Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Ní bheadh a fhios agat gur thrasnaigh tú an teorainn ar chor ar bith, ach amháin na comharthaí bóthair difriúla a bhí ann. Nuair a chonaic mé an fógra “Blind Summit” thuig mé díreach go raibh mé sa Tuaisceart. Nuair a chonaic mé comhartha bóthair ag rá “Omagh”, thug sé droch-chuimhní ar ais faoi na Trioblóidí agus an t-ionsaí carrbhuama uafásach in Ómaigh sa bhliain 1998. Ansin nuair a thiomáin mé trí Inis Ceithleann, bhí mé buailte arís le smaointe dorcha faoi am na dTrioblóidí agus buamáil uafásach eile a tharla sa bhliain 1987.

Ach anois bhí mé ag tiomáint anonn is anall trasna na teorann, beagnach i ngan fhios dom agus muid ar an mbealach go Coimín, Contae Dhún na nGall chun freastal ar thumchúrsa Gaeilge!

Bhaineamar amach ár gceann scríbe faoi dheireadh ag a sé a chlog, agus bhí Bridgeen ag fanacht linn ag an doras. Chuir sí fáilte ó chroí romhainn, thaispeáin sí ár seomra dúinn agus ansin chuir sí an béile ar an mbord. Béile iontach a bhí ann, agus bhíomar ag caint le Bridgeen as Gaeilge beagnach an t-am go léir. Bhí seomra deas mór compordach againn, agus níor thóg sé mórán ama dúinn socrú síos sa teach sin. Réitigh Bridgeen beagnach ár mbéilí go léir dúinn le linn na seachtaine a bhíomar ag freastal ar an tumchúrsa, agus rinne sí sár-jab mar bhí bia iontach blasta againn an t-am go léir gan eisceacht. Nuair a thagadh a leathchúpla Jackie ar cuairt, bhí an-chraic againn go léir ag caint agus ag comhrá. Chasamar le hathair Bridgeen agus Jackie, fear an-deas darb ainm Peadar, cúpla uair, agus thug sé comhairle dúinn faoi shiúlóidí deasa sa cheantar. Ceantar álainn atá ann, ag bun na gCruacha Gorma, sliabhraon iontach i ndeisceart an chontae. Bhí deis againn cúpla siúlóid a dhéanamh ann agus bhí an aimsir agus na radhairc thar barr.

Chuimsigh an tumchúrsa féin trí leibhéal: tosaitheoirí, idirmheánach, agus ardchaighdeán. Bhíodh seisiúin teagaisc ar siúl gach maidin (10 a.m. go dtí 1 p.m.) agus gach tráthnóna (2 p.m. go dtí 4 p.m.). San oíche (7 p.m.- 9 p.m.) bhíodh imeachtaí éagsúla siamsaíochta eagraithe dúinn (siúlóidí, cuairteanna ar áiteanna stairiúla, amhránaíocht agus araile). Níos déanaí san oíche bhíodh craic agus comhrá againn sa teach tábhairne (An Ríleán), agus cúpla uair bhí seisiún ceoil ann freisin.

Bhí deichniúr againn san ardrang agus chomh maith le hÉireannaigh, bhí daoine as na Stáit Aontaithe agus an Astráil. Bhí Gaeilge líofa ag gach duine sa rang.

Bhí múinteoir amháin againn an t-am ar fad san ardrang. Pilib is ainm dó, agus bhí sé ar fheabhas mar mhúinteoir. Cé go raibh Gaeilge Dún na nGall aige, ní raibh fadhb ar bith againn é a thuiscint. De ghnáth, oibríonn Pilib mar thaighdeoir Meán-Ghaeilge agus mar sin bhí fios domhain aige mar gheall ar bhríonna agus fhoinsí focal.

Chuir cuid den rang liosta ábhar le chéile roimh an chúrsa – an modh coinníollach, an aimsir ghnáthchaite, Béarlachas, an chopail (is agus tá) agus na céimeanna comparáideacha san áireamh. Chlúdaigh Pilib na topaicí sin le linn na seachtaine chomh maith leis an gcuraclam a bhí leagtha amach. Cé go raibh ranganna gramadaí agus léitheoireachta/léamhthuisceana againn, is ar an teanga labhartha a bhí an bhéim, agus chaitheamar níos mó ná leath den am i ngrúpaí beaga ag plé ábhair éagsúla. Bhí Pilib ag éisteacht linn ag comhrá agus chabhraigh sé linn nuair a bhí deacrachtaí againn ár smaointe a chur in iúl. Chuir sé focail úsáideacha ar an mbord le linn ár gcomhrá, ionas go mbeadh stór focal cuimsitheach ar fáil ar an ábhar a bhí á bplé againn. Bhí topaicí éagsúla againn le plé, cosúil le:

Dá mbuafá an crannchur náisiúnta cad a dhéanfá?

