic sé á ndéanamh, agus ar chuala sé á rá ag an Uachtarán agus ag oibrí sa Teach Bán.  I gcás amháin, nuair a bhí sé leis an Uachtarán ag tiomáint trí cheantar bocht i Chicago, dúirt an tUachtarán gurb iad na daoine gorma amháin a chaithfeadh a saol mar sin.  I gcás eile, dúirt an tUachtarán go raibh an breithiúnas is measa ar domhan ag a mhac is sine, Donald Trump Junior. Bhí sé sin ag tagairt do chruinnithe leis na Rúisigh faoi Thúr Trump agus b’fhéidir faoi thoghchán na hUachtaránachta.  I gcás eile fós, bhí a fhios roimh ré ag Trump faoi dhumpáil ríomhphost na nDaonlathach ó Wikileaks, mar chuala Cohen Trump agus Roger Stone ag caint faoi ar fón callaire cúpla lá roimh an sceitheadh sin.

Cé go bhfuil na liostaí thuas neamhiomlán, caithfidh tú a admháil nach bhfuil aon easpa eachtraí amhrasacha iontu!

Tar éis a ráiteas tosaigh, chuir Ionadaithe na Comhdhála ceisteanna ar Cohen.  Dá mba Phoblachtánach Comhdhála a bhí ag cur ceisteanna, chuir sé/sí an bhéim go léir ar a phearsantacht, ag iarraidh a thaispeáint gur bhréagadóir a bhí ann, agus gur bréagadóir anois é freisin.  Níor caitheadh mórán ama ag cosaint an Uachtaráin. Má ba Daonlathach Chomhdhála a bhí ann, chaith sé/sí a lán ama ag aontú le Cohen, agus ag ionsaí an Uachtaráin.

Tar éis na gceisteanna, dúirt Cohen an rud aisteach seo:

“Tá imní orm má theipeann air an toghchán a bhuachaint i 2020, nach mbeidh athrú cumhachta síochánta riamh ann agus sin an fáth ar aontaigh mé teacht os bhur gcomhair inniu.”

Bhí focail tábhachtacha le rá ag Cathaoirleach na hÉisteachta, Elijah Cummings (Daonlathach Maryland) ag an deireadh.  Seo mar a dúirt sé:-

“Tá a fhios agam go raibh sé sin deacair.  Tá a fhios agam go bhfuil dúshlán mór romhat.  Tá a fhios agam go bhfuil tú imníoch ar son do chlainne.  Ach is é seo cuid de do chinniúint. Agus tá súil againn go dtreoróidh an chuid seo de do chinniúint chuig an Michael Cohen is fearr,  chuig an Donal Trump is fearr, chuig na Stáit Aontaite ís fearr, agus chuig domhan níos fearr dúinn uilig! Ó mo chroí istigh a thagann an ghuí sin.  Nuair a bhímid ag damhsa leis na haingil, cuirfear an cheist, i 2019, céard a rinneamar chun a chinntiú go mbeadh ár ndaonlathas slán? Ar sheasamar ar leataobh gan tada a rá?  Ar shuíomar fúinn?”

Nach cumhachtach na focail iad sin!  Nach am ríthábhachtach é seo, nuair a tharlaíonn rudaí mar sin sa domhan, fiú amháin i Mheiriceá!

Tá an domhan go léir ag breathnú orainn anois, agus tá súil againn go ndéanfaimid mar ba cheart, agus mar ba chóir dúinn a dhéanamh.

Tír gan teanga, tír gan anam!

Sága an Leathanbhanda!

Níl leathanbhanda ardluais agam fós, mar tá fadhbanna móra ag baint leis an bPlean Náisiúnta Leathanbhanda.  Mura bhfuil a fhios agat cad atá i gceist agam, agus cén fáth gur ábhar tábhachtach é, is é atá i gceist ná rochtain idirlín in Éirinn.  Tá rochtain idirlín mar ocsaigin nó uisce sa lá atá inniu ann. Tá sé tábhachtach do dhaoine sa bhaile agus do ghnólachtaí. Tá sé tábhachtach d’eacnamaíocht na tíre anois, agus beidh sé i bhfad níos tábhachtaí sa todhchaí.  Níl seirbhísí idirlín ag breis is milliún daoine sna ceantair thuaithe. Agus mar sin, déanann na fadhbanna leis an bplean dochar millteanach do na ceantair sin. Ní rud maith don tír é seo!

