le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
I mBéal an Phobail
Peadar Bairéad
The GPO Renewal Plans
Is dócha go bhfacamar uilig na cuntais sna nuachtáin, ar na mallaibh, faoi na pleananna uilig, i dtaobh thodhchaí an GPO, atá á n-ullmhú i láthair na huaire seo,
ag an Rialtas s’againne. Deirtear linn, go bhfuil ar intinn acu, an foirgneamh stairiúil sin a dhúnadh mar ArdOifig an Phoist, agus ar chostas dhá chéad go leith milliún Euro, é a athnuachan, agus a athfhorbairt, mar ionad ollmhór pobail. Tá socraithe acu díon gloine a chur os cionn an fhoirgnimh ar fad, sa chaoi go mbeadh ar chumas daoine, cruinniú istigh ansin, beag beann ar an aimsir. Agus ó tharla go bhfuil ArdOifig an Phoist tógtha ar shuíomh breá, fairsing, mar a bhfuil foirgnimh agus clóis leata amach ó Shráid Uí Chonaill siar go dtí an Stuara. Anois, ó tharla gur leagadh roinnt mhaith den bhfoirgneamh sin le pléascáin, agus le tine, le linn Éirí Amach na Cásca, táthar den tuairim, nár mhór an chailliúint é, a mbunús sin a leagan, le spás a chruthú don dtionscadal nua seo.
Commemoration Plans
Tuige, adéarfadh duine, b’fhéidir, a bhfuil an Rialtas s’againne meáite ar an oiread sin airgid a chaitheamh ar thionscnamh ollmhór athnuachana mar seo?
Cúis amháin, adeirtear linn, agus sé sin go bhfuiltear ag ullmhú do cheiliúradh céad an Éirí Amach, a tharla um Cháisc, sa bhliain 1916. Sea, agus tugtar le tuiscint dúinn, go bhfuil na pleananna athnuachana á n-ullmhú cheana féin, ag Oifig na nOibreacha Poiblí agus ag Comhlacht Sasanach Ailtirí, sa chaoi go gcreidtear, go bhfuiltear ar aon fhocal, ar bhundhréacht don athnuachan. N’fheadar céard adéarfadh Francis Johnston, an té a dhear an GPO céanna a chéaduair, sa bhliain 1818, dá bhfeicfeadh sé na pleananna athnuachana atá á n-ullmhú i láthair na huaire seo, lena fhís álainn ailtireachta a mhilleadh? B’fhéidir go mbeadh ceiliúradh eile eagraithe don bhliain 1818, leis an dara céad den bhfoirgneamh a cheiliúradh? Ach b’fhéidir arís nach mbeadh!
Drop-in Shop
Ach céard a bheadh ar fáil sa bhfoirgneamh athnuaithe?
Deirtear linn, go mbeadh cead ag an bpobal siúl isteach ann ó chuile shráid sa timpeall, agus go mbeadh ar fáil istigh ansin, iarsmalanna. tithe bia, siopaí, áiléir, agus a leithéid. Is dócha gurb é atá uathu nó tuilleadh daoine a mhealladh go dtí an taobh ó thuaidh den Ardchathair, agus ní hé amháin i lár an lae ghil, ach go déanach san oíche freisin. Tá mé cinnte, go bhfuil daoine amuigh ansin adéarfadh, go bhfuil sé deacair go leor smacht de chineál eicínt a choinneáil ar an méid daoine a bhíonn le fáil istigh sa limistéar sin, i láthair na huaire seo, gan na céadta, agus na ceadta eile, a mhealladh isteach ann.
Sea, agus rud eile, cé dúirt gurb é sin a theastaíonn ó mhuintir na hÉireann? Caithfidh mé a rá, nárbh é sin a theastaigh ó bhunús na ndaoine a casadh ormsa, le seachtain anuas. A mhalairt ar fad a bhí uathu. Dár leosan, foirgneamh speisialta isea an GPO, foirgneamh a fheidhmíonn mar Shanctóir Náisiúnta. Foirgneamh ar chóir dúinn é a choinneáil, agus a chosaint, trí ordú caomhnaithe, in ionad ollmhargadh a cheadú do shuíomh chomh choisricthe, chomh tábhachtach, chomh gar sin do chroí agus do bhreith an Náisiúin s’againne. Is é mo thuairim freisin, gur chóir an GPO a choinneáil mar ArdOifig Poist na tíre seo, in ionad oifigín poist a dhéanamh aisti.
