Seirbhís Chuimhneacháin
Seirbhís Chuimhneacháin
Fulaingíonn tuismitheoirí go huafásach nuair a fhaigheann páiste dá gcuidsean bás. Ní thagann siad as go brách. Chaill mo chara, Micheál, a pháiste fásta le déanaí. Ní fhaca mé Micheál ag an ionad aclaíochta ar feadh míosa nó dhó. Ní raibh a fhios agam cén fáth, ach cheap mé go raibh sé ar a laethanta saoire. Ar an drochuair, ní raibh.
Sheol cara Mhichíl téacs chugam an tseachtain seo caite, agus nasc ann do scéala báis. Bhí mearbhall orm, ar dtús, mar níor thuig mé cén fáth a bhfaighinn an fógra sin. Ansin, chonaic mé gurb é Micheál athair an duine óg a bhásaigh. Ach ní hé sin ach tús an scéil.
Cuireadh don tseirbhís chuimhneacháin
Go minic, ní bhíonn sochraid mhór nuair a fhaigheann daoine bás i gCalifornia. Ach, mí nó dhó ina dhiaidh, bíonn seirbhís chuimhneacháin dóibh. Freastalaíonn teaghlach agus cairde ar an gceiliúradh saoil seo, agus de ghnáth bíonn bia agus deochanna ar fáil ann. Fuair mé cuireadh don tseirbhís trí théacs eile, agus sheol mé freagra go mbeadh mo bhean chéile agus mé féin i láthair. Ar an Satharn, chuireamar éadaí foirmeálta orainn don ócáid, agus thiomáineamar go dtí ionad na seirbhíse – galfchúrsa. Chuamar ann agus threoraigh comhartha muid chuig an mbálseomra. Bhí bord díreach laistigh de dhoras an bhálseomra, a raibh scáileán ann ag taispeáint grianghraf ó shaol Áine ann, agus cuimhneacháin eile ar an mbord freisin. Ní raibh sí ach 22 bliain slánaithe aici nuair a fuair sí bás.
Bhí Micheál, Máire agus Pádraicín in aici leis an mbord, agus chuir siad fáilte roimh gach duine ag teacht isteach. Tá tuismitheoirí Áine- Micheál agus Máire, colscartha le blianta beag anuas, agus is í Padraicín a pháirtí faoi láthair. Threoraigh ball foirne muid chuig ár suíocháin ansin. Bhí bileog ar gach suíochán dúinn, le grianghraf fir (Liam) ar an leathanach tosaigh agus grianghraf mná (Áine) ar an leathanach cúl, agus clár ar na leathanaigh láir.
Duine transincneach fireann go baineann ba í Áine. Rinneadh máinliacht athraithe inscne uirthi cúpla bliain ó shin nuair a bhí sí 20 bliain d’aois. D’fhás sí aníos mar bhuachaill darb ainm Liam.
Bhí roinnt mhaith daoine luaite ar an gclár: Micheál ar dtús, deirfiúr Áine, cairde Áine, a huncail agus a haintín, Padraicín agus Máire ag an deireadh.
Ceiliúradh saol Áine/Liam
Ghabh Micheál buíochas orainn go léir as a bheith ann. Thug sé sin tacaíocht agus sólás dó agus dá theaghlach, a dúirt sé. Bhí cuimhní geala aige faoi Áine agus an caidreamh eatarthu, agus bhris Micheál síos ag gol ó am go ham le linn a óráide, mar bhí sé an-deacair dó a bheith suas ar an ardán, ag caint faoina pháiste mar sin. Dúirt sé go raibh sé deacair dó féin, dá iar-pháirtí, agus dá pháirtí glacadh leis nuair a d’inis Liam (ag an am) cad a bhí ar intinn aige. Ach ghlacadar leis, agus thugadar a dtacaíocht go hiomlán dó. Nuair a bhí Liam athruithe go Áine, d’admhaigh Micheál nach bhfaca sé a pháiste chomh sásta sin riamh cheana. Ní raibh sí ina cónaí sa bhaile ag an am, ach théadh sí ann go minic, mar ní raibh an ollscoil a d’fhreastal sí uirthi rófhada ó bhaile. Dúirt Micheál ansin nach bhfuil cúrsaí éasca i Meiriceá faoi láthair, ach go háirithe más transinscneach nó inimirceach thú. Díríonn an rialtas ionsaithe de gach saghas ar dhaoine leochaileacha mar sin, a dúirt sé. Bhí na deora liomsa agus le gach duine ag éisteacht leis, mar is scéal thar a bheith tragóideach é seo.
Tháinig deirfiúr Áine, Emma, suas ar an ardán ansin. D’inis sí scéalta grinn dúinn, mar gan dabht ba charachtar é Liam, agus iad ag fás aníos le chéile. Bhí diabhlaíocht ina chuid grinn. Nuair a bhíodh duine ar thaobh an bhóthair ag deisiú poll sa roth, d’osclaíodh Liam a fhuinneog agus ligeadh sé béic uafáis ar an duine bocht, ag rá nach raibh cead acu a bheith pairceáilte ansin. Dúirt Emma go raibh Liam an-chliste freisin, agus go raibh sé éasca dó eolaíocht agus matamaitic a fhoghlaim. Chláraigh sé ar chúrsa innealtóireacht san ollscoil gan fadhb ar bith, mar fuair sé torthaí iontacha sna scrúduithe iontrála.
Mhol gach duine eile Liam/Áine go hard, idir theaghlach agus chairde, agus bhí go leor scéalta le hinsint acu. Ag an deireadh, tháinig máthair Liam/Áine suas, agus d’inis sí scéal nó dhó freisin. Ansin, d’aithris sí dán le Robert Burns. Bhain na haithisc ó chroí cuid mhór asainn go léir ó thaobh na mothúchán de. Bhí gach duine spíonta ag an deireadh.
Bhí bia agus deochanna ar fáil tar éis sin. Bhí formhór na daoine a bhí linn ag ár mbord – cairde Mhichíl ón ionad aclaíochta muid go léir – ag imeacht. Mar sin, d’imíomar abhaile freisin, mar ní raibh aithne againn ar aon duine eile, ach amháin Micheál, agus bhí sé an-ghnóthach cheana féin.
Conclúid
Tá an ráta iarracht féinmharaithe i measc daoine trasinscne ar fud an domhain idir 32% agus 50%. Is iad na príomhfhachtóirí riosca a mbíonn tionchar acu ar iompar féinmharaithe i measc daoine trasinscne ná íospartacht inscnebhunaithe, idirdhealú, bulaíocht, foréigean, diúltú ón teaghlach, ó chairde agus ón bpobal; ciapadh ó pháirtí pearsanta, ó bhaill teaghlaigh, ó na póilíní, ón bpobal agus ón rialtas, agus idirdhealú agus drochíde sa chóras cúram sláinte.
Ní bheidh a fhios againn go deo cad iad na fachtóirí go léir a raibh tionchar mór acu ar Áine, ach is dócha go raibh an timpeallacht chultúrtha agus pholaitiúil mar chúpla ceann dóibh. Ar aon nós, is cúis mhór bhróin dá teaghlach, dá cairde agus dúinn go léir, gur cailleadh Áine de thoradh féinmharaithe i mbláth a maitheasa – suaimhneas síoraí dá hanam.
Gaeilge 
English