C a t h a i r C h a i n n i g h .
.
.
Ársa buan an chathair seo, ar bhruach na Feorach groí,
Suite anseo go sásta ar dhúshraith ghlé na Rí,
Foscadh fial dá muintir, Thar áirsí caol’ na mblian,
A gcaisleán is a séipéil mar dhíon ar olc ‘s ar phian.
.
Nach iomaí duine a d’áitigh na tailte seo, i gcuan
Ár n-abhann iascmhar, álainn, ó laethe Chainnigh anonn?
Nár dhian a throid a dtaoisigh, ar leo an caisleán nocht,
Ar bhruach na Feorach áille, is a chosain é go docht?
.
Sníofa trí scéal na cathrach, tá fuil, is glóir, is crá,
Ó laethe Chainnigh chráifigh, go Cromail duairc an áir.
Inniu, faoi theas na gréine, i Samhradh na ngéabha buí
Codlaíonn sráid is tithe ag smaoineamh ar ghlóir a bhí
.
Nuair ba Phríomhchathair Éireann uile, Ardchathair seo Osraí Tráth shuigh a Dáil go socair i Sráid na Feise thíos
Ach maireann fís an aontís, cois Feorach groí an áigh,
Nuair a cheangail Gaeil is SeanGhaill snaidhm charadais gan cháim.
.
Is tuigtear fós cois Feorach,
Go bhfíorófar anseo a bhfís,
Is go mairfidh feasta faoi shíocháin,
Sliocht a sleachta siúd faoi shíth.
.
*******************************
.
.
.
.
.
.