An Interpretative Centre ?
Ach, an bhfuil fiúntas ar bith sna pleananna freacnairce seo, atá a dhréachtadh ag Oifig na nOibreacha Poibli, i láthair na huaire seo?
Cinnte, tá, agus an-fhiúntas, ach is é mo thuairim, gur féidir linn an dá thrá a fhreastal ar an ócáid seo.
Céard tá i gceist agam, an ea?
Tá, seo. An GPO a choinneáil mar atá faoi láthair, ar an ionad stairiúil ceanna, mar a raibh sé, nuair a mháirseáil na hÓglaigh isteach inti, um Cháisc, 1916. Cinnte, d’fhéadfaí é a athchóiriú, a athnuachan, agus a thabhairt suas chun dáta. Agus nuair a bheadh sin déanta, ansin d’fhéadfaí an chuid eile den suíomh a fhorbairt trí “Ionad Mínithe” taibhseach, álainn, spreagúil, a thógáil ar an suíomh, maraon le Proinntithe, agus siopaí díolta chuimhneachán. Ná bac leis an díon gloine, nó ba chóir go mbeadh gnó an phoist scartha ón “Ionad Mínithe” agus na gnóthaí eile.
Cherish all citizens equally
Más uainn an Éirí Amach a cheiliúradh, faoi mar ba chóir, cuirimis Stát ar bun anseo ina ndéanfar chuile shaoránach a chumhdach, a chaomhnú, agus a chosaint, faoi mar a ghealltar i bhForógra na Poblachta, a léadh os comhair an GPO, um Cháisc, 1916. Sílim nár chóir dom a thuilleadh a rá faoin ábhar seo, ach céard fútsa? An gcoraíonn na pleananna seo thú?
le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
I mBéal an Phobail
Peadar Bairéad
Cóisir san Ionad Paróiste nua
Nach againn a bhí an spraoi anseo in Ionad Paróiste Phádraig, ar an gCéadaoin, an 25ú Márta na bliana seo, nó ar an maidin chéanna sin, fuair pobal Aifrinn 10.30 a.m. in Eaglais Fhiachra cuireadh chuig cóisir speisialta, a d’eagraigh Rang Idirbhliana Chlochar Loreto, le hobair is le spiorad aostaigh an Pharóiste seo, a cheiliúradh.
Anois, ní haon rud nua é, do phobal an Aifrinn chéanna sin, a theacht le chéile san Ionad Paróiste nua, le cupán tae agus brioscaí a chaitheamh i bhfochair a chéile, rud a thugann deis dóibh a gcomhrá agus a seanchas a dhéanamh ansin, ar a suaimhneas, ach go hiondúil, tharlaíonn sin chuile mhaidin Mháirt. Ní gá a rá, gur nós nua é seo, a d’fhás as féidireachtaí an Ionaid bhreá nua atá againn anois sa Pharóiste seo. Rud speisialta a bhí sa chóisir seo a d’eagraigh Teaghlach Loreto dúinn áfach, agus ní call dom a rá, go raibh slua breá mór ar an bhfód don ócáid, nó bíonn pobal líonmhar ar an láthair don Aifreann sin ag a 10.30 a.m., chuile mhaidin.
San Ionad Nua
I ndiaidh an Aifrinn, bhuaileamar isteach san Ionad nua, agus isteach linn sa Halla breá fairsing atá acu ansin. Bhí boird agus cathaoireacha leagtha amach ansin romhainn, sea, agus bhí brioscaí, agus sólaistí de chuile shaghas ansin freisin, deasa deasa a rinne na cailíní as an Rang Idirbhlianach a ullmhú don ócáid. Bhí cailíní an Ranga sin ar an bhfód, agus potaí tae, agus potaí caifé, á láimhseáil acu, go cliste, ealaíonta, agus geallaimse dhuit e, gur ghearr an mhoill orthu freastal ar an slua a bhí sa láthair.
