Gael Linn!

Gael Linn!

 

Fuair mé mo chóip den irisleabhar ‘Comhar’ le déanaí (Bealtaine 2023), agus thug mé faoi deara gur eagrán speisialta a bhí ann, ag comóradh seachtó bliain ó bunaíodh Gael Linn i mí na Bealtaine 1953. Ní raibh a fhios agam faoi leath na rudaí atá déanta go dtí seo ag an eagraíocht shuntasach seo ar son na Gaeilge, idir theanga agus chultúr.  Nuair a bhí Fionbarra Ó Brolcháin ag scríobh faoi cheannródaíocht triúir a bhí an-ghníomhach san eagraíocht – Dónall Ó Móráin, Riobard Mac Góráin agus Séamus mac Crosáin, rinne sé tagairt do rud a dúirt an t-antraipeolaí Margaret Mead: ‘’Never doubt that a small group of thoughtful committed citizens, can change the world. Indeed, it is the only thing that ever has.” Nach spreagúil an ráiteas sin agus nach fíor é freisin?  Gan dabht, bhí sé fíor i gcás Ghael Linn. I mo thuairim, thuig an fhoireann bheag sin cé chomh tábhachtach agus lárnach agus atá ár dteanga agus ár gcultúr dúinn sa tír seo, agus gurb as sin a eascraíonn ár bhféiniúlacht náisiúnta. Thuig an fhoireann sin go mbeadh sé níos fearr daoine a mhealladh isteach sa Ghaeilge in ionad a bheith ag iarraidh iad a bhrú isteach. Bhain foireann Ghael Linn amach na spriocanna sin. Rinneadar infheistíocht sna healaíona. D’eagraíodar imeachtaí cultúrtha agus scéimeanna foghlamtha na Gaeilge.  Sa tslí sin, thug siad aghaidh nua, aghaidh chomhaimseartha don teanga agus cultúr.  Bhí cur chuige nua-aoiseach acu maidir le múinteoireacht, cur chuige níos cuimsithí ná riamh cheana, inar thuig siad go bhfuil tú in ann Gaeilge a fhoghlaim amuigh faoin spéir i mbun imeachtaí siamsúla agus cúrsaí saoire phléisiúrtha. Bhí an ceart acu agus ní raibh aon easpa páistí ag cur isteach ar chúrsaí de gach saghas eagraithe ag Gael Linn. Nuair a chonaic mé gur thosaigh Gael Linn scéim scoláireachta sna 1950dí, tháinig na cuimhní ar ais go tréan.

Scéim Scoláireachta Ghael Linn

Thosaigh Scéim na Scoláireachtaí Trí Mhí i 1955 agus lean an scéim go dtí 1973. Tréimhse trí mhí a bhíodh i gceist seachas mí, mar chreid Máirtín Ó Cadhain gurb é sin an tréimhse ba lú a mbeadh páistí in ann an teanga a shealbhú. Bhíodh cead ag teaghlach lóistín a chur ar fáil do pháiste amháin, ionas nach mbeadh deis ag an bpáiste Béarla a labhairt sa teach. D’fhreastalaíodh na páistí ar scoil áitiúil. Eispéireas cuimsitheach a bhí ann – tumoideachas i ngach gné dár gcultúir thraidisiúnta – saol na tuaithe, meon na Gaeltachta, scéalaíocht agus ceol san áireamh.  Scéim cheannródaíoch ba ea é, gan dabht. Agus ní caint san aer agam é sin, ach an oiread!

Mo thaithí phearsanta

Ní raibh ionam ach páiste deich mbliana d’aois nuair a d’fhreastail mé féin ar chúrsa Ghael Linn. D’fhág mé an baile i m’aonar don chéad uair agus thaistil mé go Gaillimh ar an traein, agus ansin ar aghaidh go dtí Cill Bhriocán, Rosmuc, Contae na Gaillimhe.  Chuir Máire Bean Uí Ghriallais fáilte mhór romham, agus thosaigh m’eachtra Ghaeltachta láithreach bonn. Thug Bean Uí Ghriallais babhla anraith dom ar dtús ach ar an drochuair bhí sé chomh te sin gur dhóigh mé mo charball go dona leis. Bhí sé an-phianmhar le seachtain nó dhó! Bhí sé deacair a mhíniú as Gaeilge cad a tharla dom!  

