D’ól sé bréan tae agus ansin d’ardaigh sé a cheann, d’fhéach sé orm go folamh, ghlan sé a scornach, agus thosaigh sé ag caint. Bhíomar inár suí inár gnáthchúinne sa siopa caife áitiúil An Pota Caife, chun deoch thae a fháil agus chun fadhbanna domhanda a réiteach le chéile.
“Bhuel a Mhichíl, coinneoidh mé guaim ar mo theanga, más féidir, ach beidh sé deacair go leor, an dtuigeann tú?” a d’fhiafraigh sé díom.
Bhí a fhios agam go maith nach ndéanfadh mo fhreagra difríocht ar bith, mar bhí sé meáite air a chuid a rá!
“Níl aon fhadhb leis sin,” arsa mise, “lean ort díreach ar aghaidh!”
Is dócha go raibh sé sásta go leor leis sin mar, gan a thuilleadh moille, léim sé isteach!
“Bhíomar ag caint le déanaí, thíos sa Smugairle Róin, an cuimhin leat, faoi chúrsaí reatha an domhain, agus is é a dúirt mé ná gurb é mo thuairim go mbeadh Lá Philip a “Chleite ag teacht go luath. An cuimhin leat é sin, a chara, ar chor ar bith?” Bhreathnaigh Séimí go géar orm, agus é ag fanacht le mo fhreagra.
“Is cuimhin liom go maith, ar ndóigh, mo chara!” a dúirt mé.
“Bhuel, caithfidh mé a rá anois go bhfuil cúrsaí tar éis éirí i bhfad níos measa, agus go bhfuil siad ar tí pléascadh anois, an dtuigeann tú?” arsa Séimí, agus é ag cur críochnú lena chuid tae.
“Tuigim go maith thú, a Shéimí, ach tá tú ag dul thar fóir anois, sílim, nach bhfuil?” Ní maith liom áibhéil den leithéid sin, agus bhí mé ag iarraidh é a mharú san ubh! Nach raibh an ceart agam?
“Ag magadh atá tú, an ea? I ndáiríre, a Mhichíl, ní ábhar greannmhar é seo, ar chor ar bith – nach dtuigeann tú céard atá á rá agam?” Stán sé go fuar orm ansin.
“Tóg go bog é, a chara, tuigim go maith céard atá á rá agat, ach tá ár leordhóthain fadhbanna againn ar an saol seo. Ach ar bhealach éigin, tá orainn teacht tríd ar shlí amháin nó ar shlí eile, nach bhfuil? Ní féidir linn díreach éirí as, nach ea, a Shéimí?” arsa mise, ag iarraidh an comhrá a chur faoi smacht faoi dheireadh. Ina ionad sin, las mé tine domhúchta! Is iontach an bobarún mé!
“Tóg go bog é! Ar chuala mé i gceart céard a bhí á rá agat? Tóg go bog é! Nach dtuigeann tú chomh tromchúiseach agus atá an t-ábhar seo? Is cosúil nach dtuigeann! Bhuel, lig dom é a mhíniú duit go díreach!” arsa Séimí, agus é ag doirteadh deoch tae eile dó féin. “Ar mhiste leat braon tae?” a d’fhiafraigh sé díom, agus é ag doirteadh cheana féin. Mise agus mo chlab mhór!
“Cé chomh dona is a bhí cúrsaí i gcíor na polaitíochta sa Mheánoirthear bliain ó shin, tá siad tar éis éirí i bhfad níos measa, faoi stiúir an Príomh-Ghealt sin, Donald J. Trump. Níl eolas dá laghad aige faoin Meánoirthear, agus a lán rudaí eile, freisin. Ach rinne sé ar a laghad trí chinneadh amaideach maidir leis an Meánoirthear. An bhfuil a fhios agat céard é an chéad chinneadh atá ar intinn agam? Smaoinigh ar sin, agus beidh mé ar ais i gceann cúpla nóiméad,” arsa Séimí agus d’éirigh sé ansin agus d’imigh leis!
Dar m”anam ach bhí an freagra agam nuair a d’fill sé tar éis cúpla nóiméad.
“A Shéimí,” arsa mise, “is dócha gurb é an chéad chinneadh ná ceal a chur ar an Socrú Núicléach Iaránach, socrú a bhí ann ó 2015, agus a bhí sínithe ag a lán tíortha, agus ag an AE. Agus níor chuir sé aon rud ina áit. Tubaiste amach is amach atá ann!”
“Sin é díreach, a Mhichíl, feictear dom go bhfuil tú níos cliste ná mar a ligean tú ort féin. Ach nach mór idir an freagra seo agus cad a bhí á rá agat nóiméad ó shin. Cad é an scéal anseo?” D’aithin mé an leathcheann a bhí air, mar sin a ndearna sé tar éis gaiste a chur síos. Ba chóir dom dul ar aghaidh go cáiréiseach anois! Bhí sé in am tarraingt siar go tapa!
“Tá an ceart agat, a Shéimí. Cúpla nóiméad ó shin, chuir mé i d’éadan, agus labhair mé ar an toirt. Mo leithscéal as bheith chomh dobhránta sin!” arsa mise, agus mé ag osnaíl. Bhí mé ag súil go mór go rabhamar críochnaithe leis na hachasáin phianmhara anois.
(tuilleadh le teacht)
Gaeilge 
English