Ach ní hé amháin go raibh na sólaistí sin uilig curtha ar fáil acu dúinn, nó chomh maith le sin, bhí féasta ceoil agus amhránaíochta ullamh acu dúinn freisin. Ó! Mo dhearmad! Ba bheag nár dhein mé dearmad ar na daimhseoirí, nó bhí rinceoirí den scoth ansin acu freisin.
Ceathairéad a chuir tús leis na himeachtaí, agus nárbh iad a chuir fonn damhsa ar a lucht éisteachta, le binneas agus le rithim a gceoil. Ba ghearr go raibh, bosa á mbualadh, bróga á mbogadh, agus coirp á luascadh, le gile agus le rithim an cheoil. Ina ndiaidh siúd, tháinig beirt amhránaí os ár gcomhair lena nAllelúia, agus arís, rinne an bheirt seo comhcheol le chéile, go binn, corraitheach, leochaileach. Bhain an lucht éisteachta an-taitneamh as a scil, agus as a gceol, agus ba ghearr go raibh siad ag comhcheol in éindigh leis na hamhránaithe.
Buailigi cos air !
Rinceoirí a tháinig os ár gcomhair ansin, agus geallaimse dhuit é, gur bhain na cailíní seo ceol agus fuaim as an urlár, le rithim, agus le haclaíocht cos. Sea, agus nárbh iad a bhí gléasta go glé-geal, ildathach, ina bhfeisteas speisialta rince? Fuair siad an-bhualadh-bos ón lucht éisteachta.
Caithfear a rá, go raibh an chóisir chomh spreagúil, suimiúil, corraitheach, go bhfuil chuile sheans ann, go ndearna roinnt mhaith againn dearmad ar an gCarghas, agus bíodh go raibh cuid mhaith againn éirithe as sólaistí áirithe, feadh an Charghais, thug mé fhéin faoi deara, gur bheag de na deasa deasa a bhí fanta ar na boird i ndiaidh na cóisire! Ó bhail! Nach annamh a bhíonn cóisir dá leithéid againn, tráth ar bith den bhliain, gan caint in aon chor ar Shéasúr an Carghais?
Tuilleadh !
Lean na cailíní lena gcoirm cheoil, le tuilleadh ceoil, amhráin, agus rince, ach más fada an lá tagann an tráthnóna, agus ba é an dála céanna é leis an gcóisir s’againne, agus ar deireadh thiar, bhí an spórt thart, ach ba mhór a bhí an pobal s’againne faoi chomaoin ag Teaghlach Loreto, agus ag cailíní an Ranga Idirmheánaigh, agus ba é guí gach éinne a bhí ar an bhfód, an mhaidin sin, nó go m’bhféidir go dtiocfadh na cailíní céanna ar athchuairt chugainn, am eicínt, roimh dheireadh na bliana.
Nár laga an Rí iad, agus gura seacht fearr a bheidh siad bliain ó inniu.
le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
Daonlathas ?
Peadar Bairéad
Séimí s’againne arís
Nuair a shiúl mo sheanchara, Séimi an Droichid, isteach sa ‘Smugairle Róin’ an oíche cheana, bhí fhios agam láithreach, go raibh rud eicínt ag dó na geribe ag an bhfear bocht, nó ar an gcéad dul síos, ní raibh ann ach gur bheannaigh sé dhom, agus ansin, facthas dom go raibh muc ar gach mala aige, agus nach raibh fonn ar bith cainte air. Níorbh é a leithéid a bhí uaimse, in aon chor, agus dá bhrí sin, rinne mé chuile iarracht ar scéal nó duan a mhealladh uaidh. Ba é an chéad rud a rinne mé nó bleid a bhualadh ar bhuachaill an leanna, agus d’iarr air ár ngnáthdheochanna a chur ar fáil dúinn. Ba ghearr go raibh mo Shéimí bocht ag blaiseadh braoinín den stuif chrua a bhí le fáil aige ina ghloine. Lig sé siar ar bhlais sé, agus ba ghearr gur lig siar gáilleog eile sa tóir ar an gceann sin. Go gairid ina dhiaidh sin leath a ghean gháire air. Thuig mé láithreach go raibh a dhrochghiúmar glanta chun siúil agus gur ghearr go mbeadh fonn cainte fillte air arís, agus bheartaigh mé fhéin leas a bhaint as an athrú ghiúmair sin le scéal nó duan a mealladh uaidh.