Cad iad na pleananna atá agat don mhéid eile de 2022?

Cén chuma a bheidh ar Éirinn agus ar an domhan sa bhliain 2150?

Cén fáth a bhfuil tú ag foghlaim na Gaeilge?

Cén cineál leabhar is mó a léann tú?

Bhain mise an tairbhe is mó as na comhráite sin a bhí againn. Mhéadaigh mé mo stór focal agus d’fheabhsaigh mé mo líofacht. Nuair a bhí mé ag streachailt ó am go ham, bhí Pilib in ann cabhair a thabhairt dom ar an láthair, agus bhí sé sin an-úsáideach ar fad.

Molaim go hard an tumchúrsa seo, lonnaithe in áit álainn iargúlta. Beidh an chraic agat agus tú ag feabhsú do chuid Gaeilge ag an am céanna! Is féidir tuilleadh eolais

a fháil ag: www.gael-oideas.com.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Inis Mór Arís

Bain triail as arís!

Is ar éigean a bhíomar ar thalamh tirim Inis Mór an uair dheireanach ná go raibh tiománaí tacsaí áitiúla borb liom. Ní hamháin sin, ach dhiúltaigh sé Gaeilge a labhairt liom, cé nach raibh aon dabht ach go raibh Gaeilge líofa aige. Chaith mé mo lámha san aer tar éis casadh leis an tiománaí cantalach sin, agus bhain mé tátal diúltach mar gheall ar staid na Gaeilge ar an oileán. Tuigim anois go ndeachaigh mé thar fóir, mar ní raibh i gceist ach duine amháin. Bíonn dhá leagan ar gach scéal, agus ní aon eisceacht an scéal seo.

An dara leagan

Bhraith mé maslaithe nuair a dhiúltaigh an tiománaí tacsaí Gaeilge a labhairt liom, mar bhain sé sin cuid den ghaoth as mo sheolta. Ach i ndáiríre, is mar sin atá cúrsaí ar Inis Mór agus níl dualgas ar phobal an oileáin Gaeilge a labhairt le haon duine, go héirithe duine ag teacht ar cuairt. Bíonn Inis Mór plódaithe le cuairteoirí le linn an tsamhraidh agus is gnás coitianta é Béarla a úsáid chun gnó a dhéanamh, ní hamháin ar Inis Mór ach i dtíortha eile ar fud an domhain freisin. Ní ní hé sin a rá áfach, nach labhraítear Gaeilge ar Inis Mór. Thuig mé é sin an t-am seo, agus mar sin, bhí cur chuige difriúil agam.

Cur chuige difriúil

Is aoibhinn liom Gaeilge a labhairt, ach an uair seo rinneadh mé an cinneadh nach é sin an rud ba thábhachtaí dom. Bhí sé i gceist agam measúnú neamhfhoirmiúil a dhéanamh ar staid na Gaeilge ar Inis Mór. Chun é sin a dhéanamh, d’éist mé le muintir na háite i mbun a ngnóthaí féin, murab ionann is a bheith i dteagmháil le cuairteoirí. Le linn na seachtaine a bhí mé ar an oileán, bhailigh mé roinnt mhaith eolais ar staid na teanga ann.

Príomhthorthaí mo thaighde

Bhí triúr oileánaigh (fear agus beirt bhan) ar an mbus ó Ghaillimh go hIndreabhán chun an bád a fháil, agus bhí siad ag labhairt Gaeilge beagnach an t-am ar fad. Nuair a labhair duine eile as Béarla leo, d’fhreagair siad as Béarla, agus ansin d’athraigh siad ar ais go Gaeilge arís. Sin tús maith ar mo thaighde, arsa mise liom féin. Fiú amháin nuair nach raibh mé in ann na focail go léir a dhéanamh amach, mar bhí sé iontach callánach ar an mbus, bhí mé in ann ceol na teanga a aithint agus sult a bhaint as.