Tar éis an turais fhada, bhí orm dul go dtí an leithreas. Threoraigh Máire amach as an teach go dtí teach an asail, ach bhí sé chomh dubh le pic taobh amuigh. Dá bhrí sin, bhuail mé mo ghlúin in aghaidh balla agus bhí mé gortaithe arís! Cé gur drochthús a bhí agam, d’fheabhsaigh cúrsaí tar éis sin – agus níor ghortaigh mé féin arís ach an oiread.

Cé go raibh sé deacair ar dtús Gaeilge a labhairt, bhí mé líofa roimh i bhfad. Bhí orm Gaeilge a labhairt an t-am go léirní raibh an dara rogha agam mar ní raibh mórán Béarla le cloisteáil i Rosmuc an tráth sin. Próiseas nádúrtha a bhí ann agus is ar éigean a thug mé faoi deara go raibh mo chuid Gaeilge ag feabhsú lá i ndiaidh lae. Bhí mé ag foghlaim gnéithe eile den chultúr freisin. Mar shampla, d’fhoghlaim mé conas go leor amhrán a sheinm ar an bhfeadóg stáin agus ar an mbosca ceoil. Bhí mé chomh sásta sa Ghaeltacht gur bheag nach ndearna mé dearmad ar mo theaghlach féin! D’imigh mo thréimhse go tapa, agus bhí sé deacair dom filleadh abhaile ansin.  Ach ní raibh fadhb ar bith liom leis an nGaeilge sa scoil tar éis sin, agus bhí grá buan agam dár dteanga agus dár gcultúr as sin amach, a bhuí le m’athair agus Gael Linn. Gael Linn abú!

An tarcaisne a chur i gceann na héagóra!

An tarcaisne a chur i gceann na héagóra!

Tá scéal dochreidte agam daoibh inniu, scéal a dhúisíonn cuimhní faoinár stair féin in Éirinn, maidir leis ár dteanga.

I mí Mheán Fómhair 2022, shéid drochstoirmeacha trasna iarthuaisceart Alasca.  Ba é tíofún Merbok mar chúis leo, agus rinne siad a lán damáiste in áiteanna ina bhfuil cónaí ar dhaoine de chuid Dhúchasaigh Mheiriceá. Chuir rialtas na Stáit Aontaithe (Gníomhaireacht Fheidearálach um Bainistíocht Éigeandála – tugtar FEMA air) airgead ar fáil chun an damáiste a dheisiú. Bhí ar go leor Dúchasaigh iarratas a chur isteach chun airgead a fháil. Toisc go bhfuil a dteangacha féin acu, bar FEMA treoracha a chur ar fáil dóibh i Yup’ik agus Inupiaq.  

Bhronn FEMA an conradh aistriúcháin ar chomhlacht bheag i gCalifornia, darb ainm “Accent on Languages.” Tubaiste amach is amach a bhí ann!

Frásaí Aisteacha!

Nuair a thosaigh iarrthóirí obair ar a n-iarratais, bhí siad ag súil le treoracha a chabhródh leo an páipéarachas a líonadh. Ach in ionad sin, ní raibh le léamh acu ach gibiris agus frásaí aisteacha. Mar shampla, seo abairt amháin: Amárach, rachaimid ag seilg, agus ní thógfaimid aon rud linn.” Seo ceann eile: “Is béar bán é d’fhear céile, tanaí!”

Bhí doiciméad eile sa teanga mhícheart. In ionad a bheith sa teanga Iñupiaq, scríobhadh é in Inuktitut, teanga a úsáideann a aibítir féin. Labhraítear Inuktitut 5,000 ciliméadar i bhfad ón gceantar i gceist, i Labradar agus Québec i gCeanada.

I bpreasráiteas amháin, aistríodh ‘Deasc Nuachta an Stáit” mar Nuair a dúirt sí é sin, rith an madra níos faide amach ón gcuirtín”.

Freagairt bhorb

Dúirt Tara Sweeney, Iñupiaq a bhíodh post aici leis an Roinn Gnóthaí Baile sna Stáit Aontaithe roimhe seo, leis an AP go raibh “siombalachas” sna hearráidí a chuaigh siar go dtí an t-am nuair a bhí teangacha Dúchais Alasca á scriosadh i scoileanna cónaithe sna 1900í.

Cosúil leis na mílte eile in Alasca, buailtí mo mháthair toisc gur labhair sé a teanga féin ar scoil. Nuair a fheiceann tú an rialtas feidearálach anois, ag dáileadh cáipéisí inár dteangacha, ‘mar ea’, ní féidir liom cur síos a dhéanamh ar an mothúchán a spreagann an siombalachas sin ionam” arsa Sweeney, ag caint le ‘Associated Press’ (AP).

