Oirniú Easpaig

.

Fáilte romhat, a Easpaig

.

Fáiltíonn Osraí romhat, a Easpaig,

Go Suí Chiaráin, cois Feoire glé,

Fáiltíonn do phobal romhat abhaile

Ón Róimh anoir mar Aoire Dé.

.

Bronnadh cumhacht trí leagan lámh ort,

Glacaimidne led mhisean chugainn,

Is guímid rath is séan ort feasta,

Grásta ó Dhia duit is dúinn.

.

Nár laga Dia do mhisneach choíche,

Go neartaí sé do chroí ‘s do lámh,

Go n-éirí leat trí dheonú Chríosta

Teaghlach Chiaráin a sheoladh slán.

.

Failte romhat abhaile

Ba mhaith liom comhghairdeas ó chroí a dhéanamh leis an Monsignor Séamus Freeman, Easpag nua Osraí, agus fáiltím roimhe go croíúil, agus é ag dul i gcomharbacht ar Chiarán Chléire mar Easpag, ar Shuí ársa Osraí.

Éist le Cling an Chloig

Dúisíonn ócáid dá leithéid fonn ionainn, dul siar bóithrín na smaointe, ag tabhairt glóir na laethe a bhí, chun cuimhne arís. Smaoiníonn muid ar an saol mar a bhí, an tráth úd, nuair a thosaigh Ciarán Chléire fhéin ar a thuras go hOsraí, i ndeireadh an cheathrú haois. Is dócha go bhfuil scéal a chloigín cloiste ag chuile dhuine againn, faoin am seo. Dhealródh sé, go ndeachaigh Ciarán ag taisteal roimhe, agus é ina fhear óg. Chuaigh sé chomh fada ó bhaile leis an Róimh, an tráth sin, agus ba é deireadh an scéil é nó gur oirníodh ina Easpag é. Thart ar an am seo dá shaol, is cosúil gur casadh Pádraig s’againne air, agus thug Pádraig cloigín coisricthe dó, agus dúirt leis, a chill a thógáil, cibé áit a chlingfeadh an cloigín, as a stuaim fhéin. Bhí go maith, is ní raibh go holc. D’fhill Ciarán ar Éirinn, agus ba ghearr go ndeachaigh sé ar a mhisean, ag craoibhscaoileadh an Chreidimh Chríostaí, roimhe is ina dhiaidh.

Cloigín Phádraig

Tharla, lá, agus é ag taisteal trí Shaighir, áit atá suite i gContae Ua bhFáighle, agus do bharúil? nár chling cloigín Phádraig. Stop Ciarán, agus shocraigh sé ar cheanncheathrú dá mhisean i measc na nOsraíoch a bhunú ar an lathair sin. D’éirigh go seoigh leis ina chuid oibre, agus d’fhás agus d’fhorbair an creideamh i gcliabhán úd na Críostaíochta, gur leath sé, le himeacht aimsire, ar fud Ríochta ársa Osraí. D’fhan Saighir Chiaráin mar lár-ionad na deoise sin Osraí, an deoise is sine in Éirinn, go dtí gur aistríodh, ar ball é, go hAchadh Bó, mar a raibh a Mainistir ag Cainneach agus ag Fearghail, agus ar deireadh thiar, sa dara haois déag, aistríodh ceanncheathrú na deoise sin go Cill Chainnigh fhéin, mar a bhfuil sé suite, go dtí an lá atá inniu fhéin ann.

An Ceathrú Easpag is Nócha

Ach nach fada go deo an an t-achar siar é go ré Chiaráin, agus nach iomaí sin Easpag a tháinig i gcomharbacht air, ón am sin anuas. Trí dhuine is nócha díobh, adeir lucht léinn linn, agus cé chuirfeadh ina gcoinne siúd? agus anois, tá an ceathrú duine is nócha díobh, oirnithe, coisricthe, beannaithe, réidh ullamh le dul i mbun oibre anseo in Achadh Chiaráin, áit a ndéanfaidh sé a dhícheall ar mhisean Chiaráin a choinneáil sa tsiúl.

gaGaeilge