Bhí Gaeilge á labhairt ag formhór na n-oibrithe ar an mbád agus ar an gcé freisin. Cé gur labhair ár dtiománaí Oilibhéar Béarla linn, gach uair a rinne sé dreas beag cainte le tiománaí eile tríd an bhfuinneog, is as Gaeilge a labhair siad le chéile.

Bhí na tithe tábhairne agus na bialanna i gCill Rónáin plódaithe le cuairteoirí beagnach an t-am go léir, agus ní aon ionadh mar sin nach raibh mórán Gaeilge le cloisteáil iontu.

Níl ach ollmhargadh amháin ar an oileán – Spar, agus bhí sé gnóthach go léir an lá ar fad. Bhí idir Ghaeilge agus Bhéarla le cloisteáil ann ag an gcuntar íocaíochta, Gaeilge á labhairt nuair a bhí oileánaigh ag seiceáil amach, agus Béarla seachas sin. Bhí orainn dul go dtí an t-ollmhargadh beagnach gach lá, chun príomhbhia a cheannach, agus cúpla uair bhí máthair ag siopadóireacht agus a páistí in éineacht leo. Níor chuala mé focal Béarla á labhairt eatarthu, mar is as Gaeilge a bhí siad ag caint le chéile an t-am go léir. Ba é sin buaicphointe mo thaighde, agus chur sé ionadh agus áthas orm ag an am céanna. Chomh fada is a labhraíonn tuismitheoirí Gaeilge lena dteaghlaigh, teanga beo is í an Ghaeilge.

Tátail mo thaighde

Is tír dhátheangach í Éire, rud atá soiléir go háirithe sna Gaeltachtaí. Tá saghas speictrim dhátheangaigh i gceist. Ar thaobh amháin den speictream sin tá daoine nach bhfuil ach cúpla focal Gaeilge acu agus ar an taobh eile daoine (sna Gaeltachtaí, go príomha, mar a chonaic mise an t-am seo) a labhraíonn Gaeilge a oiread agus is féidir leo. Tá muintir na tíre go láidir ar son níos mó Gaeilge a bheith á labhairt againn, mar is soiléir ón tóir mhór atá ar Ghaelscoileanna, mar shampla. Tá rudaí eile dearfacha ar siúl freisin ó thaobh na teanga de. Mar shampla, cuirfidh Acht na dTeangacha go mór le níos mó seirbhísí a bheith ar fáil trí Ghaeilge.

Is comharthaí dóchasacha agus péacáin ghlasa iad sin go léir, agus táim cinnte go ndéanfaimid dul chun cinn mór agus an speictream dátheangach a bhogadh i dtreo na Gaeilge, go cinnte más go mall féin é!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Cuairt ar Ghaeltacht na nDéise

Tús maith, leath na hOibre!

Don chéad uair ó thús na paindéime, tá tumchúrsaí Gaeilge ar siúl arís. Bhraitheamar uainn iad, mar tugann cúrsaí mar sin deis iontach dúinn feabhsú a chur ar ár gcuid Gaeilge. Ní haon ionadh é mar sin gur chláraigh mé féin agus mo bhean chéile do chúpla tumchúrsa i mbliana, ceann amháin i nDún na nGall, agus ceann eile i gColáiste na Rinne i gContae Phort Láirge. San alt inniu, déanfaidh mé cur síos ar an tumchúrsa i gColáiste na Rinne.

Faoin am ar chláraigh mé don chúrsa, ní raibh mé in ann lóistín a fháil ar dtús, ach tar éis go leor glaonna fóin, chuir mé leaba is bricfeasta in áirithe nach raibh baint aige leis an gColáiste. Chuir mé ár n-ainmneacha ar liosta feitheamh le bean an tí amháin freisin, ar eagla na heagla. Ar an lá díreach roimh an chúrsa, ghlaoigh an bhean an tí sin orm, agus dúirt sí go raibh seomra ar fáil anois dúinn. Bhí orainn go léir tástáil choróinvíris a dhéanamh agus toradh diúltach a fháil, chun a bheith in ann freastal ar an gcúrsa. Bhí fear mí-ámharach tar éis toradh dearfach a fháil, agus ní raibh an dara rogha aige ach an cúrsa a chur ar ceal. Is mar sin a fuaireamar lóistín thar barr, gar do Choláiste na Rinne.