Dúirt Jaclyn Rothenberg, urlabhraí do FEMA, leis an AP gur tugadh an doras don chomhlacht “Accent on Languages” agus go ndearna FEMA an t-aistriúchán i gceart ansin. Níor cuireadh an cúnamh ar athlá mar thoradh ar an earráid, a dúirt Rothenberg leis an AP.

Dúirt Caroline Lee, Príomhfheidhmeannach Accent on Languages, nár tharla teip uafásach mar seo riamh i 30 bliain dóibh ag déanamh aistriúchán. Thug sí bata agus bóthar do na haistritheoirí a bhí freagrach as na mí-aistrithe. Tar éis na tubaiste seo, cuireadh bearta nua i bhfeidhm chun a chinntiú nach dtarlódh a leithéid arís. Aisíocfar FEMA in iomlán freisin, a dúirt sí.

Conclúid

Cuireann an scéal seo in iúl dúinn na fadhbanna a bhíonn ag mionteangacha ar fud an domhain. Ba bheag nár chuir Impireachtaí éagsúla deireadh le teangacha na ndúchasach i ngach áit ar chuir siad a bpobal faoi chois. Chuireadar an tarcaisne i gceann na héagóra nuair a rinne siad praiseach uafásach níos déanaí lena n-iarrachtaí na teangacha céanna a úsáid ar scrios siad iad sa chéad áit. Caithfidh mé a rá go n-aontaím go leor agus go hiomlán le cad atá le rá ag Tara Sweeney ar an ábhar. Tar éis dom an scéal seo a thuiscint, rith sé liom nár iarr FEMA ar na treibheanna i gceist na haistriúcháin a dhéanamh. Nach acu is fearr atá a fhios faoina dteangacha féin?  Ba cheart go mbeadh polasaí i bhfeidhm ag rialtas na Stáit Aontaithe conradh mar sin a thairiscint dóibh siúd a labhraíonn na mionteangacha.

Tarlaíonn rudaí ciotacha in Éirinn freisin, ar an drochuair, maidir leis ár dteanga féin!

Is cuimhin liom sampla uafásach amháin inar úsáid Comhairle Contae Chorcaí – contae ina bhfuil Gaeltacht Múscráí – ‘Google Translate’ chun bunábhar ar shuíomh gréasáin na Comhairle Contae a chur ar fáil i nGaeilge.

Nó b’fhéidir gur cuimhin leat na fadhbanna móra a bhí ag an bPríomh-Oifig Staidrimh cúpla bliain ó shin, mar nach n-áiríonn a gcóras chun eolas a chur ar fáil faoi na hainmneacha is coitianta a thugtar ar leanaí, ainmneacha a bhfuil síntí fada orthu. Deacrachtaí teicneolaíochta an míniú a bhí ag an CSO ar an gcóras acu a bheith lochtach.

Níorbh aon ionadh é mar sin, go ndúirt an HSE agus Bank of Ireland araon gur cúrsaí teicneolaíochta ba chúis le síntí fada go léir ar iarraidh ina gcórais féin.

Bun agus barr and scéil– caithfimid go léir brú a chur ar ár rialtais i gcónaí, is cuma in Éirinn nó Alasca, chun ár dteangacha dúchais a chosaint!

.

.

  

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Ní bheadh a fhios agat gur thrasnaigh tú an teorainn ar chor ar bith, ach amháin na comharthaí bóthair difriúla a bhí ann. Nuair a chonaic mé an fógra “Blind Summit” thuig mé díreach go raibh mé sa Tuaisceart. Nuair a chonaic mé comhartha bóthair ag rá “Omagh”, thug sé droch-chuimhní ar ais faoi na Trioblóidí agus an t-ionsaí carrbhuama uafásach in Ómaigh sa bhliain 1998. Ansin nuair a thiomáin mé trí Inis Ceithleann, bhí mé buailte arís le smaointe dorcha faoi am na dTrioblóidí agus buamáil uafásach eile a tharla sa bhliain 1987.

Ach anois bhí mé ag tiomáint anonn is anall trasna na teorann, beagnach i ngan fhios dom agus muid ar an mbealach go Coimín, Contae Dhún na nGall chun freastal ar thumchúrsa Gaeilge!