Aon Scéal Nua agat ?
“Aon scéal nua agat, a Shéimí? nó is fada ó casadh ar a chéile cheana sinn” arsa mé fhéin, go deas, réidh, neamhurchóideach.
“Dheamhan mórán scéalta sa timpeall na laethe seo, taobh amuigh de scéalta faoin toghchán úd a ritheadh ar na mallaibh.”
“Sea” arsa me fhéin á fhreagairt “nach beag eile atá i mbéal an phobail, na laethe seo, taobh amuigh den toghchán céanna sin, ach ó tharla go bhfuil an toghchán sin thart anois, agus Dáil nua tofa againn, nach bhfuil sé sin ina scéal thairis, faoin am seo.”
“Tá, agus Níl, mar bíodh go bhfuil na vótaí caite, comhairithe, faoi seo, agus bíodh go bhfuil na Teachtaí tofa, ag an am gcéanna, nach bhfuil sé thar am againn an córas a úsáideann muidinne i roghnú Rialtais a scrúdú, agus a chur faoin miocrascóp, féachaint an bhfuil laige, nó locht, le fáil air.”
“Agus an é do thuairim go bhfuil, A Shéimí?” adúirt mé fhéin.
“Dár liomsa, níl sé gan locht.”
“Agus cén locht atá le fáil agat air, a Shéimí?”
Ar an gcéad ásc….
“Bhuel, ar an gcéad dul síos, an bhfuil éinne amuigh ansin, a thuigeann go beacht, conas a dhéantar na vótaí a roinnt? Níl mé ag caint anois faoin ‘stróc’, nó faoi uimhir a hAon, ach is é atá i gceist agam nó conas a roinntear a sciar de na vótaí ar na hiarrthóirí a fhaigeann uimhreacha níos sia amach. Tá daoine ann, a thugann roinnt na caillí ar an roinnt chéanna sin, nó dár leis na saineolaithe sin, tá cuid eicínt den bhuille faoi thuairim, sa roinnt chéanna sin, agus sin argóint amháin ar son na ngléasanna meicniúla a dhéanann an comhaireamh dóibh, i dtíortha áirithe eile, nó bheadh ar chumas an ríomhaire a leithéid sin de roinnt a dhéanamh, gan stró, agus b’fhéidir gur cheart dúinn an bóithrín sin a thabhairt orainn fhéin, am eicínt sa todhchaí.”
Roinnt na Caillí!
“Ach, i ndáiríre, deacracht teoiriciúil go maith atá i gceist agat ansin, a Shéimí, agus glacadh leis an modh roinnte sin siar thar na blianta, tá mé ag ceapadh go bhfuil laigí eile faighte agat sa chóras toghchánaíochta atá againne anseo.”
“Bí cinnte go bhfuil, agus roinnt mhaith, nó ag caint ar dhaonlathas, ceapaim fhéin nach bhfuil sárú an chóras a úsáideann na Sasanaigh le fáil, nó tógtar chuile phobal sa tír, agus toghann chuile thoghlach acu sin Teachta amháin, le feidhmiú thar a gceann, i dTeach na Parlaiminte. I gcóras dá leithéid, ní call dom a rá, nach mbíonn i gceist, de ghnáth, ach dhá Pháirtí, nó trí corruair, ach, nuair a thoghtar Teachta, ansin bíonn de dhualgas airsean cúramaí an toghlaigh uilig a ghlacadh air fhéin. Nuair a bhíonn an comhaireamh críochnaithe, ansin de ghnáth, bíonn móramh glan ag Páirtí amháin, agus orthusan a thiteann sé Rialtas a roghnú, agus a oibriú, go dtí an chéad toghchán eile. is soiléir go bhfuil an córas sin níos fearr ná an ceann a oibrítear sa tír s’againne faoi láthair, áit a thagann fás as cuimse ar uimhir na bPáirtithe beaga, agus ar neamhspleáigh freisin. Is í an laige a bhaineann le córas dá leithéid nó nach mbíonn móramh glan ag Páirtí ar bith, tráth a mbíonn na vótai comhairithe.”