Clár an Chúrsa

Bhí clár iontach eagraithe dúinn, agus go leor ar siúl gach lá, ó mhaidin go hoíche. Bhí na ranganna roinnte i gceithre shruth bunaithe ar do leibhéal teanga, ó thosaitheoirí go hardleibhéal. Sa tslí sin múineadh an Ghaeilge dúinn i ngrúpaí beaga a d’éascaigh comharfhoghlaim.

Bhailímis gach maidin, idir mhúinteoirí agus scoláirí, sa seomra bia ag 8:30 ar maidin agus d’ithimis ár mbricfeasta le chéile, agus muid ag labhairt Gaeilge an chuid is mó den am, go háirithe na daoine a raibh Gaeilge líofa acu.

Thosaíodh na ranganna ag 9:30 agus leanaidís ar aghaidh go dtí a haon sa tráthnóna, le sos tae ag 11:00. Bhíodh ceithre thréimhse gach maidin againn, trí cheacht ar dtús (ginearálta, léitheoireacht agus gramadach) agus ansin sa tréimhse deireadh, taispeántaí gearrscannán Gaeilge dúinn. Go minic, bhrisimis i ngrúpaí beaga chun plé ar ábhar éigin, agus ansin thuairiscíodh urlabhraí gach grúpa ar ais chuig an rang agus thugaidís achoimre a ndíospóireacht dúinn. Mar sin, bhíodh go leor deiseanna againn chun ár nGaeilge labhartha a chleachtadh le chéile. Bhí na modhanna teagaisc a bhí á gcleachtadh sa chúrsa an-éifeachtach ar fad, agus bhain gach duine tairbhe as an gcúrsa dá bharr sin.

Tar éis an lóin ar thrí lá sa tseachtain, bhíodh ciorcail comhrá againn (ag leibhéil éagsúla) ar feadh uaire a chloig, agus ansin ceardlann (bodhrán, damhsa sean-nós, damhsa seit agus amhránaíocht san áireamh) ar feadh uaire eile a chloig. Ar dhá thráthnóna sa tseachtain, bhíodh turas suimiúil eagraithe – mar shampla turas go hAird Mhór Eochaill.

Bhíodh an dinnéar againn le chéile ag 6:00 agus de ghnáth ag 7:00 bhíodh gníomhaíochtaí ar siúl. Mar shampla, uair amháin thugamar cuairt ar chomhlacht áitiúil darb ainm Nemeton, a oibríonn díreach le stáisiúin teilifíse, agus go háirithe TG4, chun cluichí iománaíochta agus peile a chraoladh le tráchtaire as Gaeilge. Uair eile, bhí cur i láthair faoi stair an Choláiste, a bhí an-spéisiúil. Uair eile fós, bhí ceolchoirm iontach eagraithe ina raibh teaghlaigh an cheantair ag seinm cheoil.

Nuair a bhíodh tart ar chuid againn tar éis eachtraí an lae, théimis go Tigh Mooney nó Tigh Mhuirithe chun deoch a fháil. Is croílár an phobail áitiúil iad na tithe tábhairne sa Rinn, ina mbíonn comhrá, seisiúin cheoil agus amhránaíocht ar siúl iontu go minic.

Moladh

Bhí an cúrsa ar fheabhas mar ní hamháin ranganna a bhí i gceist gach lá, ach gníomhaíochtaí éagsúla freisin. Bhíomar ag úsáid na teanga an t-am go léir, agus gan dabht tháinig feabhas ar ár gcuid Gaeilge i rith an chúrsa.

D’aontaigh na scoláirí go léir gur tumchúrsa thar barr a bhí i gceist. Bhí meascán iontach éagsúil ann, idir cheachtanna agus gníomhaíochtaí, agus an deis againn an t-am go léir ár nGaeilge a labhairt agus a chleachtadh le chéile. Bhí béilí blasta againn gach lá. Bhí múinteoirí thar barr againn, cé gur bhraith mé féin uaim go mór Micheál Ó Máirtín an t-am seo. Bhí Micheál mar mhúinteoir agam gach uair eile ar fhreastal mé ar thumchúrsa sa Choláiste, agus is annamh a chastar le múinteoir chomh maith nó le fear chomh deas leis, i mo thuairim.  