Táimse féin ag fanacht le leathanbhanda le blianta anuas anois.  Tháinig cábla snáthoptaice chomh gairid dom le leath ciliméadair, ach stad sé ansin.  Tá mo theach i gCarraig Seabhac i ndeisceart an chontae. Shocraigh mé beagán taighde a dhéanamh ar an ábhar, le teann caidéise.  Bhain a bhfuair mé amach siar asam.

Tá scéal an Phlean Náisiúnta Leathanbhanda dochreidte.  Níl spás anseo an scéal go léir a insint, ach seo na buaicphointí.  Bhí an plean cumtha i 2012 le leathanbhanda ardluais a chur ar fáil do gach duine agus gach comhlacht in Éirinn faoi dheireadh 2020.  Thógfadh sé sin cáblaí snáthoptaice a crochadh go 840,000 áitreabh. Chuir an Rialtas amach cuireadh chun tairisceana don togra seo. I lár 2016 phioc siad trí thairgeoir agus thosaigh an chéad chéim eile den phróiseas ansin.  Thosaigh an trioblóid freisin.

I lár 2017 rinne ceann de na tairgeoirí – Eir, margadh leis an Rialtas, chun breis ar 300,000 do na háitreabh a choimeád dóibh féin, le gealltanas seirbhís leathanbhanda a chur ar fáil dóibh roimh dheireadh 2018  . D’fhan Eir in iomaíocht leis an dá thairgeoir eile freisin, sin SIRO (ilchomhlacht ESB agus Vodaphone) agus ENET (comhlacht snáthoptaice faoi úinéireacht Granahan McCourt ag an am sin).

I Meán Fómhair 2017, tharraing SIRO amach, ag rá nach raibh cás tráchtála ann a thuilleadh.  Is dócha tar éis na 300,000 áitreabh a bhaint amach, bhí an cás tráchtála níos measa dóibh.

In Eanáir 2018, tharraing Eir amach, ag rá go raibh imní orthu faoi rialacháin agus praghsáil.   Thart ar an am sin, tháinig SSE (comhlacht fóntais as Albain) agus John Laing (comhlacht forbraíocht infreastruchtúr) isteach le ENET sa mhargadh.  Ansin ní raibh ach an cuibhreannas sin fágtha. An iomaíocht go léir imithe! Agus anois bhí Dave McCourt (fiontraí Gael-Meiriceánach agus bunaitheoir a comhlacht infheistíochta Granahan McCourt Capital) mar chathaoirleach an cuibhreannas.

I lár na bliana 2018, bhí go leor cruinnithe idir an tAire Dennis Naughten, agus Dave McCourt.  I mí Iúl d’fhág SSE an cuibhreannas tairiscint. Rinne Granahan McCourt margadh le Irish Infrastructure Fund (IIF) ( comhlacht infheistíochta faoi thacaíocht an Stáit), agus cheannaigh IIF an chuid is mó den chomhlacht ENET.

I Meán Fómhair fuair an Rialtas an tairiscint dheireanach ón gcuibhreannas.  Bhí an cuibhreannas sin ag athrú fós, mar d’imigh John Laing amach agus tháinig Actavo (comhlacht Denis O’Brien), Nokia, The Kelly Group agus KN Group isteach.  Thart ar an am sin, d’íol McCourt an píosa ENET a bhí fágtha aige go IIF.

Beagán ina dhiaidh sin, thug comhlacht Luxembourg – Cube, cás i leith McCourt, ag deimhniú gur gheall sé go ndíolfadh sé cuid den ENET dóibh, agus mar sin go raibh sé ag sárú an chonartha eatarthu.

Agus ansin, fuair daoine amach go raibh cruinnithe idir Naughten agus McCourt, cruinnithe  príobháideacha san áireamh. Tarraingíodh go leor ceisteanna eiticiúla ansin faoi na cruinnithe sin.   Bhí brú ollmhór ar Naughten ansin, agus d’éirigh sé as a phost go luath ina dhiaidh sin.

I mí an Mhárta 2019, níl aon socrú fós.  Beidh an togra seo an daor – suas le 3 billiún Euro a deirtear.

Scéal an-chasta is ea é, agus ag deireadh an lae, níl ach tairgeoir amháin fágtha, atá tar éis athrú an oiread sin nach é an t-eintiteas céanna anois é.  B’fhéidir go bhfuil sé in am don Rialtas athbhreithniú a dhéanamh ar an bPlean, mar chomh maith le fadhbanna tairgeoirí, is fiú bheith ag machnamh ar theicneolaíochtaí nua freisin atá ar fáil anois nó go luath.

Idir an dá linn, ní bheinn ag féachaint ar Netflix ag mo theach go ceann tamall maith eile!

