Ceolchoirm Dhochreidte sa Hollywood Bowl!
Ceolchoirm Dhochreidte sa Hollywood Bowl!
Go díreach ag an am ceart, fuair mo bhean chéile agus mé féin faoiseamh ó chrácamas an tsaoil, agus go háirithe ón imní a bhí orainn maidir leis an toghchán mór tábhachtach a bhí romhainn amach sna Stáit Aontaithe. D’fhreastalaíomar ar cheolchoirm rac san ionad íocónach sin i Los Angeles darb ainm an ‘Hollywood Bowl’. David Gilmour agus a bhanna tacaíochta a bhí ar an stáitse. Tá sé thart ar 50 bliain anois ón chéad uair ar éist mé le ‘Dark Side of the Moon’, albam buanchlúiteach an bhanna Pink Floyd, ina raibh Gilmour mar phríomhghiotáraí air. Chuaigh an t-albam sin go mór i gcion orm, agus níor tháinig dúire air le himeacht ama. A mhalairt ar fad, mhéadaigh tionchar an albaim orm bliain i ndiaidh bliana, mar a scaoil sé a rúin dom leis an saol mór. Buillí chroí (saolú), ticeáil an chloig, rithim anála, tionchar an airgid, aosú, néaltrú agus faoi dheireadh an bás dosheachanta – sin iad na téamaí doimhne ag sníomh tríd an albam seo – téamaí tábhachtacha dúinn go léir. Athraíonn agus braitheann ár léargas ar an áit a bhfuilimid inár saolta féin, agus beart sárchliste is ea é sin. Tá buaine ag baint leis an albam seo, mar atá ag gach sárshaothar ealaíne. Mar sin, ní haon ionadh é go rabhamar ar bís faoin gceolchoirm seo. D’ainneoin a rabhthas ag dúil leis bhí sé ní b’fhearr ná mar a shíleamar a bheadh, agus ní beag sin!
Roimh ré
Lá na ceolchoirme, thiomáineamar ar feadh cúpla uair go dtí Hollywood ó Chontae San Diego, agus sheiceálamar isteach in óstán a bhí curtha in áirithe againn le míonna anuas. Bhí sé gar don ‘Babhla’ agus bhíomar in ann siúl go dtí an cheolchoirm. Bhí na sluaite ag déanamh an rud céanna, agus bhí sé éasca agus sábháilte. Bhí go leor póilíní i láthair, agus mar gur Samhain a bhí ann, bhí go leor daoine faoi fheisteas, mise san áireamh (‘The Riddler’ ó Batman). Bhíomar ann luath go leor agus bhí an t-am againn grán rósta agus buidéal fíona a fháil. Ansin, threoraigh oifigeach chuig ár suíocháin muid, agus bhuaileamar fúinn. Bhí comhrá deas againn lenár gcomharsana agus ansin, thosaigh an cheolchoirm.
An Cheolchoirm
Thosaigh Gilmour agus a bhanna le ‘5 A.M.’ as a n-albam ‘Rattle That Lock’ (2015), agus ansin ‘Black Cat’ agus ‘Luck and Strange’ as a n-albam nua ‘Luck and Strange’. Píosaí ceol uirlise tochtmhara a bhí iontu, agus réitigh siad an bealach do na clasaicí a bhíomar go léir ag tnúth go mór leo. Ansin, tháinig an pota óir – trí amhrán so-aitheanta ón albam ‘Dark Side of the Moon’ – ‘Breathe (In the Air),’ ‘Time,’ agus ‘Breath (Reprise)’. Fiú tar éis na ndeichniúr de bhlianta, níor chaill siad a ndraíocht spioradálta, agus do na daoine ar aois áirithe, muidne san áireamh, chuir an ceol siar ar bhóithrín na smaointe muid, agus bhíomar óg soineanta arís. Thit tost urraime orainn go léir, agus muid ag éisteacht le nótaí osnadúrtha ag faoileoireacht agus ag sitheadh san aer, nótaí ar mheall Gilmour iad óna ghiotár agus nach mbeadh ar chumas aon ghiotáraí eile ar domhan a tharraingt as. B’fhéidir gur fhág Dia geata Neimhe ar oscailt agus go raibh leoithne de cheol tarchéimnitheach a nAingeal féin ag séideadh anuas tharainn sa Bhabhla. Ar aon nós, bhíomar gafa agus i saghas eacstaise Diaga!
Ní dhéanfaidh mé cur síos ar gach amhrán eile sa cheolchoirm, ach ar chúpla ceann eile ar díol suntais iad. B’aoibhinn liom an seitliosta – meascán cumasach d’amhráin, idir shean agus nua. Bhí Gilmour i mbarr a mhaitheasa mar amhránaí freisin, rud a bhí an-soiléir nuair a chan sé an tseoid d’amhrán ‘Wish you were here’ – an teidealrian ar an albam den ainm céanna, eisithe sa bhliain 1975. Chuir doimhneacht nua i nglór Gilmour fuaim thathagach leis a stíl amhránaíochta. Cosúil le fíon den scoth, éiríonn Gilmour níos fearr le himeacht ama, idir amhránaíocht agus ghiotáraíocht. Is máistir é ní hamháin ar a ghiotár leictreach – go háirithe an ‘Black Strat’ (Fender Stratocaster Dubh), ach ar a ghiotár acústach freisin – Martin D-35, agus sheinn sé an dá cheann acu le fonn ar ‘Wish you were here’.
Chan Romany Gilmour (iníon David) traic ón albam ‘nua ‘Luck and Strange’’, darb ainm ‘Between Two Points’. Thóg David an dara háit san amhrán agus lig sé an spotsolas a shoilsiú ar a iníon, a bhfuil sárghlór aici féin. Bhraitheamar an dlúthchaidreamh idir David agus Romany agus iad ag comhoibriú le chéile ar an stáitse.
Chan Romany, Louise Marshall, Hattie agus Charlie Webb an t-amhrán iontach ‘The Great Gig in the Sky’, as an albam ‘Dark Side of the Moon’. Bhí siad bailithe le chéile timpeall mórphianó a bhí á sheinm ag Louise. Ba í Louise an príomhamhránaí, leis an triúr eile mar amhránaithe tionlacain. Bhí sleamhnú giotáir á seinm ag David Gilmour sa chúlra. Ní shamhlófá go mbeadh aon amhránaí in ann na nótaí arda a chanadh chomh maith le Clare Torry, a chan an bunleagan. I mo thuairim, bhí an leagan seo níos fearr ná an bunleagan – agus ní beag sin!
Encore!
Ag an deireadh, d’fhill Gilmour agus a bhanna ar ais chun encore a dhéanamh. Nuair a chualamar an chéad nóta íocónach den aintiún ‘Comfortably Numb’, sheasamar go léir suas mar ómós do Gilmour agus a bhanna.
Thug Gilmour an-taispeántas uaidh, agus sheinn sé an dá aonréad giotár amhail is gurbh é sin lá an tSléibhe. Bhuail sé gach nóta go foirfe agus go cruinn díreach, ionas go raibh a ghiotár ag sian, ag geonaíl agus ag sianaíl amhail is gur guth ainmhí a bhí ann, agus an beithíoch fiáin, mothúchánach ar leis an nguth sin á chur faoi smacht aige. Ba chlabhsúr cuí ar an gceolchoirm é, agus bhíomar go léir, idir cheoltóirí agus a lucht éisteachta, spíonta agus sásta.
Gaeilge 
English