Mholfainn duit freastal ar an tumchúrsa seo gan agó agus is féidir tuilleadh eolais a fháil ag an suíomh www.anrinn.com.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Mionteangacha i mBaol a Scriosta!

Tá roinnt mhaith scéalta foilsithe agam faoin athbheochan mionteangacha atá ar siúl ar fud an domhain. Is scéalta spreagúla iad, a thaispeánann dúinn go bhfuil rogha againn mar gheall ar cén chinniúint atá i ndán dár dteanga féin. Tá an t-ádh dearg orainn, mar braitheann todhchaí na Gaeilge orainn amháin, agus níl cumhacht eile nó rialtas eile in ann a ladar a shá isteach sa cheist lárnach seo.

Ach níl an t-ádh dearg ar go leor mionlaigh, go háirithe iad atá faoi leatrom ina dtír féin.  Mar is eol dúinn go léir, rinne impireacht na Breataine an-dochar do go leor teangacha. Cé go bhfuil seal na himpireachta brúidiúla sin beagnach tugtha, ar an drochuair tá cinn eile i mbarr a réime, go háirithe an tSín.

Tá timpeall is 300 teanga labhartha sa tSín! Ach as na teangacha sin, dar le UNESCO, tá 136 dóibh i mbaol a ndíothaithe agus 26 dóibh siúd i mbaol criticiúil.  Ar an drochuair, tá cúrsaí ag dul in olcas agus tá na bagairtí ag méadú, mar tá rialtas na Síne ag cur polasaithe i bhfeidhm sna scoileanna, san ionad oibre agus sna meáin chun cosc a chur ar úsáid na mionteangacha iontu, agus chun Mandairínis a úsáid ina n-ionad.

.

Uigiúris

Tá cás na nUigiúrach go huafásach. Tá feachtas ag Páirtí Cumannach na Síne (CCP) in aghaidh foréigin sa tír agus a chuireann béim ar sceimhlitheoireacht, scarúnachas agus antoisceachas creidimh.  Braitheann siad ar aon léiriú cultúrtha mar bhagairt, mionteangacha san áireamh. Tá níos mó ná milliún Uigiúrach faoi choinneáil i gcampaí géibhinn agus bíonn orthu freastal ar dhianchúrsaí Mandairínise. Níl sé ceadaithe Uigiúris a úsáid i go leor scoileanna i gcúige Xinjiang. Cuireadh 500,000 dalta chuig scoil chónaithe agus go minic rinneadh ionsaí fisiciúil ar aon dalta a labhair Uigiúris ann.  Ar an drochuair, tá a leithéid feicthe i bhfad rómhinic againn i dtíortha eile, Éire san áireamh agus ní dea-scéal é.

.

Tibéidis

An bhliain seo caite, chuir rialtas na Síne cosc ar mhúinteoirí bunscoile Tibéidis a labhairt ar scoil. Dúirt an eagraíocht mhór idirnáisiúnta ‘Human Rights Watch’ gur sárú ar a mbunreacht féin a bhí ann – bunreacht a chosnaíonn cearta na mionteangacha. Tá múinteoirí nach bhfuil aon Tibéidis acu ag plódú isteach sa réigiún Tibéadach, faoi scéim atá á maoiniú ag an rialtas. De bharr sin, bíonn sé níos deacra do na páistí a bhfuil Tibéidis acu, í a labhairt ar scoil. Níl cead ag aon duine labhairt ar son cultúr nó teanga na dTibéadach. Sa bhliain 2018, gabhadh fear a bhí tiomanta don Tibéidis. Cúisíodh é as scarúnachas agus gearradh cúig bliana air!

.

Mongóilis

Mar bharr ar an donas, tá an Mhongóilis faoi ionsaí freisin, sa réigiún féinrialaitheach na hIon-Mhongóile, ina bhfuil cónaí ar 5 milliún Mongólaigh eitneacha. Tá níos mó Mongólaigh eitneacha sa réigiún sin ná mar atá sa Mhongóil (an tír)! Nuair a bhí sé ar tí don rialtas sa tSín leasú oideachais a dhéanamh a chuirfeadh deireadh le húsáid na Mongóilise sa scoil, bhí babhta léirsithe in aghaidh na bpolasaithe uafásaigh sin. Ach bhí an rialtas an-dian ar na Mongólaigh, agus ghabh na húdaráis triúr is fiche dóibh, agus ansin dúnadh go leor grúpaí Mongólach ar WeChat, agus ar na meáin sóisialta. Ansin, lean an rialtas ar aghaidh leis a pholasaithe, beag beann ar thoil na Mongólach! Chuir siad ainm ar an bhfeachtas sin: Foghlaim Mandairínis agus beidh tú ar dhuine den lucht sibhialta.

