Taisteal As Séasúr

Taisteal As Séasúr

De Ghnáth, téann daoine thar lear ar a laethanta saoire i lár an tSamhraidh, agus caitheann siad coicís ina luí ar thrá bhán in áit ghrianmhar sa lá, agus ag ithe agus ag ól i mbialanna áitiúla san oíche.

Ach ní hé sin an t-aon bhealach amháin le laethanta saoire a chaitheamh!

Smaointe

Ní mór duit do laethanta saoire go léir a thógáil sa Samhradh.  Tá buntáistí ag baint le hamanna eile sa bhliain. Mar shampla, is é an Samhradh an t-am a bhíonn na táillí eitilte is costasaí i bhfeidhm, i gcomparáid leis na séasúir eile, go háirithe an Geimhreadh.  Mar sin, bí ag smaoineamh ar bheith ag taisteal díreach tar éis na Nollag, nó tar éis na hathbhliana, agus gheobhaidh tú saor-reic ar eitiltí, ach cuir do shuíochán in áirithe go luath! Eitlíonn Aer Lingus agus RyanAir díreach go dtí a lán cinn scríbe san Eoraip, fiú amháin sa Gheimhreadh.

Ní mór duit coicís a thógáil, ach bheifeá in ann saoire iontach a bheith agat ar feadh seachtaine, nó níos giorra, fiú!

An Cur Chuige

Tá sé sin go maith, ach conas is féidir rud mar sin a dhéanamh?

Ar an dea-uair, níl sé ródheacair do shocruithe taistil féin a dhéanamh.  Más mian leat. Déan do shocruithe le gníomhaireacht taistil, ach bheadh sé sin níos costasaí.

Is fearr liomsa mo shocruithe féin a réiteach, mar tá mé in ann na mionsonraí a stiúradh.  A bhuí don idirlíon, táimse in ann gach rud a dhéanamh i mo shuí sa bhaile. Tá a lán acmhainní le fáil ar líne, agus is dócha go bhfuil a lán bealaí leis na socruithe a bhaint amach.  Tá taithí agam ag pleanáil taistil mar seo, and inseoidh mé daoibh mo chur chuige. Dála an scéil, baineann an cur chuige a chuirfidh mé i láthair anseo le gach sórt laethanta saoire, ní hamháin le briseadh gairid!

Tá sé an-tábhachtach cúrsa taistil a shocrú, agus a scríobh síos.  Sin é an máistirphlean, agus sa phlean seo, tá tú in ann gach rud a fheiceáil in áit amháin i saghas féilire shainaidhme.  Sé an aip a úsáidim leis an obair seo a dhéanamh ná ‘TripIt’ (féach ar: www.tripit.com).  Tá tú in ann an aip seo a chur ar d’fhón cliste, ionas go mbeidh rochtain agat air, ar do thuras.  Tá an aip sin an-úsáideach agus an-chliste, ach níl an spás anseo le mioneolas a thabhairt air. Tá roghanna eile ar fáil leis an jab seo a dhéanamh freisin.

Leis an bplean taistil ginearálta a bhaint amach, tá an suíomh www.rome2rio.com go han-mhaith ar fad.  Cuireann tú isteach tús agus críoch do thuras, agus faigheann tú plean taistil.  Tugann an plean seo duit na roghanna taistil atá agat: eitilt, traein, bus, tacsaí agus siúl, chomh maith le costais agus sceidil.  Nuair atá gach céim den turas deilbhithe amach mar sin, tá sé in am áirithintí a dhéanamh. Tá tú in ann óstáin a roghnú i rith na céime seo, nó níos déanaí.

Tá a lán suímh le fáil chun óstáin a fháil.  Is fearr liom www.agoda.com, www.booking.com agus www.hotels.com.  Tá sé furasta cuardach a dhéanamh don áit agus dátaí, agus áirithiú a dhéanamh ar líne.

Leis an áirithiú eitilte a dhéanamh, tá a suímh féin ag RyanAir agus Aer Lingus, agus tá tú in ann cuardach a dhéanamh ann le heitiltí oiriúnacha.  Tá tú in ann aerlínte eile a chuardach ar www.kayak.com agus a lán suímh eile.

