An Dá Shaol

Nuair a shiúlaimse timpeall gach lá,

Ní bhímse im aonair go buan,

Nó im’ fhochair, dofheicthe, taibhsiúil,

Gluaiseann Lucht Neimhe faoi rún.

Siúlaim leis an Rí is lena Chúirt,

In éineacht liom freisin, gan teip,

Siúlann lucht Purgadóra na bpian.

Uaireannta, táid soiléir, geal, glé,

Is cloisim a gcomhrá gan locht,

Ach laethanta eile, Mo Nuar!

Ní bhíonn ann ach cogar is tost.

Ach nach ’in é dán theaghlach Chríost’,

Ar thóir fhís an chreidimh neamhaí,

Anois, maireann i dtír na bhfuíoll,

Ach arís, i bhfásach gan chríoch.

Sin mar a phromhtar ár miotal,

Sin mar a thriailtear ár luach,

Sin mar a nitear ár n-anam,

Lena ullmhú don bheatha atá buan.

******************************