Bhaineamar amach ár gceann scríbe faoi dheireadh ag a sé a chlog, agus bhí Bridgeen ag fanacht linn ag an doras. Chuir sí fáilte ó chroí romhainn, thaispeáin sí ár seomra dúinn agus ansin chuir sí an béile ar an mbord. Béile iontach a bhí ann, agus bhíomar ag caint le Bridgeen as Gaeilge beagnach an t-am go léir. Bhí seomra deas mór compordach againn, agus níor thóg sé mórán ama dúinn socrú síos sa teach sin. Réitigh Bridgeen beagnach ár mbéilí go léir dúinn le linn na seachtaine a bhíomar ag freastal ar an tumchúrsa, agus rinne sí sár-jab mar bhí bia iontach blasta againn an t-am go léir gan eisceacht. Nuair a thagadh a leathchúpla Jackie ar cuairt, bhí an-chraic againn go léir ag caint agus ag comhrá. Chasamar le hathair Bridgeen agus Jackie, fear an-deas darb ainm Peadar, cúpla uair, agus thug sé comhairle dúinn faoi shiúlóidí deasa sa cheantar. Ceantar álainn atá ann, ag bun na gCruacha Gorma, sliabhraon iontach i ndeisceart an chontae. Bhí deis againn cúpla siúlóid a dhéanamh ann agus bhí an aimsir agus na radhairc thar barr.

Chuimsigh an tumchúrsa féin trí leibhéal: tosaitheoirí, idirmheánach, agus ardchaighdeán. Bhíodh seisiúin teagaisc ar siúl gach maidin (10 a.m. go dtí 1 p.m.) agus gach tráthnóna (2 p.m. go dtí 4 p.m.). San oíche (7 p.m.- 9 p.m.) bhíodh imeachtaí éagsúla siamsaíochta eagraithe dúinn (siúlóidí, cuairteanna ar áiteanna stairiúla, amhránaíocht agus araile). Níos déanaí san oíche bhíodh craic agus comhrá againn sa teach tábhairne (An Ríleán), agus cúpla uair bhí seisiún ceoil ann freisin.

Bhí deichniúr againn san ardrang agus chomh maith le hÉireannaigh, bhí daoine as na Stáit Aontaithe agus an Astráil. Bhí Gaeilge líofa ag gach duine sa rang.

Bhí múinteoir amháin againn an t-am ar fad san ardrang. Pilib is ainm dó, agus bhí sé ar fheabhas mar mhúinteoir. Cé go raibh Gaeilge Dún na nGall aige, ní raibh fadhb ar bith againn é a thuiscint. De ghnáth, oibríonn Pilib mar thaighdeoir Meán-Ghaeilge agus mar sin bhí fios domhain aige mar gheall ar bhríonna agus fhoinsí focal.

Chuir cuid den rang liosta ábhar le chéile roimh an chúrsa – an modh coinníollach, an aimsir ghnáthchaite, Béarlachas, an chopail (is agus tá) agus na céimeanna comparáideacha san áireamh. Chlúdaigh Pilib na topaicí sin le linn na seachtaine chomh maith leis an gcuraclam a bhí leagtha amach. Cé go raibh ranganna gramadaí agus léitheoireachta/léamhthuisceana againn, is ar an teanga labhartha a bhí an bhéim, agus chaitheamar níos mó ná leath den am i ngrúpaí beaga ag plé ábhair éagsúla. Bhí Pilib ag éisteacht linn ag comhrá agus chabhraigh sé linn nuair a bhí deacrachtaí againn ár smaointe a chur in iúl. Chuir sé focail úsáideacha ar an mbord le linn ár gcomhrá, ionas go mbeadh stór focal cuimsitheach ar fáil ar an ábhar a bhí á bplé againn. Bhí topaicí éagsúla againn le plé, cosúil le:

Dá mbuafá an crannchur náisiúnta cad a dhéanfá?

Cad iad na pleananna atá agat don mhéid eile de 2022?

Cén chuma a bheidh ar Éirinn agus ar an domhan sa bhliain 2150?

Cén fáth a bhfuil tú ag foghlaim na Gaeilge?

Cén cineál leabhar is mó a léann tú?

Bhain mise an tairbhe is mó as na comhráite sin a bhí againn. Mhéadaigh mé mo stór focal agus d’fheabhsaigh mé mo líofacht. Nuair a bhí mé ag streachailt ó am go ham, bhí Pilib in ann cabhair a thabhairt dom ar an láthair, agus bhí sé sin an-úsáideach ar fad.