Má tá tú ag iarraidh eolas ar na háiteanna a bhfuil tú chun cuairt a thabhairt orthu, is suíomh iontach é http// www.tripadvisor.com agus tá a lán moltaí agus léirmheasanna ann.

Ár dturas

Chuaigh mo bhean chéile agus mé féin go dtí an Ghréig chúpla mí ó shin i lár an Gheimhridh, ag cuairt ar an Aithin agus ar an gCréit.  D’úsaid mé na hacmhainní thuasluaite, agus bhí an costas go réasúnta.

Mar shampla, leis an bheirt againn, d’íoc muid níos lú ná dhá chéad euro ar ticéid fillte ó Bhaile Átha Cliath go dtí an Aithin.

Bhí óstán iontach againn nach raibh daor, agus ní raibh an iomarca daoine in aon áit a ndeachamar ar thuras, fiú amháin ar an Acropolis fhéin!

Mholfainnse dhaoibh ‘taisteal i rith an tséasúir chiúin’ a sheiceáil, ag úsáid an eolais thuasluaite!

.

Taisteal As Séasúr

Coláiste  na Rinne

Gan amhras ar bith, ceapann a lán daoine go bhfuil na Gaeltachtaí go léir in Iarthar na hÉireann.  Agus cé go bhfuil an chuid is mó de na Gaeltachtaí san Iarthar, tá dhá Ghaeltacht bheaga in oirthear na tíre!  Tá ceann amháin i gContae na Mí agus an ceann eile i gContae Phort Láirge. Is Gaeltacht neamhghnách í Gaeltacht na Mí, mar sna tríochaidí sa chéad seo chaite,  shocraigh Rialtas na hÉireann ar chúpla baile i gContae na Mí a úsáid le teaghlaigh fheirmeoireachta ó Ghaeltacht Chonamara a shocrú iontu. Gaeltacht an-speisialta is ea Gaeltacht na nDéise agus tá canúint Gaeilge na Mumhan, Gaoluinn na nDéise, labhartha ann.  Is iascaireacht tráchtála an príomhthionscal sa cheantar máguaird. Is cuid de stair coitianta na nGaeltachtaí é sin.

Tá oideachas trí mheán na Gaeilge le fáil iontu, ó Bhunscoil go Meánscoil, agus tá sé sin an-tábhachtach do chaomhnú na teanga!

Ghlac Coláiste na Rinne ról lárnach sa chaomhnú sin, le fada.  Bunaíodh an Coláiste sin i 1905, agus is cuid thábhachtach é sa ról sin.  Seachas Coláiste na Rinne, is dócha nach mbeadh Gaeltacht ann ar chor ar bith!

Ach tá Gaeltacht na nDéise faoi bhláth, ní hamháin sa teanga, ach sa chultúr go léir – litríocht, ceol, agus damhsa san áireamh!  Tá Gaelchultúr beo slán sna Déise!

Agus tá an Ghaeltacht seo in aici le Cill Chainnigh, sa lá atá inniu ann, leis na bótharbhealaigh iontacha atá againn.  Ní thógann sé i bhfad tiomáint ó Chill Chainnigh go dtí an Ghaeltacht seo! Tá siopaí agus bialanna agus beáranna sa Ghaeltacht sin agus tá ar do chumas a bheith ag caint as Gaeilge sna gnólachtaí sin!  Is mór an spórt triail a bhaint as sin, caithfidh mé a rá! Is iontach an lá faoin tír é!

Tá an Ghaeltacht in aice le Dún Garbhán, agus tá an-tóir ag turasóirí ar an áit seo.

Tá a lán cúrsaí Gaeilge ar siúl i gColáiste na Rinne, chomh maith le himeachtaí cultúrtha!  Tá naisc úsáideacha le fáil ar an leathanach gréasáin: www.anrinn.com.