.

.

.

.

.

.

Tír gan teanga, tír gan anam!

New Year's Resolutions

Bíonn deis againn ag tosach gach bliana súil a chaitheamh siar ar an mbliain atá caite agus muid ag ullmhú don bhliain atá amach romhainn.  Go minic, bíonn muid ag ullmhú rúin indéanta, athbhliana. Sí an fhadhb is mó a bhaineann le seo ná go ndéanaimid dearmad ar na rúin athbhliana taobh istigh de mhí nó mar sin!  Sin é an fáth go bhfeiceann tú an oiread sin daoine sa spórtlann gach Eanáir, ach i bhfad níos lú daoine ann i mí Feabhra.

Ach tá réiteach agam!

.

Léarscáil

Ceann scríbe is ea rún athbhliana, ach gan léarscáil níl sé ró-úsáideach.  Sa léarscáil sin, leagann muid amach na céimeanna atá i gceist le dul go dtí an áit atá ar intinn againn, agus an modh chun gach céim a bhaint amach.   

De ghnáth, ní bhíonn againn ach céim amháin agus bíonn orainn an rud céanna a dhéanamh lá i ndiaidh lae.  Cé go bhfuil sé seo simplí a thuiscint, níl sé éasca é a dhéanamh. B’fhéidir gur mhaith linn drochnós a chríochnú agus dea-nós a chleachtú .  Mar shampla, drochnós is ea caitheamh tobac, agus dea-nós is ea aclaíocht.

Uaireanta bíonn níos mó ná céim amháin i gceist agus sa chás sin, sprioc fhadtéarmach atá i gceist.  Cé nach ionann nósanna agus spriocanna, tá tú in ann gach sprioc a bhriseadh síos i nós nó i nósanna.   Mar shampla, nós is ea céad focal a scríobh gach lá, ach sprioc is ea leabhar a scríobh. Chun leabhar a scríobh, tá orm plean a chruthú ar dtús agus ansin é a chleachtú.  Siad na céimeanna a chaitear a dhéanamh ná imlíne a chur le chéile; gach caibidil a scríobh go dtí go bhfuil bunchóip agam agus ansin, iad a scríobh arís go dtí go bhfuil mé sásta leo.  Sa chás seo, cé go bhfuil go leor céimeanna le siúl chun leabhar a scríobh, níl ach nós bunúsach amháin agus sé sin a bheith ag scríobh gach lá! Má ta fúmsa bheith aclaí go aeróbach an bhliain seo chugainn, cad a dhéanfaidh mé?

Deirtear go bhfuil trí chéim i gceist le gach nós: an nod, an gnáthamh, agus an luach.

Is é an nod an spreagadh dúinn an gnáthamh a dhéanamh.  Mar shampla, gach uair a mhothaím strus, caithim toitín.  Tar éis an ghnáthaimh tagann luach éigin. Sa chás seo, mothaím ar mo shuaimhneas agus tá an strus imithe ar feadh tamaillín.  Gach uair a tharlaíonn an nod, tagann smaointe an luach, agus déanaim an gnáthamh. Fásann an nós níos láidre gach uair, agus tar éis cúpla mí, bíonn sé uathoibríoch.  Ní thógann sé aon fhuinneamh é a dhéanamh tar éis sin. Chun nós nua a chumadh, siad na ceisteanna a chaithfidh mé a fhreagairt ná…

1. Cad é an nod a spreagfaidh an gnáthamh?

2. Cad é an gnáthamh féin?  

3. Cad é an cúiteamh ar mo shaothar?  

I gcás an aclaíocht, sé an nod a úsáidim ná bheith ag tiomáint abhaile tar éis oibre.  In ionad dul abhaile go díreach, téim go dtí an spórtlann. Sé an gnáthamh ná rang ‘spin’ ar an rothar aclaíochta, mar tá sé go hiontach mar aclaíocht aeróbach.  Ní bheidh an luach céanna ag gach duine. Cé go mbímse faoi stró nuair a shroichim an spórtlann, tar éis aclaíocht bímse ar mo shocairshuaimhneas. Tá sé tábhachtach nós nua a chleachtadh ar feadh cúpla mí ar a laghad, go háirithe nuair nach bhfuil fonn ort é a dhéanamh.  Tógann sé an t-am sin leis an nós nua a bhunú. Bíonn sé éasca go leor an nós nua a chleachtú tar éis sin.

Bain triail as, agus geallaim duit go mbeidh tú an-sásta leis na torthaí!

.

en_USEnglish