.

Cad is féidir linn a dhéanamh?

Scéalta uafásaigh iad go léir thuasluaite, ach cad é is féidir linn a dhéanamh chun cúrsaí a fheabhsú?  Tá na litreacha cáinteacha ó na Náisiúin Aontaithe seolta cheana féin, agus ní dhearna siad difear ar bith. De réir tuairiscí, tá cúrsaí ag dul in olcas, agus i gcás na nUigiúrach, níl mórán dabht ach go bhfuil cinedhíothú ar siúl.  Tá sé soiléir nach bhfuil ár bhfocail ag obair agus mar sin caithfimid gníomhú ina leith seo chomh luath agus is féidir. Caithfimid trádbhaic a chur i bhfeidhm ar an tSín, san Aontas Eorpach agus sna Stáit Aontaithe ar a laghad. Ach níl mórán dóchas agam go dtarlódh a leithéid, áfach – mar is fíric náireach é go bhfuil muid go léir ag brath go mór ar an tSín chun ár dtomhaltachas a chomhlíonadh ar an bpraghas is lú ar domhan. Gan athrú meoin a bheith againn faoi sin, ní athróidh an scéal, agus beimid comhpháirteach sa chinedhíothú uafásach seo, ina mbeidh grúpaí eitneacha agus a mionteangacha ag fáil bháis go rialta. Nach féidir linn déanamh i bhfad níos fearr ná sin?

.

.

.

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Maorais, aon duine?

Cé nach duine de shliocht Maorach í Lorde, ceoltóir a bhfuil cáil idirnáisiúnta uirthi, is Nua-Shéalannach bródúil í. Is léir di, gan dabht, an tábhacht ag baint le teanga agus cultúr dúchasach na tíre sin. Bhain sí clú idirnáisiúnta amach ar dtús sa bhliain 2013 nuair a bhí sí ach sé bliana déag d’aois, leis an amhrán ‘Royals’. Tá a tríú halbam eisithe aici le déanaí darb ainm ‘Solar Power’ agus tá díol maith air go dtí seo. Ach an rud is iontaí ar fad ná gur eisigh sí cúig amhrán ón albam sin as teanga na Maorach – Maorais. Is é an teideal den albam sin ná “Te Ao Mārama (‘Domhan Solais’).

“Tá mé mar ionadaí na Nua-Shéalainne, agus mar sin bhí sé tábhachtach dom go mbeadh baint dhomhain ag an albam leis an áit dúchais seo!” a dúirt sí, agus í ag míniú cén fáth ar eisigh sí albam as Maorais.

Stair na Coilíneachta

Bhí ar Lorde cabhair a fháil chun a hamhráin a aistriú go Maorais. Ceann de na daoine a thug cabhair di ab ea an seinnteoir/léiritheoir darb ainm Dame Hinewehi Mohi. Chan Mohi amhrán náisiúnta Nua Shéalainn as Maorais ag Corn an Domhain 1999 sa Rugbaí. Bhí sé an-tábhachtach di a bheith ábalta a teanga a léiriú ar stáitse an domhain mar sin, go háirithe nuair a thuigeann tú a stair agus stair na Maoraigh.  Stair na coilíneachta atá i gceist anseo, agus cuireadh i bhfeidhm an t-acht millteanach, cruálach darb ainm ‘The Native Schools Act’ in 1867. Leis an Acht sin, ní raibh cead ag na daltaí Maorais a labhairt ar scoil, agus cuireadh pionós trom ar éinne a bhris an riail sin. Go minic, bualadh iadsan le slat nó strapa, nó bhí orthu a mbéil a ghlanadh amach le barra gallúnaí. Níor fhoghlaim Mohi Maorais go dtí go raibh sí deich mbliana d’aois.  Ní raibh a seantuismitheoirí ceadaithe a dteanga dhúchais a labhairt de bharr an achta thuasluaite. Dúirt Mohi faoin gcomhoibriú le Lorde: “Chaith sí í féin isteach sa togra go hiomlán. Agus d’fhostaíomar saineolaithe le sárscileanna sa Mhaorais mar bhí sé an-deacair aistriúchán fiúntach a dhéanamh, mar ní aistriúchán litriúil atá i gceist, ach aistriúchán spioradálta a léireodh cruinneshamhail na Maorach.”