D’fhreastail mé féin ar thumchúrsa sa Choláiste le dhá bhliain anuas, ar feadh coicíse gach uair.  Tá trí leibhéil oideachais ar fáil – do thosaitheoirí, d’fheabhsaitheoirí, agus do dhaoine ar chaighdeán ard.  Tá meascán de ranganna, imeachtaí cultúrtha, agus turais, sna cúrsaí seo. Tá físeán iontach ar líne a thaispeánann blas an chúrsa, agus a chuireann tú in aithne do na daoine a d’fhreastail ar chúrsa na bliana seo.  Is iontach go deo éagsúlacht na scoláirí, mar i dteannta na nÉireannach, tagann daoine as tíortha eile, ar nós Sasana, Meiriceá, an Astráil, an Rúis, an Ghearmáin agus an tSeapáin. Tá tú in ann lóistín a fháil más mian leat fanacht sa Ghaeltacht le linn an chúrsa.  Gach maidin, bíonn ranganna ar siúl, agus caithfidh mé a rá go bhfuil na múinteoirí ar fheabhas! Gach tráthnóna, bíonn imeachtaí éagsúla ar siúl. Lá amháin, bíonn tú ag rothaíocht ar Rian Glas na nDéise, agus lá eile téann tú ar thuras go hInis Pic! Lá eile, bíonn tú ar thuras an ‘Dungarvan Brewing Company’, agus lá eile fós, itheann tú arán úrbhacáilte ag ‘Barron’s Bakery and Coffee House’.  Níl deireadh riamh leis an éagsúlacht!!

Bhuail mé le daoine an-suimiúla ag an dá chúrsa ar fhreastail mé orthu, agus d’fhás nasc speisialta eadrainn mar bhí an sprioc chéanna againn, de bharr ár spéis i dteanga agus i gcultúr na hÉireann.  Tá mé fós i dteagmháil le roinnt mhaith de na scoláirí sin.

I ndeireadh na dála, má tá grá agat don Ghaeilge agus má dhéanann tú beagán taighde maidir le cúrsaí agus imeachtaí atá ar siúl sa Choláiste, ní bheadh a fhios agat beo cad a gheofá!  Tá an t-ádh dearg orainn go bhfuil institiúid oideachais agus cultúir den scoth mar sin i mbéal an dorais againn!

.

Taisteal As Séasúr

Pop Up Gaeltacht!

I bhfad ó Bhaile!

An chuid is den bliain, bím i mo chónaí i San Diego, i gCalifornia, sna Stáit Aontaithe.  Bím ar ais i gCill Chainnigh an cuid eile den bhliain. deacair go leor an Ghaeilge a labhairt in Éirinn, mar úsáidtear ár dteanga go minic lasmuigh de na Gaeltachtaí, agus fiú amháin ansin,  cloistear a lán Béarla. Nach mór an trua é sin? ach dea-scéal ann freisin. Níl a fhios agam ar chuala riamh faoi na Gaeltachtaí“Pop Up”!. B’fhéidir nár chuala, mar na cruinnithe seo réasúnta nua.

Cúpla bliain ó shin, thosaigh beirt fhearPeadar Ó Caomhánaigh and Osgur Ó Ciardha na himeachtaí cultúrtha seo.  Cén fáth? Bhí siad mí-shásta leis na meáin, a bhí á nach raibh a leithéidí ann ar chor ar bith daoine uirbeacha a úsáideann an Ghaeilge ar bhonn laethúil.  Bhain siad trial as imeachtaí Gaeilge a chur ar siúl ag úsáid an idirlíon. Ar dtús, roghnaigh siad beáir i mBaile Átha Cliath féin mar shuíomh n-imeachtaí. Bhí a sáith iontais orthu nuair a d’éirígh thar barr leo, mar tháinig  alán daoine chun Gaeilge a labhairt le chéile agus chun an craic a bheith acu. “Pop Up Gaeltachtaí” an t-ainm a chuir siad ar na cruinnithe seo, agus d’fhás siad h-amháin in Éirinn, ach ar fud an domhain freisin.

Gaeilge anseo?

Céard a cheapfá dúirt leat go raibh mo bhean chéile agus féin ag labhairt Gaeilge le grúpa daoine i dteach tábhairne anseo i San Diego, California, an tseachtain seo caite?  Nach gceapfá go bhfuil as mo mheabhair? go bhfuil samhlaíocht iontach agam? Ach fíor! Bhí Gaeltacht Pop Up ar siúl i San Diego an Satharn seo caiteagus bhí ar fheabhas!  Fear óg darb ainm Jeffrey a chuir an ócáid seo le chéile. Chaith an samhradh seo caite in Éirinn, agus rinne ag staidéar ar an nGaeilge ansin ar chúrsa Chonradh na Gaeilge. ag déanamh  staidéar ar an nGaeilge le breis agus bliain anois, agus in ann Gaeilge a labhairt go líofa! Is Calafóirneach an fear seo!