Molaim go hard an tumchúrsa seo, lonnaithe in áit álainn iargúlta. Beidh an chraic agat agus tú ag feabhsú do chuid Gaeilge ag an am céanna! Is féidir tuilleadh eolais

a fháil ag: www.gael-oideas.com.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Inis Mór Arís

Bain triail as arís!

Is ar éigean a bhíomar ar thalamh tirim Inis Mór an uair dheireanach ná go raibh tiománaí tacsaí áitiúla borb liom. Ní hamháin sin, ach dhiúltaigh sé Gaeilge a labhairt liom, cé nach raibh aon dabht ach go raibh Gaeilge líofa aige. Chaith mé mo lámha san aer tar éis casadh leis an tiománaí cantalach sin, agus bhain mé tátal diúltach mar gheall ar staid na Gaeilge ar an oileán. Tuigim anois go ndeachaigh mé thar fóir, mar ní raibh i gceist ach duine amháin. Bíonn dhá leagan ar gach scéal, agus ní aon eisceacht an scéal seo.

An dara leagan

Bhraith mé maslaithe nuair a dhiúltaigh an tiománaí tacsaí Gaeilge a labhairt liom, mar bhain sé sin cuid den ghaoth as mo sheolta. Ach i ndáiríre, is mar sin atá cúrsaí ar Inis Mór agus níl dualgas ar phobal an oileáin Gaeilge a labhairt le haon duine, go héirithe duine ag teacht ar cuairt. Bíonn Inis Mór plódaithe le cuairteoirí le linn an tsamhraidh agus is gnás coitianta é Béarla a úsáid chun gnó a dhéanamh, ní hamháin ar Inis Mór ach i dtíortha eile ar fud an domhain freisin. Ní ní hé sin a rá áfach, nach labhraítear Gaeilge ar Inis Mór. Thuig mé é sin an t-am seo, agus mar sin, bhí cur chuige difriúil agam.

Cur chuige difriúil

Is aoibhinn liom Gaeilge a labhairt, ach an uair seo rinneadh mé an cinneadh nach é sin an rud ba thábhachtaí dom. Bhí sé i gceist agam measúnú neamhfhoirmiúil a dhéanamh ar staid na Gaeilge ar Inis Mór. Chun é sin a dhéanamh, d’éist mé le muintir na háite i mbun a ngnóthaí féin, murab ionann is a bheith i dteagmháil le cuairteoirí. Le linn na seachtaine a bhí mé ar an oileán, bhailigh mé roinnt mhaith eolais ar staid na teanga ann.

Príomhthorthaí mo thaighde

Bhí triúr oileánaigh (fear agus beirt bhan) ar an mbus ó Ghaillimh go hIndreabhán chun an bád a fháil, agus bhí siad ag labhairt Gaeilge beagnach an t-am ar fad. Nuair a labhair duine eile as Béarla leo, d’fhreagair siad as Béarla, agus ansin d’athraigh siad ar ais go Gaeilge arís. Sin tús maith ar mo thaighde, arsa mise liom féin. Fiú amháin nuair nach raibh mé in ann na focail go léir a dhéanamh amach, mar bhí sé iontach callánach ar an mbus, bhí mé in ann ceol na teanga a aithint agus sult a bhaint as.

Bhí Gaeilge á labhairt ag formhór na n-oibrithe ar an mbád agus ar an gcé freisin. Cé gur labhair ár dtiománaí Oilibhéar Béarla linn, gach uair a rinne sé dreas beag cainte le tiománaí eile tríd an bhfuinneog, is as Gaeilge a labhair siad le chéile.

Bhí na tithe tábhairne agus na bialanna i gCill Rónáin plódaithe le cuairteoirí beagnach an t-am go léir, agus ní aon ionadh mar sin nach raibh mórán Gaeilge le cloisteáil iontu.

Níl ach ollmhargadh amháin ar an oileán – Spar, agus bhí sé gnóthach go léir an lá ar fad. Bhí idir Ghaeilge agus Bhéarla le cloisteáil ann ag an gcuntar íocaíochta, Gaeilge á labhairt nuair a bhí oileánaigh ag seiceáil amach, agus Béarla seachas sin. Bhí orainn dul go dtí an t-ollmhargadh beagnach gach lá, chun príomhbhia a cheannach, agus cúpla uair bhí máthair ag siopadóireacht agus a páistí in éineacht leo. Níor chuala mé focal Béarla á labhairt eatarthu, mar is as Gaeilge a bhí siad ag caint le chéile an t-am go léir. Ba é sin buaicphointe mo thaighde, agus chur sé ionadh agus áthas orm ag an am céanna. Chomh fada is a labhraíonn tuismitheoirí Gaeilge lena dteaghlaigh, teanga beo is í an Ghaeilge.