Buann an móramh
“Ach, nach maith an rud é sin, nó cuireann sé srian agus adhastar ar na páirtithe móra, agus bíonn orthu dul i gcomhrialtas le Páirtí, nó le Páirtithe eile, le móramh a fháil dá Rialtas sa Dáil.”
“Admhaím gur maith an socrú é sin, go teoiriciúil, ach céard a tharlaíonn, i ndáiríre, nuair a bhíonn na vótaí comhairithe, agus ceannairí na bPáirtithe móra ag iarraidh greim a fháil ar chnaipí na cumhachta? Ag an bpointe sin, níl cumhacht bainte amach ag éinne acu fós, ach tosaíonn siad ag margántaíocht, faoi mar ba ghabhar, nó bó, a bhí ar an aonach acu, agus geallann siad a leithéid seo a dhéanamh do dhream beag, nó do dhuine amháin fiú, ar choinníoll go dtacódh siad leo sa Dáil, lá thoghadh an Taoisigh. Anois, cé thabharfadh daonlathas ar cur chuige dá leithéid? Nach ionann é agus bheith ag iarraidh cumhacht a cheannacht, agus sa cheannacht sin, nach bhfuil sé soiléir, go ndéantar éagóir ar thoghlaigh eile. Sea, tugtar cumhacht do ghrúpaí beaga, nó do Theachta aonair, fiú, cumhacht a ritheann díreach i gcoinne phrionsabail an daonlathais. Nach é “leas an phobail náisiúnta” prionsabal bunaidh an daonlathais, in ionad roinnt na caillí a dhéanamh ar an gcumhacht, agus jabanna a chur ar fáil do na ‘leaideanna’. Ach, féach an clog, maróidh Naipí s’againne mé, nó gheall mé di, go raghainn abhaile breá luath anocht. Slán……”
Agus amach an doras le mo Shéimí breá, le luas lasrach, ach, caithfidh mé a admháil gur thug sé ábhar smaointe dom fhéin.
Céard fútsa? An gceapann tusa go raibh adhmad ar bith in argóintí Shéimí na buile?
le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
(I gcuimhne Mhichíl Uí Ghabhláin.)
Cloch ar a Charn
Mo shlán leat a Mhichíl na gile,
Anois agus d’oilithreacht slán,
Bail na gcúig n-arán ort feasta,
Is fuílleach maith fanta sa mheá.
Mothóimid uainn thú sa todhchaí
Do chúnamh, do thaca, is do bhá,
Cé thacóidh le Maigh Eo bocht feasta,
Nuair a bheifear go géar ina ghá?
.
Tá do thuras ar an saol seo anois críochnaith’,
Is bronnfar ort síoraíocht faoi shó,
Tá suaimhneas is sos agat saothraith’
Led’ shaothar i nGleann seo na nDeor.
.
Solas na soilse dod’ anam,
Is Leaba i dTeach Aíochta ár nDé,
Aoibhneas na bhFlaitheas dod chumhdach,
Uaidh seo go Luan léanmhar an Léin.
.
************************************
le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
Conradh Lisboa Arís
Peadar Bairéad
….Aguisín….
In alt na seachtaine seo caite, tri thimpiste, baineadh an ruball den phíosa a scríobh mé, rud a d’fhág gan a ..punch line.. é, mar adéarfá. San alt sin, rinne mé an t-ábhar conspóideach sin a chíoradh, ar bhealach, agus ansin, ar deireadh thiar, tar éis an iomláin, mhol mé don léitheoir, thar aon rud eile, gur chóir dó dul amach agus a vóta a chaitheamh, agus seo chugat anois an rubaillín sin a baineadh den alt, trí thimpiste, dár ndóigh….
…Ach an rud is tábhachtaí ar fad, nó dul amach, agus do vóta a chaitheamh. Sin an daonlathas agat. Is dócha go bhfuil ár dtodhchaí uilig ag brath ar thoradh an Reifrinn chéanna seo…
In alt na seachtaine seo caite, bhí mé i gcás idir dhá chomhairle, faoi cé acu vótáilfinn TÁ no NÍL, ach anois, tar éis dom mo mharana a dhéanamh, tá mé ag ceapadh, go vótáilfidh mé TÁ, sin mura dtiocfaidh argóintí láidre an treo, le mé a sheoladh ar bhealach contráilte eile. Ach ní móide go dtarlóidh a leithéid!!!