gur rud iontach é sin, sin an rud is iontaí a tharla an oíche sin ag an nGaeltacht Pop Up.  Go deimhin, bhuaileamar le hÉireannaigh agus iad ina gcónaí i Meiriceá le blianta agus ar mhaith leo an craic a bheith acu as Gaeilge.  Ach bhuaileamar freisin le daoine as California nach raibh in Éirinn riamh – ach gcloisfeadh sibh iad ag caint go líofa as Gaeilge, cheapfá gurbh Éireannaigh iad, blas Gaeilge chomh maith ag an mbeirt acu.  Fear agus a bhean chéile atá i gceist. Padraicín an t-ainm atá ar an bhean. Bhí a hathair as Éirinn agus bhí Gaeilge líofa aige. Nuair a bhí beo do mhúin Gaeilge san ionad Gaelach darb ainm “House of Ireland” i San Diego.  Ach níor thosaigh Pádraicín féin ag foghlaim Gaeilge go dtí go raibh fásta. Ach seo é an rud is iontaí: nuair a phós Padraícín fear Seapánach-Meiriceánach, mhúin Gaeilge – Brian is ainm don bhfear atá i gceist agam anseo. Tar éis tamaill, nuair a bhí Brian in ann an Ghaeilge a labhairt maith go leor,  thosaigh an beirt acu ag labhairt Gaeilge agus ag maireachtáil as Gaeilge gach sa bhaile. D’éist siad le Radio na Gaeltachta le chéile agus bhraith siad ar TG4, ar chláracha éagsúla, cosúil le Ros na Rún. Bhí an-ghrá acu donn teanga agus do chultúr na hÉireann, agus caithfidh a , go bhfuil Gaeilge álainn ag an mbeirt acu anois.  I mo thuairim, taispeánann sin gan dabht go bhfuil an Ghaeilge beo fós agus in úsáid in áiteanna éagsúla ar fud an domhain ag daoine éagsúla, fiú amháin uaireanta daoine nach bhfuil deoir fola Gaelaí ag rith trína gcuisleanna!

Laethanta saoire in Éirinn?

Tar éis tamall ag déanamh comhrá, chuir ceist ar Phádraicín agus Brian ar mhaith leo riamh, dul go hÉirinn, ar a laethanta saoire.  Thosaigh Brian ag gáire láithreach bonn. raibh a fhios agam cén fáth!

“Ag magadh atá – an ea?  Seo an rud rachaimís go hÉirinn, fhillfiimís!  Sin cinnte!” a dúirt Brian, agus é ag gáire. Chlaon Pádraicín a ceann, í ag aontú leis.

Thuig díreach cad a bhí á aige.  Is áit an-spéisiúil Éire. cultúr forásach, nua-aimseartha agus liobrálach ann ach, ag an am céanna sean-chultúr fíorluachmhar ann, lena teanga, ceol agus scéalta féin!

A chairde, nach bhfuil íorónta go dtógann strainséir, uaireanta, le h-aird a tharraingt ar chomh hiontach is atá an t-oileán seo, a daoine agus a cultúr !

.

Taisteal As Séasúr

Ó Phápa to Pápa

le Peadar agus Mick Barrett

.

Peadar anseo…..

Bfhédir nárbh eol dhuit go raibh in Ospidéal, i mBaile Átha Cliath, ar feadh scathaimh mhaith, le déanaí, agus gur tháinig mo mhac Mick i gcabhair orm, sa tréimhse sin, trí féachaint chuige go mbeadh an Colún seo le léamh ag ár léitheoirí, chuile sheachtain san idirlinn, agus ansin, d’iarr air leanúint leis sa bhfiontar sin. Thoiligh chuige sin, agus súil agam to dtaitneoidh toradh ár saothair libh feasta. Deir Mick fhéin gur cuma bhfuil cónaí air, go raibh súil aige go mbeadh ar a chumas cabhrú liom sa ghnó seo.”

Deir mo leath-bhádóir,Micheál, freisin………..