Borradh Suntasach

Tá daonra timpeall 5 milliún i Nua Shéalainn, cosúil le daonra na hÉireann.  Is Maoraigh iad aon séú den daonra sin (855,000 duine).  Rinne leithcheal orthu le fada agus cé go bhfuil rudaí ag feabhsú dóibh de réir a chéile, tá a lán obair fós le déanamh ionas go mbeidh cothromaíocht deiseanna acu. Tá dul chun cinn iontach déanta mar gheall ar Maorais, agus sin ábhar dóchais do gach Nua-Shéalannach gur féidir leo cultúr agus teanga na Maorach a athbhunú.

Sna seachtóidí sa chéad seo chaite, rinne an teangeolaí darb ainm Richard Benton taighde ar Mhaorais, chun measúnú a dhéanamh ar cé chomh hinmharthana agus a bhí an teanga ag an am sin. D’eascair reachtaíocht thábhachtach as an tuarascáil a scríobh Benton, agus i 1987, ritheadh an tAcht: ‘Māori Language Act of 1987’. Thug an tAcht sin aitheantas do Mhaorais mar theanga oifigiúil I Nua Shéalainn.  Uaidh sin amach, dar leis an teangeolaí aitheanta Hemi Dale ón Ollscoil in Auckland, tá dul chun cinn iontach déanta ó thaobh athbheochan na teanga de.

“Bhí sé soiléir i dtuarascáil Benton go raibh Maorais i mbaol a dhíothaithe,” arsa Dale. “Tá a lán buntáistí ag baint le Maorais (nó ‘Te Reo’ as Maorais) – buntáistí cultúrtha, eacnamaíocha, sóisialta agus polaitiúla san áireamh. Mar sin, tá borradh suntasach le feiceáil in úsáid na teanga. Le déanaí, cloistear Maorais ar scoil, ar an teilifís agus an raidió, ar an eitleán agus san ionad oibre! Cé go bhfuil daoine ann nach n-aontaíonn leis an athbheochan, tá siad ag éirí níos sine agus níos ciúine! Níl ár dteanga as dainséar fós mar gheall ar líon na gcainteoirí, ach tá a lán ann a bheith dearfach faoi!”

Cé nach bhfuil gach duine sásta leis na taifid a rinne Lorde, nach ionadaí iontach í a bheith agat chun an teanga a scaipeadh ar fud na tíre agus ar fud an domhain? Agus b’fhéidir go bhfuil ceacht tábhachtach le foghlaim againn freisin! Tar éis an tsaoil, murab ionann agus na Maoraigh, níl Éireannaigh mar mhionlaigh sa tír seo. Mar sin, nach mbeadh sé éasca go leor dúinn ár dteanga féin a athbheochan, agus muid a bheith mar cheannródaithe i gceisteanna mar gheall ar athbheochan mionteangacha an domhain!  Ar aghaidh linn!    

.

Tumchúrsa i gContae Dhún na nGall!

Togra Gnó Inmharthana?

Baineadh an ghaoth as mo sheolta agus thit an lug ar an lag orm le déanaí, agus mé sa Ghaeltacht don chéad uair le cúpla bliain anuas. Is amhlaidh a ghéaraigh sé ar an bpian toisc go bhfuil cónaí orm sna Stáit Aontaithe an chuid is mó den bhliain, gan fáil agam ar an nGaeltacht go héasca. Ach caithfidh tú a thuiscint nach raibh mé buartha dom féin amháin ach ar son ár dteanga álainn freisin, a bhfuil beagnach in arraingeacha a bháis.

Chomh luath is a thángamar i dtír i gCill Rónáin baineadh an dallach dubh díom láithreach. Bhí tiománaí tacsaí ag fanacht linn nuair a shiúlamar amach ag brú ár mbagáiste romhainn. D’iarr sé orainn as Béarla an raibh tacsaí ag teastáil uainn agus d’fhreagair mé nach raibh. Ansin, thosaigh mé ag caint as Gaeilge, gan ach ag déanamh mionchomhrá.

