SPÓRT! adeir tú?
Peadar Bairéad
(This week we take another look at our understanding of sport)
Spórt agus Maimeonna!
Is docha, mo dhala fhein, go gcaitheann tu roinnt airithe ama os comhair an teilifiseain na laethe seo, sea, agus hoicheanta seo freisin, ag breathnu ar na peileadoiri is fearr ar domhan ag iomaiaocht le cheile i gComortas Chorn an Domhain. Nil dabht ar bith ach go mbeadh se deacair, no do-dheanta, fiu, a chomhaith de sheó a fhail ait ar bith ar domhan na laethe seo. Ni hionann sin is a ra gur feidir linn breathnu air mar eiseamlair do lucht spoirt an tsaoil mhoir. Bheadh duine ag suil go bhfeadfai a ra leis an aos-og go bhfeadfaidis aithris a dheanamh ar iompar na bpeileadoiri sin, ach bheadh dul amu orainn a leitheid a mholadh doibh no is suaracdh, dioltasach, nimhneach, iompar roinnt airithe de pheileadoiri an chomortais, fiu, nar bhain iomroir amhain greim fiacla as peileadoir eile agus an bheirt acu ag iarraidh buntaiste a bhreith ar a cheile imeartha. Bhi cuid eile den iompar a leiriioch le linn na himeartha, bhi se michuibhiuil, meirgeach, tutach. Leirigh cuid airithe de na himreoiri go raibh siad confach taghdach.
Ni ga a ra gur cheap me fhein, nos a lan eile, go mba dhaoine uaisle chuile mhac a pheata acu, ach nach orm a bhi an breall nuair a chonaic me na maistini trodacha a sheas an fod da dtir is da bpobal, ach nach ‘in an saol agat, agus nach ndeirtear futhu go mbitear ag suil go n-imreoidis go fearuil misniuil ar fhaiche na himeartha. Biodh sin mar ata, ach baineadh stangadh asamsa oiche amhain nuair a bhi na saineolaithe sna cursai sin ag cur iompar na bpeileadoiri tri cheile. ag pointe airithe labhair fear de na saineolaithe sin, go rabhthas ag dur na cursai sin tri cheile agus ag pointe airithe labhair fear amhain faoi pheileadoir iontach, peileadoir ar cheap nach raibh a sharu le fail sna tri riochta. Peileadoir maith e gan amhras ar bith, ach is i an cheist ata agamsa no an mbeadh se sasta a mhaimeo a mharu ar mhaithe le bua a bhaint. Nil a fhios sin agamsa arsa an fear eile, agus i ndairire ni bheinn ag suil go mbeadh se sasta a mhaimeo a mharu, no ta se an-cheanuil ar a mhaimeo. Bhuel, arsa an saineolai eile, ni huige sin ata me in aon chor no ni bheinn fhein ag suil go maireodh se a mhaimeo no a dhaideo ach oiread, ach is e ata a mhaiomh agam no ni ligfeadh an sar-pheileadoir do chonstaaic ar bith teacht idir e fhein agus bua a fhail sa chluiche, sea, ni bheadh a mhaimeo fhein sabhailte da dtiocfadh si sa bhealach air agus e ag deanamh ar an gcul le an scor bhuaite a chur idir an da chuaille.
B’in an chead uair riamh, Dia idir sinn is an anachain, a chuala me go mbeadh crioch da leitheid i ndan do mhaimeo ar bith! Ta me ag ceapadh nach gcuirfidh na maimeonna ceanna failte ar bith feasta roimh Comortas Chorn an Domhain, mura n-athraionn siad a mbeasa is a stil imeartha.
Chuala me anois beag gur gearradh pionos sach trom ar an bhfear ud a bhain greim fiacla as an Eadaileach bocht. Taid ann adearffadh go raibh a leitheid tuillte agus tuillte go maith aige, ach, ag an am gceanna, nach mbedh trua agat do freisin no nil ann ach duine daonna ar deireadh thiar a rinne beart amaideach mi-chomharsanuil, agus ag an am gceanna caithfear a chur sanb aireeamh go bhfuil se ar pheileadoiri mora an domhain, fear og nach bhfuil aon pheileadoir eile in aon ghaobhar do bheith chomh maith leis.
.
.
.
.
Gaeilge 
English