“Sa atá inniu ann, leis an idirlíon, níl neamhchoitianta a bheith i do chónaí in áit amháin agus ag obair in áit eile.  Cuma bhfuil ag cur fúm ag an am, súil agam go dtabharfaidh léargas difriúil go dtí an bord, agus mar sin sílim go mbeidh dearcadh úrnua sa cholún féin.  

De bhrí go bhfuil Gaeilge níos laige agamsa agus go bhfuil orm mo chion féin a dhéanamh, seans go mbeidh leibhéal na Gaeilge níos ísle, ar dtús, ar aon nós.

Dhá scór bliain!

Seo rud dochreite:   an t-alt spéisiúil seo “I mBéal an Phobailthart ar dhaichead bliain d’aois anois!  Thosaigh Peadar á scríobh tar éis chuairt an Phápa Eoin Pól, a , sa bhliain 1979! Bhí ar Pheadar clóscríobhán láimhe a úsáid, agus bhí air cruachóip a fhagáil isteach ag oifig an Kilkenny People ansin! ‘chuile sheachtain,   raibh an fón póca cumtha fós! Agus sa bhliain 1979, bhuaigh foireann iománaíochta Chill Chainnigh ar Ghaillimh.  Nach mór an difríocht idir inné agus inniu, a chairde!  Agus tríd na hathruithe go léir a tharla, mór agus beag, lean Peadar ar aghaidh ag scríobh!

Le linn a thréimhse mar colúnaí, thug Peadar cúntas dúinn ar na heachtraí a bhí ar siúl ina shaol fhéin, sa phobal áitiúil, agus go deimhin, ar fud an domhain mhóir.   Ach déan dearmad ar an rud is tábhachtaí, b’fhéidir! Ba i nGaeilge a scríobhadh gach alt díobh sin! Caithfimid ómós a thabhairt do Pheadar agus freisin don “Kilkenny People” as an tseirbhís riachtanach seo a chur ar fháil lucht léite.”

in am!

Dúirt Peadar liom le déanaí go mb’fhéidir go bhfuil in am aige tarraingt siar beagán!  D’aontaigh leis agus dúirt go bhfuil sos beag tuillte aige anois, tar éis daichead bliain!  Phléamar an t-ábhar sin ar feadh píosa, agus d’fhoghlaim go raibh imní air nach mbeidh dóthain Gaeilge sa pháipéar in éagmais a cholún seachtaine.  Bhí an ceart aige, nach raibh? Príomhpháirt dár bhféiniúlacht náisiúnta agus dár gcultúr uathúil is ea an Ghaeilgenach ea? Agus mar sin, an-tábhactach í a shábháil, amháin dúinn féin, ach do shliocht ár sleachta!  Gach uair a úsaidtear an Ghaeilge, cabhraíonn leis an gcúis seo, agus mar sin, riachtanach an colún seo a choimeád beo! Ach an féidir le Peadar tarraingt siar beagán, agus ag an am gcéanna, don cholún dul ar aghaidh? Múineann seift, mar a déarfá, agus bhí smaoineamh againn conas an ceann sprice sin a bhaint amach!

Ar aghaidh linn!

Agus cad é an smaoineamh é sin?  Sin í an cheist ?  Bhuel, i bhfocal amháincomhoibriú!  Nach bhfuil sin sofheicthe?

cabhróir ag teastáil ó Pheadar, le comhoibriú leis ar a cholún.  Laghdódh an socrú sin an brú ar Peadar féin, agus bheadh in ann a intinn a leagan ar na rudaí is fearr leis.   Mar sin agus sa tslí sin, cheapamar go mbeadh an thrá á fhreastal againn! Shocraíomar triail a bhaint as an moladh sin ar aon chaoi.”

Cabhróir!

Maith go leor!  Ach bhfuil an cabhróir sin?   ceann agat, a Pheadair, caithfidh é, í, a cur in aithne dúinn!  Sin atá á againn, nach ea?”

Bhuel, beidh mo mhac Mick ag cabhrú liom, agus is dócha go bhfuil in ann é féin a cur in aithne daoibh!   bhfuil , a Mhichíl?”