.
Of Shoemakers and Lasts…
.
Cupla lá ó shoin, thug cara liom gearrthóg as an Irish Daily Mail dom, agus é ag súil go mbainfinn leas as, mar spreagadh don cholún seo, nó tuigeadh dó, go raibh gá leis an spreagadh céanna sin, tharla go raibh an colún ag éirí beagáinín leamh, amannta! dár leis. Bhuel, léigh mé an píosa, agus bíodh nár chuir mé mórán suime i mbunús dá raibh scríofa ann, caithfidh mé a admháil, gur dhúisigh a raibh sa mhainchille, i roinnt áirithe den phíosa, gur dhúisigh sé mé. Agus níorbh é sin amháin é, ach tharla freisin, go raibh mé ag portaireacht liom, sa cholún seo, cupla seachtain ó shoin, faoi’n méid daoine a bhíonn ag caint leo, ar ábhair nach bhfuil aon saineolais acu fúthu. Ach ní bac ar bith orthu é sin, nó leanann siad orthu ag pápaireacht leo, faoi mar a bheadh Dia a rá leo. Sea, agus nach minic a deintear dearmad freisin ar an tseanrá úd a labhraíonn linn faoi dhíonta gloine!
An Interview
Ach, le filleadh ar an ngearrthóg úd, ar dhein mé tagairt di thuas, ba é a bhí inti, nó cuntas ar agallamh, ar deineadh cur síos air san Iris aithnidiúil sin, Hot Press, agallamh inar tugadh deis don té a bhí á chur faoi agallamh, a tuairimí ar ábhair áirithe a chur i mbéal an phobail, mar adéarfá. Deirtear sa chuntas seo, gur bheag meas a bhi ag an té sin ar an Eaglais Chaitliceach, agus gur chuir cumhacht an Phápa isteach go mór uirthi.
Duine a bhfuil clú agus cáil tuillte aice ina gairm is ea í, agus a chonách sin uirthi! ach ar ghá di an Eaglais Chaitliceach a ionsaí sa tslí sin? Deirtear san alt, i Hot Press, go raibh an-áthas uirthi gur ina Protastúnach a tógadh í, agus í ag déanamh tagairt do na scannail uilig a chráigh an Eaglais Chaitliceach le scathamh anuas.
Papal Power
Agus ag caint ar Chumhacht an Phápa agus daoine dá leithéid di, is amhlaidh a bhuaireann a leithéid í. Seo mar a chuirtear san alt é…
“The power of the Pope and people like that just annoys me. Look at the scandals. I’m just grateful that I was brought up in a Protestant way”
Sin mar a chuirtear sa ngearrthóg é .
Ach, is dócha go ndéanann daoine a ionsaíonn an Eaglais Chaitliceach, is dócha go ndéanann siad dearmad ar an méid daoine sa tír seo, ar bhaill dílse den Eaglais chéanna sin iad, agus ar bhealach, nach ionsaí pearsanta orthusan é, nuair a déantar ionsaí ar a nEaglais?
Happy accident
Tá sí buíoch gur ina Protastúnach a tógadh í, agus chuile cheart aice chuige sin. Ach nach den Chríostaíocht é an maithiúnas agus an charthannacht? Ní gá a rá, ach oiread, nach bhfuil muidinne, Caitlicigh, ag dul thart ag maíomh as na scannail chéanna sin! ach oiread. Ach tharla siad, agus caithfidh muid deighleáil leo.
