Rúscadh na mblian.

.

Rúscadh na mblian.

.

Mhair mé i laethe mo ré

Ag baslú mo sheoch mar chách,

I ngleic le coraí an tsaoil,

Gan aird ar an saol úd thall.

.

D’fhás mé ó óg go críon,

Ag bailiú cruinn-eolais go dian,

Ag fás is ag aipiú go tréan

Faoi ghrian gheal órga na mblian.

.

Trí fhás is trí shaothar mo ré,

Mealladh chun suain mo chiall,

Is maolaíodh ar ghéire mo shúil

Ar mhire is ar ghiorra an tsaoil.

.

Ar deireadh, i ngan fhios don lá,

Thit fachailí na súl díom anuas,

Is chonac go dalltach glinn

Mo dhán is mo chríoch gan dua.

.

.

Bhí mé fágtha ansin liom fhéin,

Im Oisín ar Thrá gheal na bhFiann,

Is cúrsaí an tsaoil bun os cionn,

Gan fhios cár chailleas mo shlí.

.

Bhí cluiche na beatha ó rath,

Níor thuig mise rúscadh na mblian,

Gan aithne agam feasta orm fhéin,

Is mo ghéarchúis imithe le gaoith.

.

Ní dheargann daoine níos mó.

Tá náire is aiféala faoin bhfód.

An gcaillfear sinn abhfus agus thall,

Is muid beagnach tagtha chun róid?

.

.

****************************