Táim anseo.  Is mise an mac is sine sa chlann.  Rugadh i gContae Muigheo, agus tógadh i mBaile Átha Cliath go dtí go raibh naoi mbliana d’aois, agus i gCill Chainnigh tar éis sin.  D’fhreastail ar scoil náisiúnta Bhráithre de la Salle, agus ar Choláiste Chiaráin. Bhí m’athair ag obair sa scoil chéanna sin. Tar éis sin, d’fhreastail ar an Ollscoil i mBaile Átha Cliath ag déanamh staidéir ar Eolaíocht agus ar Innealtóireacht Leictreach.  Ansin, bhí ag obair i mBaile Átha Cliath ar feadh cúig bliana, agus ina dhiaidh sin chuaigh thar tír amach go Meiriceá. Bhí ag obair i gCalifornia ar feadh breis agus deich mbliana fichead, nuair a d’éirigh as an jab trí bliana ó shin. Anois, caithim an chuid is den Samhradh in Éirinn, i gCill Chainnigh, agus an cuid eile den bhliain i San Diego, i gCalifornia Theas.

súil ag an mbeirt againn go leanfaidh sibh ar aghaidh linn i do léitheoir cheana féin.   i do léitheoir nua, céad Fáilte romhat, agus súil againn gur bhain sult as an gcolún nua seo, agus go bhfanfaidh linn feasta.”

Gura fad buan sibh uilig!

ó

Na Bairéadaigh.

.

Rúin agus Guíonna Athbhliana!

New Year's Resolutions and Wishes!

"Have you made your new year's resolutions yet?" said the gentle ‘Séimí an Droichid’ to myself, down in the snug of the "Smugairle Róin", on that fateful night, New Year's Eve, as he took a nice good sip of the hard stuff from the glass he had carefully placed, on a small table, in front of him.

I realized, right away, that he wanted to give me his opinions on that same subject, and since I had nothing better to do at the time, I tried to elicit those opinions from him.

"Divil a resolution or bit of a resolution I’ve made, Séimí, but listen, have you made any resolutions yet for this new year which is racing towards us right now?"

Prayers instead of Resolutions

“Well! I have to admit to you, that I myself have given up on those same new year's resolutions, for some years now, as I paid little attention to them after they were made, but you know, I have found a new custom with it to fill that gap for me.”

"And what is that, Séimí?"

"I call them New Year's prayers, as instead of putting the burden of those resolutions on myself, I pick out a few things, which I would to see accomplished, during the new year."

"Fantastic altogether, and what prayers have you picked for this year, 2024."

"I have already chosen a donkey's load of prayers, but I don't want to lay them all before you, right now, but I will give you a few now."

"Go on, or I'd love to hear some of them."

Peace on Earth

First of all, I would like to see an end, during this year, to killing, mugging, violence, rape of all kinds, abuse, disorder and brutality of all kinds, and that people would once again return to peace, charity, and neighborliness. If such a thing were to be done, what difference would it make in the life of the common man? Yes, and really, can't it be said, wouldn't that just be a return to the laws that are embedded in our very nature?”

"Well, that prayer is not small or insignificant, Séimí, and because of that, you probably don't have any more for this year?"

Remember those on the edge

"I will lay before you only one more prayer, and that is that special attention be paid to those who are on the edge. What I mean here is those people who came to this country in search of work, or asylum - that they should be given space and heard during this year, in such a way that we can accept the majority of them as members of our community, instead of looking at them as foreigners who have no right to come among us. They are human beings and they are neighbors that we have yet to really get to know. I would also like to include a few others here and they are the travelers, the majority of whom we have marginalized for many years, and those who sleep outside, on the side of our streets, or on the side of our roads.

I would say now that I have said enough, for this round, but rest assured that I will have more to say on this subject, during the year 2024!”

Food for Thought

After my lovely Séimi had said "God bless you" with the bottom of his glass, he put it back on that table, bade me farewell, and went out the door himself. I have to say that it left me with food for thought and I have to say that I hope that Séimí's prayers will come true during the year, even partially!

My own reflections

Séimí speaks out with neither fear nor timidity, and I respect him for that. My new year's resolution is to express my opinions more directly, especially in my writings. That's very important today, with all kinds of rumors going around on the internet and social media. We have seen and still see the negative impact of falsehood on our society, as it is used by extremists and hostile countries, whose aim is to destabilize our government. My prayer for this year is that we all do our best to get rid of falsehood this year, and also not to spread it. I will have more to say on this subject before long!