Tátail mo thaighde

Is tír dhátheangach í Éire, rud atá soiléir go háirithe sna Gaeltachtaí. Tá saghas speictrim dhátheangaigh i gceist. Ar thaobh amháin den speictream sin tá daoine nach bhfuil ach cúpla focal Gaeilge acu agus ar an taobh eile daoine (sna Gaeltachtaí, go príomha, mar a chonaic mise an t-am seo) a labhraíonn Gaeilge a oiread agus is féidir leo. Tá muintir na tíre go láidir ar son níos mó Gaeilge a bheith á labhairt againn, mar is soiléir ón tóir mhór atá ar Ghaelscoileanna, mar shampla. Tá rudaí eile dearfacha ar siúl freisin ó thaobh na teanga de. Mar shampla, cuirfidh Acht na dTeangacha go mór le níos mó seirbhísí a bheith ar fáil trí Ghaeilge.

Is comharthaí dóchasacha agus péacáin ghlasa iad sin go léir, agus táim cinnte go ndéanfaimid dul chun cinn mór agus an speictream dátheangach a bhogadh i dtreo na Gaeilge, go cinnte más go mall féin é!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Cuairt ar Ghaeltacht na nDéise

Tús maith, leath na hOibre!

Don chéad uair ó thús na paindéime, tá tumchúrsaí Gaeilge ar siúl arís. Bhraitheamar uainn iad, mar tugann cúrsaí mar sin deis iontach dúinn feabhsú a chur ar ár gcuid Gaeilge. Ní haon ionadh é mar sin gur chláraigh mé féin agus mo bhean chéile do chúpla tumchúrsa i mbliana, ceann amháin i nDún na nGall, agus ceann eile i gColáiste na Rinne i gContae Phort Láirge. San alt inniu, déanfaidh mé cur síos ar an tumchúrsa i gColáiste na Rinne.

Faoin am ar chláraigh mé don chúrsa, ní raibh mé in ann lóistín a fháil ar dtús, ach tar éis go leor glaonna fóin, chuir mé leaba is bricfeasta in áirithe nach raibh baint aige leis an gColáiste. Chuir mé ár n-ainmneacha ar liosta feitheamh le bean an tí amháin freisin, ar eagla na heagla. Ar an lá díreach roimh an chúrsa, ghlaoigh an bhean an tí sin orm, agus dúirt sí go raibh seomra ar fáil anois dúinn. Bhí orainn go léir tástáil choróinvíris a dhéanamh agus toradh diúltach a fháil, chun a bheith in ann freastal ar an gcúrsa. Bhí fear mí-ámharach tar éis toradh dearfach a fháil, agus ní raibh an dara rogha aige ach an cúrsa a chur ar ceal. Is mar sin a fuaireamar lóistín thar barr, gar do Choláiste na Rinne.

Clár an Chúrsa

Bhí clár iontach eagraithe dúinn, agus go leor ar siúl gach lá, ó mhaidin go hoíche. Bhí na ranganna roinnte i gceithre shruth bunaithe ar do leibhéal teanga, ó thosaitheoirí go hardleibhéal. Sa tslí sin múineadh an Ghaeilge dúinn i ngrúpaí beaga a d’éascaigh comharfhoghlaim.

Bhailímis gach maidin, idir mhúinteoirí agus scoláirí, sa seomra bia ag 8:30 ar maidin agus d’ithimis ár mbricfeasta le chéile, agus muid ag labhairt Gaeilge an chuid is mó den am, go háirithe na daoine a raibh Gaeilge líofa acu.

Thosaíodh na ranganna ag 9:30 agus leanaidís ar aghaidh go dtí a haon sa tráthnóna, le sos tae ag 11:00. Bhíodh ceithre thréimhse gach maidin againn, trí cheacht ar dtús (ginearálta, léitheoireacht agus gramadach) agus ansin sa tréimhse deireadh, taispeántaí gearrscannán Gaeilge dúinn. Go minic, bhrisimis i ngrúpaí beaga chun plé ar ábhar éigin, agus ansin thuairiscíodh urlabhraí gach grúpa ar ais chuig an rang agus thugaidís achoimre a ndíospóireacht dúinn. Mar sin, bhíodh go leor deiseanna againn chun ár nGaeilge labhartha a chleachtadh le chéile. Bhí na modhanna teagaisc a bhí á gcleachtadh sa chúrsa an-éifeachtach ar fad, agus bhain gach duine tairbhe as an gcúrsa dá bharr sin.

