M Á I R T N A M I R E .
Fanfaidh cuimhne an lae sin
Gearrtha go doimhin dearfa
Ar chlár dúr darach na cuimhne,
Nuair a ligeadh srian le sceimhle
Ar an aonú lá déag, go dearfa,
De Mheán Fómhair úd an bhasctha.
.
Ba lá é lán dóchais is misnigh,
Lá ag tuar na maitheasa,
Gan scamall gur fiú trácht air
Ar spéir gheal, ghlé, na gile,
Ach de phlimp, gan aon choinne,
Dhorchaigh spéir is talamh,
Le fuath is le binib,
Ó bhun go barr na cruinne
.
Ar scáileáin ár dteilifíseán,
Léiríodh dúinn go soiléir,
Cumhacht an oilc is an doichill,
Nuair a leag fir sin na sceana
Trádthúir áille an domhain,
Is chuala an saol an tuairt,
Nuair a thit na foirgnimh arda
Ó spéir anuas ar thalamh.
.
Tá deireadh leis an tseanré,
Nó tuigfidh gach éinne feasta,
Nuair a bearnaíodh ár ndóchas
Nach buan ár ré ar thalamh.
I sléacht úd Mháirt na Mire,
Sheathlaigh soineann ár gcine,
Nó deineadh sléacht gan teorainn
Nuair a leagadh trádthúir na cruinne..
.
Tá deireadh feasta le cinnteacht, is le naofacht ár mbeatha ar thalamh,
Nó bearnaíodh gan stró le sceana, fallaí cosanta na cruinne,
Ach guímis solas na soilse, agus scíth shíoraí na síochána,
Dóibh siúd uilig a cailleadh, in ár dearg Mháirt na Mire.
.
.
********************************************************
Gaeilge 
English