.

.

.

Cairde iontacha trí Mhalartú Tithe!

Great friends through Home Exchange!

More than twelve years ago we first listed our home on the Intervac-homeexchange.com site. My wife's sister had been using that service for a long time, and she highly recommended it. It is a home exchange service and is used by people all over the world. Once, my wife Sinéad and I went to France on our holidays with her sister Máire and her children on a house exchange. We had a great house in the middle of the country with lots of space inside and out. Having a house was much better than a hotel because we could cook our meals, wash our clothes and settle in as if we were at home.

After our positive experience we signed up with Intervac shortly thereafter. It only took a little while until we received a message from people who were looking for a house in Ireland in exchange for their apartment on the island of Hawaii. We couldn't believe it and needless to say we didn't hesitate to take that great opportunity.

Carrickshock

The man's surname is Doody and he traced his family roots back to County Waterford. So he was looking for a house in the area. Carrickshock would be suitable for him to do his research. We made the deal and shared information about our homes together. We were not in Carrickshock ourselves when Louie and his wife went over and spent three weeks there. They had a great time and Louie was able to learn a lot about his Irish ancestors.

Hawaii

Later in the year we went to the big island of Hawaii for our vacation. Louie and Dolly were waiting for us in the apartment and made us feel very welcome. Each of them had a 'lei' for us as is customary in Hawaii. It is a flower wreath given to visitors to Hawaii as a welcome.

Louie and Dolly are gentle, kind people, with interesting backgrounds. Dolly is from Cleveland, Ohio and Louie is from Boston, Massachusetts. They met as students in the sixties at the University of Hawaii. Both received a scholarship that was available at the time from the American government to study the Far East. Dolly was studying Japanese culture and Louie was studying Chinese culture. A friendship grew between them because they had a lot in common, but after graduating with a master's degree, they went their separate ways. They both had great careers. After obtaining her doctorate, Dolly got a job for the State in the culture and arts center in Honolulu (on the island of Oahu), and after a long time she moved to Hilo (on the island of Hawaii) with a new job as director of the Lyman museum from 2001 until 2013. Dolly was (and still is) a very active member of the Hawaii Democratic Party for a long time. Louie was a middle school history and French teacher, a position he held for 30 years. When he retired, he and another teacher started writing books about Native Americans and especially about the Cahuilla tribe. The book focuses on the terrible experience of the Cahuilla people under the Spanish, Mexican and American authorities in the 19th century, when the number of Cahuillas decreased, most of whom were expelled from their homeland. That book received an award from the American historical association in recognition of the work done by the authors to preserve and interpret local history. When Louie's wife – who had severe rheumatoid arthritis – died some time after they retired, Louie had to make a new start.

New start

Louie contacted Dolly and before long moved to Hilo, Hawaii. After dating for a while, they got married, and have been together for about twenty years now. Louie began writing a historical fiction novel under a pseudonym, and published a few books. Dolly edited them. They loved to travel and when they were younger, they spent a lot of time traveling to Asia. Dolly spent time in Japan, and she speaks Japanese. Louie has spent time in China and Taiwan, and speaks Mandarin as well as French and Russian. It is not surprising, then, that they decided to travel together to Asia and the European Union. Dolly already had an apartment in Hawaii, and Dolly and Louie bought a house in Hilo when they got married. When they came across the Intervac-homeexchange.com site, they were instantly convinced that they could use the apartment to do a home exchange. And that's how we met them in the first place. We were in Hawaii for a week then, in 2012, and we went back in 2018 for another week.

Back on the Big Island!

We recently wanted to go to the big island again. We have been in contact with Dolly and Louie by email from time to time, and I sent them an email on the off chance that we can rent the apartment for two weeks. I got a reply from them saying that the apartment was not being rented, but that they had another idea and it might be easier to talk together on the phone. We phoned them and they said they wanted to make another visit to Ireland next year, although they weren't sure about it yet. Anyway, we swapped houses together with the understanding that they would be able to use our house next year. We had no problem with that arrangement. We spent a good time with Dolly and Louie, telling stories and relaxing together.

I would highly recommend Intervac or a similar service, and who knows but you might just make new friends too, like we did!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

en_USEnglish