Tar éis an lóin ar thrí lá sa tseachtain, bhíodh ciorcail comhrá againn (ag leibhéil éagsúla) ar feadh uaire a chloig, agus ansin ceardlann (bodhrán, damhsa sean-nós, damhsa seit agus amhránaíocht san áireamh) ar feadh uaire eile a chloig. Ar dhá thráthnóna sa tseachtain, bhíodh turas suimiúil eagraithe – mar shampla turas go hAird Mhór Eochaill.

Bhíodh an dinnéar againn le chéile ag 6:00 agus de ghnáth ag 7:00 bhíodh gníomhaíochtaí ar siúl. Mar shampla, uair amháin thugamar cuairt ar chomhlacht áitiúil darb ainm Nemeton, a oibríonn díreach le stáisiúin teilifíse, agus go háirithe TG4, chun cluichí iománaíochta agus peile a chraoladh le tráchtaire as Gaeilge. Uair eile, bhí cur i láthair faoi stair an Choláiste, a bhí an-spéisiúil. Uair eile fós, bhí ceolchoirm iontach eagraithe ina raibh teaghlaigh an cheantair ag seinm cheoil.

Nuair a bhíodh tart ar chuid againn tar éis eachtraí an lae, théimis go Tigh Mooney nó Tigh Mhuirithe chun deoch a fháil. Is croílár an phobail áitiúil iad na tithe tábhairne sa Rinn, ina mbíonn comhrá, seisiúin cheoil agus amhránaíocht ar siúl iontu go minic.

Moladh

Bhí an cúrsa ar fheabhas mar ní hamháin ranganna a bhí i gceist gach lá, ach gníomhaíochtaí éagsúla freisin. Bhíomar ag úsáid na teanga an t-am go léir, agus gan dabht tháinig feabhas ar ár gcuid Gaeilge i rith an chúrsa.

D’aontaigh na scoláirí go léir gur tumchúrsa thar barr a bhí i gceist. Bhí meascán iontach éagsúil ann, idir cheachtanna agus gníomhaíochtaí, agus an deis againn an t-am go léir ár nGaeilge a labhairt agus a chleachtadh le chéile. Bhí béilí blasta againn gach lá. Bhí múinteoirí thar barr againn, cé gur bhraith mé féin uaim go mór Micheál Ó Máirtín an t-am seo. Bhí Micheál mar mhúinteoir agam gach uair eile ar fhreastal mé ar thumchúrsa sa Choláiste, agus is annamh a chastar le múinteoir chomh maith nó le fear chomh deas leis, i mo thuairim.  

Mholfainn duit freastal ar an tumchúrsa seo gan agó agus is féidir tuilleadh eolais a fháil ag an suíomh www.anrinn.com.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Mionteangacha i mBaol a Scriosta!

Tá roinnt mhaith scéalta foilsithe agam faoin athbheochan mionteangacha atá ar siúl ar fud an domhain. Is scéalta spreagúla iad, a thaispeánann dúinn go bhfuil rogha againn mar gheall ar cén chinniúint atá i ndán dár dteanga féin. Tá an t-ádh dearg orainn, mar braitheann todhchaí na Gaeilge orainn amháin, agus níl cumhacht eile nó rialtas eile in ann a ladar a shá isteach sa cheist lárnach seo.

Ach níl an t-ádh dearg ar go leor mionlaigh, go háirithe iad atá faoi leatrom ina dtír féin.  Mar is eol dúinn go léir, rinne impireacht na Breataine an-dochar do go leor teangacha. Cé go bhfuil seal na himpireachta brúidiúla sin beagnach tugtha, ar an drochuair tá cinn eile i mbarr a réime, go háirithe an tSín.

Tá timpeall is 300 teanga labhartha sa tSín! Ach as na teangacha sin, dar le UNESCO, tá 136 dóibh i mbaol a ndíothaithe agus 26 dóibh siúd i mbaol criticiúil.  Ar an drochuair, tá cúrsaí ag dul in olcas agus tá na bagairtí ag méadú, mar tá rialtas na Síne ag cur polasaithe i bhfeidhm sna scoileanna, san ionad oibre agus sna meáin chun cosc a chur ar úsáid na mionteangacha iontu, agus chun Mandairínis a úsáid ina n-ionad.

.

