Timpeall is cúig bhliain ó shin chuaigh me ar chuairt specialta go dtí an cainneon mór in Arizona. Ceann d’Iontaisí an domhain is ea an cainneoin seo agus chomh luath agus a fheiceann tú é, baineann sé an chaint díot!
Cé gurb álainn an radharc é ón imeall, tá sé i bhfad níos áille fós é a fheiceáil laistigh den chainneon fhéin.
Tá a fhios agam sin mar téim ar siúlóid mór sa chainneon seo beagnach gach bliain. Uaireanta tosaím an t-siúlóid ón taobh thuaidh agus uaireanta eile ón taobh theas. De ghnáth siúlaim síos go dtí an abha mhór ag bun an chainneoin, Abha an Cholorado, agus ansin aníos agus ar ais go dtí imeall an chainneoin.
An t-am seo atá i gceist agam, thosaigh mé ar m’eachtra ag a ceathair a chlog ar maidin. Thug me faoi deara go raibh storm mhór ar siúl, b’fheidir fiche ciliméadar i bhfad uaim. Chonaic mé splancacha tintrí agus chuala mé pléascanna toirní ach bhí an aimsir maith go leor sa chainneon féin. Bhí se ag cur beagán baistí san áit ina raibh mé fhéin agus chuir mé orm mo chóta baistí agus ar aghaidh liom!
Bhí go maith agus ni raibh go holc, agus tar éis trí uaire, nó mar sin, bhí an storm ar siúl fós agus ní raibh sé chomh fada uaim anois is a bhí sé níos luaithe. Bhí an bháisteach níos troime anois freisin. Lean mé ar aghaidh go dtí an ‘Phantom Ranch’ ag bun an chainneoin. Sin baile beag ina bhfuil siopa agus b’fhéidir fiche bothán beag. Tá sruthán mór in aice leis darb ainm ‘Bright Angel Creek’. Chonaic me a lán daoine ar bruach an t-srutháin, agus díreach ina dhiaidh sin chuala me torann bodhraitheach cosúil le h-eitleán cogaidh. Ghabh me síos go dtí an bruach agus chonaic mé go raibh sé ag rith go tapa, agus ag déanamh torainn mhóir mar bhí na clocha lastigh ag tormáil. Bhí an t-uisce féin ag coipeadh go tiubh agus é chomh dearg le fuil, geall leis, agus bhí géaga crann á scuabadh leo ar uachtar an uisce. Ní fhaca me a leithéid riamh. Cuirfeadh sé faitíos ar dhuine ar bith! D’fhiafraigh mé de dhuine éigean céard a bhí ar siúl. ‘Maidhm thuile’ atá ann adúirt sé, nach uamhnach é? Sea! a d’fhreagair mé.
Thuig mé díreach cen fáth go bhfuil an cainneon seo mar atá sé anois. Seo cumhacht an nádúir, agus go háirithe, cumhacht an uisce ag obair thar thréimhse fada!
Ach ní raibh mé in ann fanacht mar bhí orm filleadh ar ais. Bhí faitíos orm, ach mar sin féin, thosaigh mé ag siúl romham. Uaireantra, chonaic mé uisce ag scuabadh léi in áiteanna nach sníonn sí de ghnáth. Sin mar a scéith an abha, a dúirt mé liom féin. Bhí deifir orm anois mar bhí mé neirbhíseach.
I dtobainne, chonaic me go raibh uisce ar gach thaobh dom, ag rith go tapa. Bhí me gafa anseo; bhí athbhuile ar mo chroí agus bhí sé deacair anáil a tharraingt.. “Ná cuir scaoll fúm!” adúirt mé liom féin, “fan anseo noiméad agus smaoinigh ar an rud is fearr duit a dhéanamh!” Tharraing mé m’anáil go deas mall, cúpla uair, agus mé ag comháireamh go dtí a deich gach uair. Ansin, rinne mé taithscéalaíocht agus chonaic mé go raibh sruth amháin níos laige ná na cinn eile. Thosaigh mé ag dul trasna an tsrutha sin, agus ag úsaid mo bhataí siúil chun fanacht ar mo chothrom. Bhí an t-uisce go coim orm ,agus bhí se an-deacair dul trasna. Dá dtitfinn thitfeadh mé isteach in eas a bhí sa sruth agus bheinn caillte. Ach d’éirigh liom agus tar éis sin ní raibh aon fhadhb eile agam ag dul ar ais go dtí an bruach.
Nuair a bhailíonn báisteach i sruthanna beaga, agus nuair a ritheann na sruthanna sin síos meascann siad le sruthanna eile, agus go luath méadaíonn siad go dtí go mbionn abha mhór agus cumhacht dochreidte iontu! Maidhm thuile a tugtar ar an feinimeán seo, agus tá sé an-dáinséarach ar fad do gach rud beo ina bealach.
Bhí an t-ádh dearg i mo chaipín nár tharla timpiste dom, agus caithfidh mé a admháil go bhfuil mé i bhfad níos cúramaí anois nuair a théim ar siúlóid, agus bím ag éisteacht go haireach le tuar na haimsire!
English 
Gaeilge