Saithe na gCuimhní

Mar scaoth beach a fhilleann na cuimhní

Ina saithe dhlúth, chealgach, groí,

Is dorchaíonn aghaidh na gréine,

Nuair a éiríonn as codladh na mblian.

.

Ní féidir liom breith ar an iomlán,

Nó tá an tsaithe sin iomarcach, tréan,

Is mearaíonn dordán a sciathán

Mo mheabhair, le buarach a dtéad.

.

Ach anois is arís, is gan choinne,

éalaíonn beach as an dtréad,

is sáitheann a chealg go feirc ‘nam,

le cuimhní a scaoileadh ‘na slaod.

.

Dúisítear leis cuimhní is eachtraí,

Is mothúcháin a bhí dearmadta, tréith,

Clúdaithe le cúbhar dúr na mblianta,

Mar ar luigh siad ar ghrinneall mo ré.

.

Ach ar ball, éiríonn siad ró-phianmhar,

Gan cheirín leis an bpian a mhaolú,

Is ruaigim uaim saithe na gcuimhní

Le scaird toite as bosca na mian.

.

Éalaíonn an tsaithe de phlimp uaim,

Ar ais leo de ruaig, chuig a bpluais,

Is fágtar mé idir dhá chomhairle,

ar shona, nó ar dhona, a gcuairt.

.

***********************************

1 Eanair 2008.

.

.