Ní gá a rá, go raibh tagairt d’ábhair eile freisin, san Agallamh céanna sin i Hot Press, ach tá faitíos orm, nach nós liomsa scríobh faoi na hábhair chéanna sin, nó is ábhair iad, nár nós le daoine scríobh fúthu, tráth raibh mise ag fás anios. Ach, nach cuma faoi sin anois, nó seo ré na saoirse agus an neamhspleáchais, agus chomh fada is nach ngortaítear éinne, cead agat do rogha rud a scríobh, agus a fhoilsiú, má tá t’eagarthóir sásta seasamh leat, i bhfiontar dá leithéid.
le Peter Barrett | 2017/04/04 | Gan Chatagóir
Ionad nua Pharóiste Phádraig
Beag duine i nDeoise Osraí nár chuala trácht ar Ionad Paróiste Phádraig Naofa, mar táthar ag pleanáil don Ionad céanna seo ó tógadh Séipéal Fhiachra ar an Loch Buí, suim de bhlianta ó shoin. Bhí suíomh den scoth thart ar an Séipéal céanna sin, ach ní rabhthas cinnte, ag an am, cén cineál Ionaid go díreach a d’fheilfeadh d’éilimh an Pharóiste seo. Theastaigh seomraí cruinnithe uathu Theastaigh Hallaí le freastal ar riachtanais an phobail uathu. Theastaigh áit uathu freisin, le freastal ar óige an pharóiste, mar a mbeadh deis acu teacht le chéile, le cruinnithe, le cluichí, le caitheamh aimsire agus a leithéid, a reachtáil dóibh fhéin, ionas go mbeadh seans acu seal taitneamhach a chaitheamh i lár a bpobail fhéin. Sea, agus nár mhaith an smaoineamh é Áras na Sagart a thógáil ar an láthair chéanna, istigh i gcroílár a bpobail, agus b’fhéidir, go bhféadfaí fiú, freastal ar riachtanais na n-aostach freisin trí thithe a chur ar fáil dóibhsean ar an láthair chéanna sin, rud a chuirfeadh ar a gcumas Fómhar a laethe a chaitheamh faoi dhíon, istigh i lár a bpobail dhílis fhéin, mar a dtabharfaí togha na haire dóibh i ndeireadh a laethe thiar.
Fíorú na Físe
Ba é a beartaíodh a dhéanamh nó Ionad Paróiste a thógáil, le freastal ar riachtanais an Pharóiste, agus socraíodh ar áiseanna breise a chur ar fáil thart ar Ionad nua seo an Pharóiste, agus ó tharla go raibh spás acu do naoi gcinn de thithe speisialta do sheandaoine, tuigeadh dóibh, gur chóir iad sin a thógáil ar an suíomh sin, agus ansin, bheartaigh siad ar Áras na Sagart a thógáil ansin freisin.
Sea, agus tá acu anois san Ionad Paróiste nua seo, Oifig an Pharóiste, agus foireann seomraí, le freastal ar riachanais an phobail, Beidh deiseanna ar fáil ann do dhaoine a mbeadh suim acu i gcluichí, i gcaithimh aimsire, i ndamhsaí, i ríomhairí, nó in imeachtaí oiriúnacha eile, faoi mar a theastódh ón bpobal. Tá chuile eolas faoi na cúrsaí sin le fáil ó Oifig an Pharóiste. Ach ní saor in aisce a d’fhéadfaí na háiseanna sin a thógáil nó d’fhéadfá a rá, gur beag briseadh a bheadh fágtha agat as Cúig Mhilliún Eoró, tar éis duit na háiseanna sin uilig a chur ar fáil. Ní call dom a rá, dár ndóigh, go bhfuair siad breis mhaith is milliún Euró mar dheontais airgid ó na hÚdaráis leis na tithe do sheandaoine a thógáil, agus chomh maith le sin, díoladh Áras na Sagart, i mBóthar Urmhumhan, ar phraghas sásúil. Agus ina dhiaidh sin, tháinig an pobal i gcabhair ar lucht eagraithe an tionscadail, agus trí dheontais a bhronnadh, trí Crannchur míosúil a reachtáil, trí chomórtais gailf a eagrú, agus trí bhealach ar bith eile, a d’fhéadfaí smaoineamh air, le pingneacha a bhailiú, chuireadar le chéile agus rinneadar chuile iarracht ar fhiacha an Pharóiste a ghlanadh, ar an dá luathas.
Mar bhuille scoir guímis Rath Dé ar chuile dhuine a bhainfidh leas as Ionad nua Pharóiste seo Phadraig, sna laethe atá romhainn amach.
.
Gaeilge 
English