“Tá an aimsir go breá, agus mar sin ba mhaith linn siúlóid bheag amuigh faoin aer!” arsa mise, ag míniú cén fáth nach raibh tacsaí ag teastáil uainn.

Ansin, gan rabhadh, bhuail sé buille maraithe na muice ormsa agus ar an nGaeilge. “I don’t understand”, a d’fhreagair sé agus blas follasach an oileáin ar a chuid cainte. Ní raibh mé ag súil leis an bhfreagra borb, eascairdiúil sin a fuair mé uaidh, agus mhothaigh mé nach raibh fáilte dháiríre romhainn ar Inis Mór. Rith sé liom nach mbeadh aon fhadhb don fhear sin Gaeilge a labhairt linn dá mba rud é gur thógamar a thacsaí. B’fhéidir nach raibh ionainn ach togra gnó inmharthana agus nach raibh ag teastáil ag an bhfear sin ach dath an airgid? Ach arbh eisceacht é an tiománaí, nó arbh ionadaí na n-Oileánach é agus bheadh gach duine eile ar an oileán mar sin freisin? Sin iad ná smaointe a bhí ag snámh trí mo mheabhair agus muid ag siúl suas an bhóthair. Ó – agus fearg freisin! Nach maslach an rud a rinne mo dhuine! Ar cheap sé gur coimeádaí ár dteanga náisiúnta é agus cé a thug an t-údarás sin dó? Nach linn go léir ár dteanga álainn, agus í á séanadh agus á marú ag an bhfear seo? Níor thaitin an réamhbhlaiseadh seo liom in aon chor. Ar an drochuair, leag sé síos an chaoi a mbeadh cúrsaí an chuid eile dár gcuairt ghearr.

Bhí teachín deas faighte againn agus bhí a seomraí réitithe go hálainn. Tar éis dúinn gach rud a bhaint amach as ár málaí, chuamar go dtí an teach tábhairne, Tí Joe Watty’s, le haghaidh dinnéir. Thosaigh mé ag labhairt Gaeilge, ach dúirt an freastalaí nach raibh Gaeilge aige. Ní raibh Béarla líofa aige ach an oiread mar níorbh as Éirinn ó dhúchas é.

Tar éis codladh sámh agus bricfeasta deas sa teachín, chuamar ag lorg rothar. Bhí rothair ar cíos i siopa beag in aice leis an gcé. Thosaigh mé ag labhairt Gaeilge leis an bhfear ag obair taobh thiar den deasc, ach nuair a d’fhreagair sé “Sorry, I don’t speak Irish, mate”, d’aithin mé an blas Astrálaigh ar a chuid cainte. Dúirt sé gur gá airgead tirim a úsáid agus, mar nach raibh ach cárta creidmheasa agam, bhí orainn dul go dtí an t-ollmhargadh chun airgead a fháil sa mheaisín bainc. Ar ais ag an siopa, bhí fear eile taobh thiar den deasc, agus an tAstrálach ag caint leis. “They’re the ones were speaking Irish,” a dúirt sé go ciúin, ionas nach gcloisfimis.

“How long do you want the bikes?” arsa an fear nua liom.

“Go dtí an Domhnach!” arsa mise.

“What?” arsa an fear nua, ag ligean air nár thuig sé focal a bhí á rá agam. Tar éis triail eile, d’fhreagair mé as Béarla. Bhí mé cinnte gur Oileánach a bhí ann agus Gaeilge líofa aige.

Lean ár gcuairt ar aghaidh mar sin, agus ní bheadh a fhios agat gur Gaeltacht atá ann, ach amháin cúpla uair nuair a chualamar Oileánaigh ag caint le chéile.

Bhí díomá mhór orm ag deireadh na cúirte, mar ní raibh an Ghaeilge ar fáil dúinn ar chor ar bith, agus lig na hOileánaigh ar bhuail mé leo nár thuig siad cad a bhí á rá agam nuair a labhair mé Gaeilge leo. Tá na daoine sin ag déanamh leithcheal orainn, ar ár dteanga agus fiú orthu féin, agus caithfimid ár míshásamh a léiriú lena n-iompar.

Chuala mé go raibh an Ghaeltacht ar Inis Meáin i bhfad níos fearr, ó thaobh Gaeilge labhartha de, agus is thall ansin a rachaidh mé an chéad uair eile atá fonn orm taistil chuig Oileáin Arainn!

.

.

gaGaeilge