Uigiúris

Tá cás na nUigiúrach go huafásach. Tá feachtas ag Páirtí Cumannach na Síne (CCP) in aghaidh foréigin sa tír agus a chuireann béim ar sceimhlitheoireacht, scarúnachas agus antoisceachas creidimh.  Braitheann siad ar aon léiriú cultúrtha mar bhagairt, mionteangacha san áireamh. Tá níos mó ná milliún Uigiúrach faoi choinneáil i gcampaí géibhinn agus bíonn orthu freastal ar dhianchúrsaí Mandairínise. Níl sé ceadaithe Uigiúris a úsáid i go leor scoileanna i gcúige Xinjiang. Cuireadh 500,000 dalta chuig scoil chónaithe agus go minic rinneadh ionsaí fisiciúil ar aon dalta a labhair Uigiúris ann.  Ar an drochuair, tá a leithéid feicthe i bhfad rómhinic againn i dtíortha eile, Éire san áireamh agus ní dea-scéal é.

.

Tibéidis

An bhliain seo caite, chuir rialtas na Síne cosc ar mhúinteoirí bunscoile Tibéidis a labhairt ar scoil. Dúirt an eagraíocht mhór idirnáisiúnta ‘Human Rights Watch’ gur sárú ar a mbunreacht féin a bhí ann – bunreacht a chosnaíonn cearta na mionteangacha. Tá múinteoirí nach bhfuil aon Tibéidis acu ag plódú isteach sa réigiún Tibéadach, faoi scéim atá á maoiniú ag an rialtas. De bharr sin, bíonn sé níos deacra do na páistí a bhfuil Tibéidis acu, í a labhairt ar scoil. Níl cead ag aon duine labhairt ar son cultúr nó teanga na dTibéadach. Sa bhliain 2018, gabhadh fear a bhí tiomanta don Tibéidis. Cúisíodh é as scarúnachas agus gearradh cúig bliana air!

.

Mongóilis

Mar bharr ar an donas, tá an Mhongóilis faoi ionsaí freisin, sa réigiún féinrialaitheach na hIon-Mhongóile, ina bhfuil cónaí ar 5 milliún Mongólaigh eitneacha. Tá níos mó Mongólaigh eitneacha sa réigiún sin ná mar atá sa Mhongóil (an tír)! Nuair a bhí sé ar tí don rialtas sa tSín leasú oideachais a dhéanamh a chuirfeadh deireadh le húsáid na Mongóilise sa scoil, bhí babhta léirsithe in aghaidh na bpolasaithe uafásaigh sin. Ach bhí an rialtas an-dian ar na Mongólaigh, agus ghabh na húdaráis triúr is fiche dóibh, agus ansin dúnadh go leor grúpaí Mongólach ar WeChat, agus ar na meáin sóisialta. Ansin, lean an rialtas ar aghaidh leis a pholasaithe, beag beann ar thoil na Mongólach! Chuir siad ainm ar an bhfeachtas sin: Foghlaim Mandairínis agus beidh tú ar dhuine den lucht sibhialta.

.

Cad is féidir linn a dhéanamh?

Scéalta uafásaigh iad go léir thuasluaite, ach cad é is féidir linn a dhéanamh chun cúrsaí a fheabhsú?  Tá na litreacha cáinteacha ó na Náisiúin Aontaithe seolta cheana féin, agus ní dhearna siad difear ar bith. De réir tuairiscí, tá cúrsaí ag dul in olcas, agus i gcás na nUigiúrach, níl mórán dabht ach go bhfuil cinedhíothú ar siúl.  Tá sé soiléir nach bhfuil ár bhfocail ag obair agus mar sin caithfimid gníomhú ina leith seo chomh luath agus is féidir. Caithfimid trádbhaic a chur i bhfeidhm ar an tSín, san Aontas Eorpach agus sna Stáit Aontaithe ar a laghad. Ach níl mórán dóchas agam go dtarlódh a leithéid, áfach – mar is fíric náireach é go bhfuil muid go léir ag brath go mór ar an tSín chun ár dtomhaltachas a chomhlíonadh ar an bpraghas is lú ar domhan. Gan athrú meoin a bheith againn faoi sin, ní athróidh an scéal, agus beimid comhpháirteach sa chinedhíothú uafásach seo, ina mbeidh grúpaí eitneacha agus a mionteangacha ag fáil bháis go rialta. Nach féidir linn déanamh i bhfad níos fearr ná sin?

.

.

.

.

gaGaeilge